Op 25 november 1975 hebben wij het Nederlandse juk weggegooid, alleen
om deze na 44 jaar in te ruilen voor de ketenen van buitenlandse geldschieters.
Over een half jaar moet de staat Suriname US$ 7.5 miljoen aan rente betalen.
Dit is slechts voor één lening. Kan de overheid dit niet betalen, dan krijgen
tot nu toe onzichtbare buitenlandse machten, rechten op Staatsolie,
royaltybetalingen van Iamgold en inkomsten van de Afobaka Hydro dam.
Een staatsschuld ontstaat
wanneer een regering meer geld uitgeeft dan het binnen krijgt. Dan ontstaat er
een tekort op de begroting van het land. In Suriname is het begrotingstekort
bijna 20% van de omzet in 2019. Dit betekent dat de overheid geld wil uitgeven
in 2019, maar dat zij bijna 1/5 van het geld gaat moeten lenen, zodat de
overheid zijn verplichtingen kan nakomen. Dit, terwijl de overheidsschuld nu al
rond de 90% van het totaal inkomen van het land is.
44 jaar na onze onafhankelijkheid van Nederland, zien wij dat de oude
politieke mentaliteit ons nog steeds achterhoudt. De oude politiek is pakkettenpolitiek. Een pakket om je mond te houden, een pakket om niet te staken, en een
pakket om te bepalen wat je eet.
Oude politiek maakt het volk afhankelijk en wil ze dom hebben. Daarom
zien wij dat het Surinaamse onderwijs zienderogen achteruit gaat. De regering
sluit de PHD-school op ADEK, terwijl een klein land als Curaçao wel zo een
school heeft en gepromoveerden aflevert. Volgens de minister van Onderwijs,
moeten studenten maar naar het buitenland als ze willen promoveren, een
degelijk geloof in andermans kunnen.
De oude politiek heeft ondernemen in Suriname zeer moeilijk gemaakt.
Omdat de overheidskosten van elektriciteit en water vooral op het bedrijfsleven
worden verhaald. Dit betekent minder groei, minder banen in de particuliere
sector en meer afhankelijkheid van een baan bij de overheid, de financiële
steun van de overheid, en de pakketten van de overheid. Terwijl de
consumentenprijzen in ons land elke maand blijven stijgen.
Suriname kan van de economische verdoemenis gered worden, als er een
ommezwaai in de ontwikkelingsbenadering komt. De verouderde aanpak van de
huidige machtshebbers moet verworpen worden, omdat het niet werkt. Venezuela
heeft de grootste oliereserves in de wereld, maar is arm omdat ze meer uitgeven
dan dat ze verdienen. Onze mindshift moet veranderen van geld uitgeven,
bureaucratie en big government, naar efficiënt, verantwoord, digitaal en
vertrouwen in de potentie van de Surinaamse burger. Surinamers willen hengels
en geen pakketten.
De huidige machthebbers proberen elk probleem op te lossen door de
overheid groter te maken. De overheid hoeft geen cassavefabriek op te zetten,
als je productie wil verhogen. Stel het geld liever via een fonds voor
Surinaamse ondernemers beschikbaar en maak ondernemen makkelijker. Dat is pas
geloof in eigen kunnen.
Suriname is een land met eervolle mensen, die principes zoals liefde en
broederschap hoog in het vaandel houden. De ABOP gelooft dat de nationale
eenheid, ons belangrijkste wapen is, om het economisch tij te keren. Alle
Surinamers zijn met elkaar verbonden via de liefde voor ons prachtig land en
onze jonge Republiek. De ABOP wenst de hele Surinaamse samenleving, een
prettige Srefidensi toe.