Morfine en heroïne

Er zijn vele mooie woorden, als je ze uitspreekt, klinken ze je heel mooi in de oren. Maar is het je wel opgevallen hoe lelijk de namen morfine en heroïne klinken?
Ik vroeg een keer aan een verslaafde hoe het voelt om verslaafd te zijn. Het antwoord luidde: ”verslaafd zijn is alsof je onder de grond verder leeft. Je leven verandert van kleurrijk naar slechts zwart/wit. Je kunt niet meer aan normale dingen denken, je denkt alleen nog maar aan waar jij je volgende shot vandaan moet halen en tijdens deze zoektocht verlies je vaak je zelfrespect want je hebt er alles voor over om aan dat spul te komen. De eerste paar keer neem je het spul in om heerlijk in een roes te raken, maar er komt een moment dat je er naar grijpt om te voorkomen dat jij je beroerd voelt. Je moet alsmaar meer nemen, meer en meer om te voorkomen dat je volledig instort. Deze kreet kwam diep uit haar hart en ik proefde haar wanhoop en radeloosheid en dat was voor mij de aanleiding om me er in te gaan verdiepen en er een artikel over te schrijven.

Heroïne werd in 1898 voor het eerst door het Duitse farmaceutische bedrijf Bayer vervaardigd en werd op de markt gebracht als behandeling voor tuberculose en als geneesmiddel voor morfineverslaving. Rond 1850 was opiumverslaving namelijk in de Verenigde Staten een groot probleem. De 'oplossing' was om opiumverslaafden een minder sterk werkend en zogenaamd 'niet-verslavend' middel te geven, morfine. Morfineverslaving werd al snel een groter probleem dan opiumverslaving
Net als bij opium, werd het morfineprobleem opgelost met een ander 'niet-verslavend' middel, heroïne, dat zelfs nog verslavender dan morfine bleek te zijn. Met het heroïneprobleem kwam weer een ander 'niet-verslavend' middel, de drug die nu bekend staat als methadon. Het werd in 1937 voor het eerst ontwikkeld door een Duitse wetenschapper, die naar een chirurgische pijnstiller zocht. Het werd naar de VS geëxporteerd en kreeg in 1947 de handelsnaam 'Dolophine'. Het kreeg later een andere naam, methadon, en werd al snel overal als behandeling van heroïneverslaving gebruikt. Het bleek helaas zelfs nog verslavender dan heroïne te zijn.
Heroïne wordt gemaakt uit ruwe opium die op haar beurt wordt gehaald uit de papaverplant. Door de onrijpe zaadbol in te kerven en het vrijkomende melksap in te drogen, ontstaat ruwe opium. Uit de ruwe opium kan via een chemische bewerking heroïne worden gemaakt.
Deze opium wordt gezuiverd om morfine te maken en dan wordt het verder tot verschillende vormen van heroïne verwerkt.

In haar zuiverste vorm is heroïne een fijn, wit poeder met een bittere smaak. Maar vaker is het roze-grijs, bruin of zwart van kleur. De verkleuring komt van de toevoegingen die gebruikt worden om de heroïne te verdunnen, dat kunnen onder meer suiker, cafeïne of andere stoffen zijn. Heroïne die je op straat kunt kopen wordt soms “versneden” met strychnine of andere vergiften. De verschillende toevoegingen lossen niet helemaal op en wanneer ze in het lichaam worden geïnjecteerd, kunnen ze de bloedvaten die naar de longen, de nieren of het hart leiden, verstoppen. Dit alleen al kan tot infectie of afbraak van vitale organen leiden. De gebruiker die heroïne op straat koopt, weet nooit precies hoe sterk de drug in dat bepaalde zakje is. Gebruikers lopen dus voortdurend het gevaar van een overdosis.

Heroïne is erg verslavend, zowel lichamelijk als geestelijk. Het kan dan ook heel moeilijk en soms zelfs onmogelijk zijn om er helemaal vanaf te komen. Een langdurige heroïne verslaving kan tot gevolg hebben ondervoeding, verwaarlozing en infecties. Heroïne is berucht om zijn sterk verdovende effect. Het kan geïnjecteerd, gerookt of gesnoven worden. Het is een drug die wordt opgelost in water en zuur en daarna met een injectienaald in de ader gespoten. Het heroïnepoeder wordt daarbij op een zilverpapiertje verhit. De dampen die vrijkomen, worden met een dun kokertje geïnhaleerd.

