Als een boos kind uit DNA weglopen

Eén ding moeten we deze president meegeven. Hij is een meester om met opzichtig gedrag alle aandacht op zijn persoon te vestigen, weg van de inhoud. Een DNA-lid ergerde zich aan het feit dat de president, tegen de geest van zijn constitutionele functie in, vragen van de volksvertegenwoordigers omzeilde, niet beantwoordde of deed alsof hij eerdere toezeggingen voor verantwoording was vergeten (Suralco deal).

Hij zei dat als de president bleef verzuimen verantwoording af te leggen, hij beter zijn functie kan opgeven. Dat was een pleidooi voor respect jegens het hoogste grondwettelijke orgaan door de president. Maar de president zette de wereld op zijn kop door als een boos kind de DNA vergadering te verlaten. De NDP toonde zich in een verklaring toegewijd aan de uitvoerende macht, ten koste van de volksvertegenwoordiging. Zij ontzegde immers een volksvertegenwoordiger 'de bevoegdheid' het vertrek van de president te vragen of te eisen. Zij tastte daarmee de bevoegdheden van de volksvertegenwoordigers aan, en daarmee de bevoegdheid van het parlement.

Elke volksvertegenwoordiger heeft gelijk elke burger de bevoegdheid en het recht op vrije meningsuiting om het vertrek van de president te eisen. Onder omstandigheden van een president met een strafblad, tegen wie bovendien een strafeis voor meervoudige moord loopt en die door wanbeleid een toestand van verval heeft geschapen, is de verdediging van dat democratische recht, des te urgenter.

Theo Para