Ramnandanlal: Gelijke kansen voor iedereen?

(Ingezonden)


Elke regering in Suriname zou door haar bestuur, beleid en regeren voor iedereen in onze samenleving gelijke kansen moeten scheppen, ongeacht waar je woont, jouw geslacht en seksuele geaardheid, jouw leeftijd en van welke politieke kleur je bent. De huidige regering zou daarom nu heel hard moeten werken aan onder andere goed onderwijs, betaalbare gezondheidszorg en meer zinvolle werkgelegenheid voor brede lagen van de bevolking.

Maar terwijl de verkiezingen meer dan twee jaren verder liggen, lijkt het erop dat deze regering slechts werkt voor een kleine groep loyalisten van de NDP en mensen die uit hun ellende menen te kunnen komen door dicht bij de president te kruipen. Jongeren krijgen daarmee een totaal verkeerd beeld van wat politiek zou moeten zijn door de recente berichten in de media van leden van oppositionele partijen die zich zouden hebben aangesloten bij de NDP.

Tegelijkertijd hoor je, ook uit de NDP leiding veel klachten over jongeren die alleen in beweging komen als het om hun eigen persoonlijk belang gaat. Maar het zijn deze momenten van uitgelokt overlopen waardoor jongeren beïnvloed worden om principeloos te gaan voor het persoonlijk belang. Overlopen en het uitlokken ervan worden als ‘slim’ en ‘strategisch’ bestempeld. Maar ondertussen wordt de ‘SAMEN-leving’ in haar fundamenten verder verpest en kapot gemaakt door overloperij. De regering die gelijke kansen zou moeten creëren voor een ieder, kiest voor verdelen en heersen zoals we dat gewend waren van de oude politiek, met het blik slechts op de volgende verkiezingen.

Toenemende verdeeldheid
Een goed voorbeeld hiervan is wat er thans gaande is in Coronie. De voorzitter van de NDP, tevens president, was twee lange dagen op bezoek in Coronie het vorige weekend. Leden van oppositionele partijen worden uitgenodigd door ‘de president’ voor gesprekken over ‘ontwikkeling’. De Coronianen reageren massaal, gedreven door de financiële crisis en verarming. De een zoekt een vast contract, de andere een buitenboordmotor, weer een andere zoekt een huis voor zijn oudste kind. Ze staan in de rij, het is een komen en gaan bij het verblijf van de president in Totness, tot laat in de avond.

Een enkele loyalist krijgt een oude graafmachine toegezegd (aangeleverd door een ‘bevriende’ ondernemer) waarmee ‘diensten’ verricht gaan worden voor geselecteerde Coronianen. Enkelen worden belast met de bouw van kippenhokken op voornamelijk overheidsgronden. Het gonst van de verhalen: Aldoelgafoer zou met een rugzak vol geld rondlopen; NDP loyalisten zullen elke dag gratis een kip mogen ophalen; de ‘stonfutu’ NDPers zijn luie donders.

Van de politieke partij die dagelijks eenheid propageert in allerlei spotjes in de media zou je anders verwachten. De samenleving krijgt in de praktijk een geheel andere boodschap: wees individualistisch en hou je niet aan principes, dan alleen kom je vooruit. Niet alleen Coronie, maar Suriname wordt verder versplinterd. Politieke scheidslijnen lopen binnen families en gezinnen. De zin om gezamenlijk te werken naar één doel in het algemeen belang wordt verder kapotgemaakt. Een politiekvoering die wij kennen uit de tijd van de oude politiek. Opmerkelijk is dat de president dit persoonlijk uitlokt. Vervolgens klaagt hij dat zijn eigen achterban te weinig sociaal actief is.

Misbruik functie president
Met deze acties van de president in diverse districten, is het ook duidelijk aan het worden wat er schort aan ons bestuurlijk systeem. De president is volgens de Grondwet (artikel 90) Staatshoofd van de Republiek Suriname en regeringsleider. Als regeringsleider moet hij verantwoording afstaan aan De Nationale Assemblee (DNA), die geen enkel instrument heeft om dat af te dwingen of bij ontevredenheid over het beleid, om maar zelfs een minister naar huis te sturen. Een verkeerde grondwettelijke vertaling van de functie als Staatshoofd, hoofd van de uitvoerende macht en de rol van DNA als gekozen volksvertegenwoordiging, die ten grondslag ligt aan de verdere verdeeldheid van onze samenleving.

De president ondergraaft de functie van de President als Staatshoofd door een gebrek aan staatsmanschap. Hij verwart die functie met de functie van de regeringsleider en vervolgens misbruikt hij dezelfde functies als voorzitter van de NDP. Kennelijk realiseert hij zich te weinig dat de NDP niet eeuwig in de coalitie zal blijven zitten en/of ‘die president’s stoel’ zal bezetten. En dat ‘a srefi tiki di naki na weti fowru sa naki na blaka wan’.

Als goede Staatsmanschap zal hij zich moeten onthouden van zaken die de samenleving in haar fundamenten kapot slaat voor de komende generaties. Door leidende politici zal met meer overtuiging en staatsmanschap een fundamentele discussie gevoerd moeten worden over de bestuurlijke toekomst van ons land. Hierbij is zeker 1 conclusie reeds duidelijk: deze oude politiekvoering brengt de Surinaamse samenleving steeds meer op een dood spoor van verdere verdeeldheid, verarming en onderontwikkeling.

Henk Ramnandanlal
Ondervoorzitter PALU