8 Maart: ‘Dag (van de) Vrouw, dag man!’

‘U wilt scheiden van uw vrouw en ziet al weken tegen 8 maart op. Uw vrouw zou op deze dag nog meer last hebben van bewijsdrang: ze schreeuwt vanaf het dak van de wereld uit dat ze vrouw is en dat de man zich voor tenminste één dag in het jaar schuldig moet voelen voor het feit dat hij bestaat. Heb ik u goed begrepen?’

‘Doc., de dingen lijken verergerd te zijn sinds ik met u praat.’
‘Kunt u daar wat meer over vertellen? Ik laat u vandaag helemaal uitpraten want het zit heel hoog bij u, merk ik.’
‘Ik krijg de schuld van alles wat er maar misgaat. Ik krijg geen greintje respect of waardering, hoor slechts geklaag en gescheld. Ze is onduidelijk in wat ze wilt. Ik wil haar best tegemoet komen, maar ze is zelden direct.

Ik wil al jaren bij haar weg, maar ik ben bang. Het wordt geheid een drama: ze gaat de kinderen tegen mij opzetten. Zodra wij ruzie hebben, manipuleert ze hen. Dat doet mij pijn als vader, maar ook als man. Ik betrap haar geregeld op leugens. Ik doe net of ik het niet doorheb, maar ze is echt niet zo oprecht als dat zij zich voordoet. Ik weet dat ze vreemdgaat, maar ik sluit mijn ogen ervoor. Het vreet aan me.
Ze lijkt pas tevreden wanneer zij mij klein maakt met beledigingen. Hoe kan ik nog affectie tonen wanneer zij zo doet? Ik werk keihard zodat alle rekeningen betaald kunnen worden. Wanneer ik thuiskom, ben ik doodmoe en heb ik geen energie voor romantiek. Soms wil ik niet eens naar huis.
Ik maak bewust overuren op het werk of ik ga hangen bij vrienden. Schuldig voel ik me zeker, maar ik heb liever dat schuldgevoel dan ruzies thuis.

En vandaag is het dus weer ‘Dag van de vrouw’. Geloof me, Doc., ook ik wil gelijkheid tussen man en vrouw. Ik vraag me echter af of vrouwen zichzelf, en daarmee elkaar, wel voldoende respecteren en waarderen. Volg de wijze waarop ze met mekaar omgaan: onderlinge jaloezie en enorm geroddel. Ook dwarsbomen ze elkaar in zoveel. Zelden gunnen ze een andere vrouw iets moois. Een vrouw hoeft maar een stap in haar leven te zetten en andere vrouwen worden onrustig. Het lijkt op onzekerheid en de angst zelf niet goed genoeg te zijn. Niet alle vrouwen zijn zo: er lopen gelukkig ontzettend veel zelfbewuste vrouwen rond.

Vrouwen mogen eerlijker en liefdevoller naar zichzelf toe zijn. Overcompensatie is niet erg: elk mens worstelt immers met bepaalde aspecten van het leven. Wij mannen moeten het desondanks wel keer op keer ontgelden. Ze drijven ons tot waanzin en altijd in naam van de vrouw. Dat, terwijl de vrouw zoveel kan leren van de man én van andere vrouwen.’

Doc.: ‘van de vrouw zijn wij zoon, broer en echtgenoot. Van de man is zij dochter, zus en echtgenote. Zo vervullen wij allen een essentiële rol in elkaars leven. Het wordt tijd dat zowel mannen als vrouwen zichzelf en hun medemens met meer respect gaan behandelen. Woorden zijn maar woorden: het gaat om onze daden.’

Vishma de Keijzer