Het beste paard struikelt wel eens

Suriname is gelukkig aan het klauteren uit de economische recessie die voornamelijk als oorzaak heeft de diep teruggelopen mijnbouwinkomsten van de Staat. De gevolgen van de recessie zijn overal voelbaar. Soms is de geestelijke druk als gevolg van de financieel economische uitdagingen onhoudbaar. We zien te vaak dat zelfs wetenschappers vanwege de druk de basisregels van wetenschapsbeoefening verlaten. Ook zij zijn maar mensen en hebben ook hun subjectieve benadering van zaken. In het artikel van de hand van mijn oud docent en politicoloog, Dr. Hans Breeveld, van donderdag 3 augustus op Starnieuws onder de titel ‘Laten DNA en regering zich gijzelen?’, laat de politicoloog in de drang de coalitie en de regering te willen slaan, zich gijzelen en neemt de nauwkeurigheid die van een wetenschapper van zijn formaat verwacht mag worden, niet in acht.
De volgende uitdrukking zal mogelijk hier van toepassing kunnen zijn: “het beste paard struikelt wel eens!” Of is misschien wat Andrew Lansley zei aan de orde: As a Coalition Government, we inherited a legacy of lack of trust and confidence in the political system.
De heer Hans Breeveld stelde in het genoemde artikel namelijk het volgende: “Moet het volk dan niet verbaasd zijn dat wanneer de president - na veel afzeggingen - eindelijk zijn visie met DNA deelt over de toekomst van de bauxiet sector het blijkt dat de door DNA afgewezen mou voor de regering nog recht overeind staat. De verbazing kan dan alleen toenemen wanneer de fractieleider van de coalitie - zonder om een verduidelijking over de positie van de mou te vragen - daarna aangeeft dat de coalitie pal achter de regering zal staan wat de onderhandelingen met de Alcoa betreft.”

De politicoloog stelt verder “In feite geeft een orgaan, dat als belangrijke taak heeft de regering te controleren een vrijbrief aan die regering, maar maakt zichzelf tegelijk tot tandeloze tijger. Deze premature loyaliteitsbetuiging kan niet anders dan als een dieptepunt in onze parlementaire geschiedenis gezien worden. Een zichzelf respecterende fractie in het parlement, mag nooit op voorhand zich scharen achter een regering.” Tot zo ver een gedeelte uit het artikel van Dr. Breeveld.

Jammer dat Dr. Hans Breeveld belangrijke delen uit twee optredens van mij in DNA over de kwestie Alcoa buiten beschouwing heeft gelaten. Die loyaliteitsbetuiging, zoals hij mijn ondersteuning noemt, was het sluitstuk van een redenering. Laat mij mijn statements voor de heer Hans Breeveld herhalen. Ten eerste stelde ik enkele maanden terug nadat verschillende fractieleiders van DNA met een delegatie van Alcoa hadden gesproken in DNA dat mijn fractie (NDP) vanaf dat moment niet per se meer zou optrekken met de oppositie in de Alcoa kwestie en dat de fractie haar eigen weg zou bewandelen. Ik deed dit nadat er buiten de afspraken tussen de fractieleiders om, oppositie fractieleiders toch publiekelijk partij politieke stelling namen tegen de Regering. In die statement stelde ik verder dat de oppositie aan de ene kant zei dat de Alcoa kwestie nationaal moest worden aangepakt en zij dus de Regering ondersteunde, maar aan de andere kant liet de oppositie geen gelegenheid voorbij gaan om de Regering publiekelijk aan te vallen en daarmee heeft zij de onderhandelingspositie van Suriname in het geheel verzwakt.

