In de storm

De laatste tijd waait er af en toe een stormwind door Suriname. Gisteren was het weer raak. Huizen trilden en de takken van de bomen zwiepten en kraakten. Ik stond veilig in mijn huiskamer te kijken naar dit natuurgeweld. Ik keek naar de lucht en zag hoe twee roodborstjes op en neer buitelden. Ik stond glimlachend te genieten van hun capriolen en vroeg me af waarom ze geen dekking zochten in deze storm. Ze stegen omhoog, stortten zich naar beneden, maakten de raarste bochten en wentelden en keerden aan een stuk door. Het leek wel een dans.

Ik stond te genieten van het spel van deze twee vogels vooral omdat het me even afleidde van al dat gepieker. Ik zag twee vogels dansen in de storm maar bij mij van binnen stormde het ook…helaas was mijn storm geen mooie dans. Ik piekerde al een hele poos over de problemen waar mijn vrienden mee te kampen hebben en ik voel me machteloos omdat ik ze niet kan helpen. Deze vormen van tegenwind deden mijn humeur geen goed, vooral omdat het er zo uitzichtloos uitzag.

Vogels bouwen hun nest en leven met hun partner, het lijken standvastige dieren. Zijn het dan ook saaie dieren? Dat denk ik niet want ik zie ze allerlei spelletjes spelen, ze zijn nieuwsgierig en onderzoeken van alles. Ze lijken dus een beetje saaie gewoonte dieren, maar als je beter kijkt zie je dat er een hoop leven in zit. Wat ze bijvoorbeeld nu met de storm doen, is eigenlijk heel bijzonder: eerst stijgen ze omhoog met gebruikmaking van de sterke wind. Dan maken ze zich heel klein en duiken naar beneden. En dan vlak boven de grond, als ze heel hard gaan, openen ze hun vleugels en scheren met hoge snelheid tegen de wind in. Op die manier gebruiken ze de storm om te komen waar ze zelf willen.

Terwijl ik van dat schouwspel stond te genieten, gingen mijn gedachten uit naar een ernstig zieke vriend, naar de armoede die het volk teistert en ook naar de schijnbaar hopeloze conflicten die zich al een tijd tussen twee goede vrienden afspelen. Ik zou zo graag willen helpen maar weet niet hoe. Ik voelde me zo machteloos, alsof ik door de storm van die gebeurtenissen werd voortgejaagd. Ik keek naar die vogels in de storm en dacht dat ze precies uitbeelden wat ik op dat moment nodig had: er is storm in hun leven, maar ze kunnen er mee om te gaan. Ze verdragen de harde wind niet alleen, maar ze gebruiken hem zelfs voor hun eigen doeleinden.

Zo stond ik daar een poosje te kijken en te denken en besefte in een flits dat ik iets had geleerd van die spelende vogels namelijk het is een ding om een storm te verdragen, maar het is nog mooier om er bovenuit te groeien en er gebruik van te maken om vooruit te komen. Misschien kon ik dat ook doen om de stormen in mijn binnenste te leren trotseren.

Heel wat mensen kampen het hele jaar door met ziekten, armoede en uitzichtloze problemen. Ze staan machteloos en zien geen oplossing en sluiten daarom het jaar af in diezelfde wanhoop en duisternis. Daarom dacht ik dat ik deze les die ik vandaag heb geleerd, zo aan het einde van het jaar, aan u kon doorgeven. Wie weet kan dit helpen om een beetje licht te brengen in de donkere tunnel zodat u het oude jaar kunt afsluiten met de sterke wil om niet op te geven maar om de storm te trotseren.

If you can't fly, than run.
If you can't run, than walk
If you can't walk, than crawl
But by all means keep moving!!
Martin Luther King

Josta Vaseur