Na het inspuiten of het inademen van de dampen ervaart de gebruiker een 'flash', een hevig gevoel van genot dat enkele seconden duurt. Daarna volgt een roeseffect dat vier à zes uur duurt. Er ontstaat een toestand van welbehagen over het hele lichaam
Heroïne is zeer verslavend en de ontwenning is ontzettend pijnlijk. De drug breekt snel het afweersysteem af en iemand wordt ziekelijk, raakt uitgemergeld en kan uiteindelijk dood gaan.

Het is een feit dat het een verslaafde nooit zal lukken om in zijn of haar uppie af te kicken. De wil kan er zijn maar de afhankelijkheid van drugs is altijd groter. Je hebt de hulp nodig van iemand die het beste met je voor heeft. Iemand die zal doorzetten, ondanks jouw geschreeuw en gescheld, totdat je helemaal clean bent. De onthoudingsverschijnselen van heroïne treden al snel op. De eerste symptomen binnen een aantal uur na de laatste toediening, de 2e en 3e dag zijn ze op zijn hevigst. Na 4 tot 6 dagen nemen ze langzaam in hevigheid af. De symptomen kunnen zijn:
• angst, onrust
• wijde pupillen, loopneus
• geeuwen
• afwisselend koud en warm
• buikkrampen, diarree, soms braken
• krampen in rug en benen
• spierpijn
• stijging pols, bloeddruk en lichaamstemperatuur

De hevigheid van de onthoudingsverschijnselen heeft te maken met de duur van de verslaving. Bij mensen die kort gebruiken zijn de onthoudingsverschijnselen mild en iemand die lang verslaafd is, staat een lange lijdensweg te wachten. Bij zwangere vrouwen kunnen onthoudingsverschijnselen tot de dood van de baby leiden.
Afkicken
- Je kunt er voor kiezen om snel te stoppen (cold Turkey). Dan neem je niets meer in en bent volledig overgeleverd aan de onthoudings- verschijnselen. Dit is een zeer zware en pijnlijke weg.
- Afbouwen met Methadon. De arts kan methadon voorschrijven als vervanging van heroïne of andere opiaten. Het gebruik van methadon wordt vervolgens langzaam afgebouwd. Methadon zorgt ervoor dat de klachten minder heftig zijn. Aan het einde van de afbouw nemen de klachten toe. De ergste klachten heeft u vlak na de laatste methadondag. Omdat methadon langer werkt dan heroïne vraagt het lichaam niet zo snel om een nieuwe dosis. Dit betekent dat de verslaafde niet voortdurend op jacht hoeft naar heroïne en in een normaal dag- en nachtritme kan gaan leven. Daardoor wordt het lichamelijke, geestelijk en sociaal welzijn beter. Methadon is en blijft een zwaar verdovend middel. Het is moeilijk om helemaal te stoppen met heroïne. Methadon geeft geen roes, dus veel gebruikers blijven verlangen naar (bij gebruik van) heroïne.

Als ik kijk naar de ravage die heroïne aanricht, heb ik vaak de behoefte om met het beschuldigende vingertje te wijzen naar alles en iedereen. Gelukkig zijn er landen die hier keihard tegen optreden en zeer zware straffen opleggen. Maar er zijn ook landen waar het drugs beleid zo slap en tolerant is en de straffen zo licht dat verhandelen en gebruiken er juist door worden gestimuleerd.

Wie is de veroorzaker van deze toestand in de wereld, wie is de zondebok? Zijn het de mensen die de papaver planten? Of zijn het de mensen die het oogsten en bewerken? Zijn het die gewetenloze egoïsten die het spul verhandelen om er rijk van te worden of de dealers die het aan de man brengen? Om de cirkel rond te maken, zijn daar tenslotte de slappelingen die zich laten overhalen om het te gebruiken en er aan verslaafd raken. Ik kan de schuld niet leggen bij een bepaalde groep, zelfs niet bij alle groepen samen die ik hierboven noemde. De enige die ik iets kan verwijten, zijn de gebruikers. Zo lang er gebruikers zijn, zal er vraag zijn naar dit spul en zal dit middel blijven bestaan en zijn vernietigende werk blijven doen. De oplossing voor dit probleem ligt dus in handen van de gebruikers. Geen gebruikers, geen drugs!

“If somebody wants to drug me, that is his problem. But if he got the chance and power to drug me, than it is my problem. Drugging is not a question of attitude, it is a question of power.”

Josta Vaseur