De projectie van de groep plaatst de uittocht tussen 7,5 miljoen en 8,2 miljoen in 2020, ver uitstijgend boven de 6,7 miljoen mensen die Syrië in acht jaar zijn ontvlucht. "Het is geen economische of vrijwillige migratie", zei David Smolansky, een verbannen Venezolaanse politicus die het rapport presenteerde aan de OAS-assemblee samen met econoom Dany Bahar van de Harvard University. "Het is een gedwongen migratie."

Volgens de VN zijn al vier miljoen mensen in de afgelopen jaren uit Venezuela vertrokken, op de vlucht voor hyperinflatie, geweld en schaarste aan medicijnen en voedsel, terwijl het land dieper afdaalt in een catastrofale ineenstorting. De golf van ontheemde Venezolanen heeft de spanning en instabiliteit in Zuid-Amerikaanse landen al opgestookt. De verwachte verdubbeling van de totale uittocht in de komende 18 maanden geeft onheilspellende vooruitzichten voor de toekomst van de regio.

Het maakt deel uit van een wereldwijd probleem. De VN heeft gezegd dat er tegenwoordig meer mensen zijn ontheemd dan ooit tevoren, aangezien het orgaan in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog werd opgericht.

Toch bleek uit het OAS-rapport dat internationale financiering als reactie op de Venezolaanse crisis achterbleef bij andere crises. Terwijl de hulp per Syrische vluchteling in 2018 US$ 5.000 bereikte, zit het voor Venezuela op twee procent van dat cijfer, slechts US$ 100 per ontheemde. Het VN-actieplan voor 2019 voor de Venezolaanse migratie is slechts voor 21 procent gefinancierd.

"Hulp en financiering aan de gastlanden en -gemeenschappen is cruciaal," vertelde Bahar aan de OAS-vergadering. "De internationale gemeenschap moet nog veel doen om de inspanningen van de gastlanden aan te vullen."

De spanning van de aankomsten heeft recentelijk enkele Zuid-Amerikaanse landen ertoe aangezet om de toegang voor Venezolanen te beknotten. Peru en Chili hebben strengere migratieregels ingevoerd voor Venezolanen, terwijl Ecuador een soortgelijke actie had ingevoerd, maar die teniet werd gedaan door de hoge rechtbank. Door die beleidsmaatregelen blijven steeds meer Venezolanen achter in Colombia dat de langste grens met Venezuela deelt. Er zijn al 1,3 miljoen Venezolanen in Colombia, meer dan in enig ander land."De positie van de regering van Colombia is er één van openheid, maar we moeten dit maken tot een regionaal proces", aldus Felipe Muñoz, de grensmanager van Colombia die door de president is aangesteld om te reageren op de crisis. "Beetje bij beetje worden we het enige land dat vrij is van beperkingen."

Het aantal migranten en vluchtelingen heeft zware druk uitgeoefend op de openbare diensten, de inschrijving van kinderen op school en de zoektocht naar basisgezondheidszorg. De migratie instanties worden overweldigd door elke nieuwe aankomst. Duizenden Venezolaanse families slapen op straat in Colombia en smeken om hun dagelijkse eten. Elke dag reizen er tot duizend te voet over de lange snelwegen, op zoek naar mogelijkheden elders in het continent.

"Er is geen twijfel dat acht miljoen Venezolaanse migranten in de regio onhoudbaar zullen zijn voor de ontvangende landen", zegt Ivan Briscoe, directeur Latijns-Amerika van de International Crisis Group, erop wijzend dat hij alleen maar dacht dat de migratie dat cijfer tegen het einde van volgend jaar zou bereiken als Venezuela "tot een totale ineenstorting komt."

Voor nu is de crisis niet in zicht, met president Nicolas Maduro die zijn greep op de macht handhaaft, ondanks internationale druk en kritiek. Politieke oppositieleider Juan Guaido verhoogde de hoop van sommigen toen hij zich in januari tot interim-president verklaarde en beloofde Maduro af te zetten. Maar sindsdien is hij niet in staat gebleken om eventuele feitelijke macht te bemachtigen.

Briscoe zei dat miljoenen migranten in Latijns-Amerika de regionale regeringen zouden kunnen duwen naar een krachtigere aanpak om de politieke verandering in Venezuela te beïnvloeden. Hij merkte ook op dat de sancties van de VS sinds het begin van 2019 hebben bijgedragen aan de steeds dieper wordende economische ondergang van een eens zo rijke natie. De oorsprong van de Venezolaanse crisis dateert echter al lang voor de Amerikaanse sancties.

Pilin Leon, een vertegenwoordiger van een coalitie van Venezolaanse migranten bij de OAS, zei dat ze geen reden zag voor een snelle vertraging van de mensen uit haar land. Haar fractie smeekte de naties beleidsmaatregelen te treffen die de Venezolanen de vrijheid zou geven om zich ver buiten Colombia te vestigen, legaal te werken en toegang te krijgen tot gezondheidszorg en onderwijs voor hun kinderen.

"In Venezuela is er formeel geen oorlog verklaard, maar er is sprake van geweld in de straten van alle steden," zei ze.  "Onze situatie is er één van ontheemding die wettelijke erkenning verdient als een vluchtelingenbevolking."