Teki én gi mi baka

It is the most wonderful time of the year! Het seizoen van vreugde heeft zich wederom aangemeld. Iedereen kijkt uit naar de mooie momenten met collega’s, vrienden en familie. Het is de periode van (extra) feesten, cadeautjes, lekker eten en veel (alcoholische) drank.

Hoe snel het dit keer ook weer lijkt te zijn gegaan, 2018 is haast ten einde. Het jaar de revue laten passeren, brengt de volgende zaken in beeld: brandgevallen (met dodelijke afloop), verkeersdoden, moord/zelfmoord, gevallen van (seksueel) misbruik en stakingen (om loonsverhoging). Los van het bovenvermelde, waren er enkele zeer markante gebeurtenissen zoals het bezoek van de president van India en de Ashanti koning. Het vermeende terrorisme, de duikbootaffaire, vreselijke zeeroof en gruwelijke (vrouwen)moorden zijn enkele zaken die voor behoorlijk wat opschudding hebben gezorgd.

Wat is de status van deze cases? Wat wordt of zal er gedaan worden om herhaling te voorkomen? Hiernaast waren er wat mooie ontwikkelingen, het safe city project is er een van. Ook de asfaltering van wegen, de (sociale) woningbouw, verdeling van bereidverklaringen, aanname van wetten en het bijna opgeleverde ziekenhuis in Wanica zijn een bijzonder pluspunt. Een andere zeer positieve ontwikkeling in 2018 was de verhoging, die werd toegekend aan ambtenaren en daaraan gelijkgestelden. Sinds de aankondiging speelt er maar een liedje in me hoofd.

Ergens rond 2006 maakte een groepje furore met het nummer Soedatie! Precies die ene regel uit dit liedje kwam in me op toen ik mijn gedachten liet gaan over de (salaris)verhoging. De aankondiging kwam als een aangename ‘verrassing’. Extra financiën zeker in deze kersttijd, zijn meer dan welkom! Over de effecten van deze verhoging is door critici (al) voldoende gezegd, die zullen zich vroeg of laat ‘openbaren’.

Niet lang na de aangekondigde verhoging, werd de Wet rij- en voertuigenbelasting goedgekeurd. Dit is niet bij eenieder in goede aarde gevallen. Begrijpelijk, aangezien de burger het al moeilijk (genoeg) heeft en nu dit samen met allerlei verhogingen nog voorgeschoteld krijgt. Het is maar te hopen dat het bij deze verhogingen blijft en dat er niet nog meer wetten worden geslagen en of maatregelen worden genomen die een beroep zullen doen op de portemonnee van de (arme) burgers. We zien dus het volgende gebeuren. Aan de ene kant kent de werkgever een bepaalde verhoging toe terwijl aan de ander kant de mensen worden gedwongen deze wederom af te staan. Dan ben je in feite niet geholpen toch?. Weet u, het liedje kunnen wij nu samen heel luid zingen. Wat velen vreesden, is waarheid geworden: de fiscus heeft gewonnen.

Teki en gi mi baka is dus letterlijk vertaald, ik geef je wat (meer geld), maar daaruit zal ik weer wat (meer) terugnemen. Het lijkt erop dat de staat met deze maatregel meer inkomsten zal generen, omdat meer loon in feite meer belasting betekent. De verhoging heeft goed bekeken, eigenlijk geen ‘voordelen’ voor de burgerij. Want niet alleen de overheid zal (terug)nemen, maar de burger zal op diverse andere manieren het (beetje) geld welke zij ontvangen heeft, (moeten) uitgeven. Zo zouden wij (ook) kunnen kijken naar de verhoging. Vandaar dat in mijn opinie een (salaris)verhoging NIET altijd de beste oplossing is. Het zorgt soms voor meer moeilijkheden dan mogelijkheden. Het wordt waarschijnlijk dus geen zalig kerst! zoals velen hadden gedacht.

Het regent van klachten (op sociale media) dat de kerstsfeer totaal niet merk- en voelbaar is. Maar weet u, de sfeer moet niet afhangen van meer loon, rode kleding in etalagekasten, leuke muziek, drukte in de binnenstad of versiering aan panden. Kerst is een gevoel dat komt van binnen, het heeft niks van doen met uiterlijkheden. Daarom ook al zou alles ons ontnomen worden, de ware vrede en vreugde moeten wij blijven behouden. Ondanks de omstandigheden zullen we het beste van de tijd moeten maken. Ik wens u en de uwen gezegende kerstdagen toe en alvast een zalig uiteinde. Het gaat u goed!

Nathalie Valpoort BSc.