Na het laatste optreden van de president in DNA over de kwestie Alcoa heb ik namens de fractie van de NDP benadrukt dat de coalitie in landsbelang de Regering zal ondersteunen en kritisch zal begeleiden. Ik zei verder dat de coalitie een afwachtende houding aanneemt en uitkijkt naar de wetswijziging van de Brokopondo overeenkomst die in het vooruitzicht is gesteld door de Regering. Ik sloot af door te stellen dat de verdere positie van de fractie zou afhangen van wat de Regering zal presenteren middels de wetswijziging.
Ik denk dat dit zo klaar en duidelijk is dat je hooguit kan zeggen: ik ben het niet met je eens. Ik kies voor een andere weg.
Er is dus geen sprake van premature loyaliteitsbetuiging, zoals Dr. Breeveld suggereert. Integendeel, zegt de fractie dat zij op het moment wacht van de indiening van de wetswijzigingen door de Regering. Het is juist prematuur om nu al de regering en DNA allerlei verwijten te maken, zonder dat we de wetswijzigingen hebben gezien. Voorts denk ik dat het dieptepunt vooral gezocht moet worden bij de wijze hoe Dr. Breeveld mijn statements selectief gebruikt om de voor hem gunstige conclusie te kunnen trekken.

Laat mij de kern van mijn twee statements in deze aangelegenheid herhalen:
1) Vanwege de gebleken onbetrouwbaarheid van de oppositie, trekt de fractie van de NDP niet per se meer op met de oppositie en kiest ervoor de Regering te ondersteunen om voor Suriname het beste uit de kan te halen.
2) De fractie van de NDP wacht het moment af wanneer de Regering de wijziging van de Brokopondo overeenkomst aan haar presenteert. Haar verdere positie zal bepaald worden door hetgeen de regering zal presenteren.

Het kan zo zijn dat de basis van de MOU van 2015 nog recht overeind staat, maar er is een wezenlijk verschil in benadering gepresenteerd door President Bouterse in zijn laatste optreden in DNA en dat moet Dr. Hans Breeveld 'gemakshalve' niet 'vergeten' om aan te geven. Ik mis namelijk in de beschouwing van Dr. Breeveld de vermelding van het in DNA door de President toegezegde wijzigingsvoorstel van de Brokopondo overeenkomst.
Ach, ik kan ook met gebeurtenissen uit het verleden spelen om mijn punt te maken. Laten we in elk geval memoreren dat het een absolute hoogte punt in de parlementaire geschiedenis van Suriname is, wanneer het nu bijna als normaal wordt gezien dat ingediende begrotingen substantieel worden geamendeerd door de coalitie. Dit begon namelijk in 2010. De heer Hans Breeveld weet goed dat de coalitie fracties vóór 2010 de begrotingen, ondanks debatten van vele weken, goedkeurden zonder wijzigingen. Dit feit is zeer memorabel en is een bijzondere versterking van de parlementaire democratie. Het zou mij te ver voeren om te praten over het veelvuldig gebruik van het initiatiefrecht door de huidige coalitie en de efforts die gedaan worden om DNA toegankelijker te maken voor het publiek. Dit alles is onder de huidige leiding van DNA bewerkstelligd.

Over het taalgebruik in DNA waarover er zoveel ophef wordt gemaakt, zal ik vanuit mijn positie de vingers aan de pols blijven houden. Ik mag echter niet ontevreden zijn. We hebben moeilijkere DNA momenten gekend. Zij die de Surinaamse parlementaire geschiedenis volgen, zal het niet ontgaan zijn, wat de eerste vrouwelijke DNA voorzitter allemaal moest aanhoren en meemaken van de oppositie van dat moment.

Het is voorts zeer opmerkelijk dat Dr. Breeveld in zijn artikel geen woord heeft gerept over de historische beschouwing van de president over de Bauxiet Industrie in Suriname. Dit historisch verhaal heeft bijzondere pijnmomenten manifest gemaakt. Geconstateerd is dat er een causaal verband is tussen de politiek gestuurde gebeurtenissen in de Bauxiet Sector in het verleden en het punt waar we nu zijn als land. Is dat de reden waarom hij juist dat deel onaangeroerd heeft gelaten?
Laat mij de heer Hans Breeveld gerust stellen dat DNA niet gegijzeld is. Politieke soepen worden nooit zo heet gedronken als ze worden opgediend. Ik nodig hem uit om samen met mij de regering kritisch te begeleiden naar het punt van op-de-operatie-tafel-leggen van de Brokopondo Overeenkomst over een paar maanden.
Misschien zal dan tijdens mijn optreden blijken dat de leerling de meester overtreft.

Drs. André Th. Misiekaba
(Public Administrator)