Reactie 'Politieke fragmentatie na 2020 voortgezet?'

In grote lijnen kan ik volledig meegaan met de zienswijze van dhr. Robby Amain gepubliceerd op 27 februari 2020. Hij heeft gelijk door te stellen, dat de kleine partijen geen bestaansrecht zullen hebben, indien zij geen samenwerking aangaan met grote partijen. Dit is reeds bewezen tijdens de voorgaande verkiezingen. Over hun ruggen heen konden zij een zetel bemachtigen.

In 2015 hebben de z.g. kleine partijen (DA’91 en SPA) zich niet kunnen waarmaken. De glorietijd van veel partijen is al voorbij; zo kan de NPS ook de zetels van het binnenland vergeten. De VHP maakt ook geen grote kansen zolang men etnisch gaat stemmen en de Kieswet ongewijzigd blijft.

Wat de PALU betreft, mag zij de zetel van Coronie ook vergeten zonder Anton Paal. Landelijk heeft deze partij zij slechts: 1.736 stemmen behaald. Het zijn slechts een klein aantal idealisten, vrienden en families, die de kleine partijen steunen. De hedendaagse politiek is niet meer gebaseerd op ideologie, partijprogramma en/of op partijliefde. Men denkt eerder aan eigen belang en profijt. Eerder heeft de NDP-voorzitter zich fel uitgesproken tegen partijleden, die sec op eigen belang uit zijn.

Twee partijtjes hebben het tijdig ingezien, dat alleen de verkiezingen ingaan geen soelaas zal bieden en hebben gesprekken gevoerd met de VHP. Het gaat om Nieuw Suriname o.l.v. John Nasibdar en de PVF, de Progressieve Vleugel van de FAL onder voorzitterschap van Soedeshchand Jairam, die zich in 2015 had aangesloten bij de NPS.

We zien thans ook een exodus plaatsvinden, waar leden van partijen overlopen naar andere partijen. Recentelijk nog het geval in Coronie. Hierbij hebben een aantal vertegenwoordigers van ABOP (Ronnie Brunswijk) en PALU (Jim Hok) zich aangesloten bij de Paarse partij. En de rijstmagnaat Imro Manglie, ex-NDP'er die de VHP ondersteunt.

De laatste ontwikkelingen binnen de politiek zijn ook opvallend, waarbij politieke leiders na de verkiezingen in 2020 de actieve politieke arena vaarwel zullen zeggen. In navolging van Paul Somohardjo (PL) heeft ook Ronnie Brunswijk (ABOP) in die richting uitspraken gedaan.

Niet iedereen die ontevreden is met de huidige economische recessie, durft zijn/ haar mening openlijk kenbaar te maken of zich aan te sluiten bij andere organisaties, dit vanwege de angst voor disciplinaire maatregelen. Een overstap in de politiek ligt gevoelig, als dat om ideologische of om opportunistische redenen gaat, blijft een retorische vraag! Trouwens is politieke overloperij van alle tijden en haast elke partij heeft te maken met dit fenomeen.
Welke partij dan ook dient zich in gemeenschapsbelang in te zetten en dit hoofddoel moet men nimmer uit het oog verliezen!

Roy Harpal