Iedereen werkt naar duurzaam visserij. “Dat wil zeggen dat je zoveel mogelijk jouw visbestanden gaat bewaken opdat deze gebruikt niet alleen kunnen worden voor ons zelf, maar ook voor de generaties die moeten komen,” stelt Asraf. Hij merkt op dat al de landen het allemaal over eens zijn dat het regionaal management plan tot stand moet komen. De landen hebben een ‘shared stocks’ wat wil zeggen dat bepaalde vissoorten voorkomen in al deze landen. Een voorbeeld hiervan zijn de snappers en daarnaast de seabob garnalen.

Aan het plan werken naast de vijf landen ook mee The Secretariat of the Western Central Atlantic Fishery Commission (WECAFC) een werkarm van de Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), the Caribbean Regional Fisheries Mechanism (CRFM) en de French Research Institute for Exploitation of the Sea (IFREMER). Uit de landen zijn er vertegenwoordigers van ministeries en ook  vanuit de private sector.

De LVV-topper zegt dat data verschaffen geen probleem mag zijn. Volgens hem sturen Suriname en andere landen op tijd gegevens door naar de FAO die een wereldorganisatie is. “Als een land die data nodig heeft, zou die heel makkelijk informatie kunnen krijgen via FAO natuurlijk”. Het komt volgens Asraf voor dat landen misschien geen gedetailleerde informatie willen delen maar er is wel een verbetering hierin. De informatie van de verschillende gepresenteerde onderzoeken moeten leiden naar het duurzaam regionaal management plan voor de landen.