PWO bij 1 mei: Serieuze uitdagingen voor wrokomans

De economie groeit sedert 2018 weer en het algemeen prijspijl dat door het ABS wordt gemeten, is na het jaar 2017 relatief behoorlijk gedaald. De multinationals en de op de export georiënteerde lokale ondernemingen hebben de recessie ook achter zich gelaten. En de Centrale Bank van Suriname heeft nog de vorige week gepubliceerd dat per september 2018 de economische bedrijvigheid met 5.1% is toegenomen over de afgelopen 12 maanden. De grote meute van lokale ondernemingen zijn echter nog niet hersteld van de recessie en hun wrokomans zitten nog met grote onzekerheid en enorme koopkrachtvraagstukken.

De overgrote meerderheid van de werkers in ons land werken helaas niet bij de multinationals, of bij de ongeveer 150 bedrijven die een collectieve arbeidsovereenkomst hebben. Het grootste gedeelte van de wrokomans is werkzaam in de micro-, kleine en bij enkele middelgrote ondernemingen, die voor de lokale markt produceren. Het duurt voor dit soort bedrijven drie tot vijf jaar voor zij weer op het productieniveau en omzetniveau komen van voor de economische crisis van 2013/2014-2017. De wrokomans in dit soort bedrijven zijn niet vertegenwoordigd door een vakbond in hun bedrijf en zij hebben dus geen aanpassingen op basis van een CAO in de periode van de recessie ontvangen. Deze wrokomans hebben slechts beperkte aanpassingen gehad op hun primair loon en hun secundaire voorzieningen. Bovendien heeft een deel van deze medewerkers door de talrijke bedrijfssluitingen
tijdens de recessie zelfs hun baan kwijtgeraakt.

Deze categorie wrokomans heeft wel intensief te maken gehad met de devaluatie van 2015 en de hoge inflatiecijfers van 2015 en 2016. De inkomens van deze groep wrokomans en hierdoor de koopkracht is in de afgelopen jaren behoorlijk achteruitgegaan. Tot deze groep wrokomans behoort onder meer: interieurverzorgers, bewakingspersoneel, winkelpersoneel, bouwvakkers, casino medewerkers, call center-agents, het personeel in de zorg en administratieve medewerkers. Ook is de afgelopen jaren opgevallen dat bepaalde leerkrachten, politieagenten en militairen om een redelijke living te maken in hun vrije tijd hun diensten als taxichauffeurs moesten gaan aanbieden.

De Dag van de Arbeid is dé dag om de vraagstukken die te maken hebben met de scheve arbeids- en inkomensverhoudingen en andere werkomstandigheden in ons land aan de kaak te stellen, bespreekbaar te maken en de wrokomans op te roepen om zich tegen onrecht te organiseren.

In het kader van de bezinning rond 1 mei 2019 heeft PWO de behoefte om tenminste de volgende 3 uitdagingen voor de wrokomans in ons land te benadrukken:
1. Ondanks het enorme koopkrachtverlies van de personen die een minimumloon voor hun arbeid ontvangen zijn de al in 2018 gedane voorstellen voor de aanpassing van het minimumloon nog steeds niet doorgevoerd.
2. Er zijn nog steeds ondanks de aanname van de sociale wetten eind 2014 talrijke wrokomans die nog steeds niet de basiszorgverzekering hebben en waarvan vaststaat dat zij ook nog niet zijn gedekt voor het algemeen pensioen, omdat hun werkgevers nog steeds niet aan deze verplichting voldoen.
3. Al vóór 2014 praten de sociale partners over ‘decent work’/fatsoenlijk werk, maar hoe is het dan mogelijk dat bij de goudmultinationals de werknemers standaard een 12-urige werkweek hebben en dat zij twee weken op de plant in het binnenland moeten werken om vervolgens een week in de stad bij hun gezin kunnen doorbrengen. Hier is duidelijk niets fatsoenlijk aan!

PWO wenst er uitdrukkelijk op te wijzen dat de arbeidsverhoudingen en de inkomensverhoudingen van de grootste groep van wrokomans in ons land als gevolg van de recente recessie nog sterk onder druk staan. Wij roepen de wrokomans daarom op om zich te verenigen en gezamenlijk op te komen voor de verbetering van hun sociale en economische positie.
Wij wensen alle wrokomans een bezinningsvolle Wrokoman Dey toe.
Namens het bestuur en de structuren van de Progressieve Werknemers Organisatie,