Idris Naipal in het inconsequente keurslijf van de VHP

Ik heb handenwringend gewacht op reacties op het door mij geschreven artikel van 6 februari. Ik ben best teleurgesteld omdat het slechts de berekenbare en verwachtbare reacties zijn van enkelingen die al van oudsher een standpunt innemen over het 8 decemberproces. Van Idris Naipal had ik bijvoorbeeld niet anders verwacht dan dat hij op een lafhartige persoonlijke toer zou gaan (waarschijnlijk uit wroeging en pijn over mijn vertrek uit de VHP) en het zou moeten hebben van de archieven namelijk van hetgeen ik geschreven heb in het verleden over het proces. Dat is een open deur intrappen aangezien ik steeds en bij herhaling zelf ook verwijs naar hetgeen ik eerder heb gesteld. Alles is publiekelijk gezegd en kan digitaal worden gelezen en bekeken.

Mijn strijd voor de nabestaanden staat in de annalen gegrift. Ik kan daar in tegenstelling tot vele laffe mensen altijd naar verwijzen als wapenfeit. Die strijd heb ik onbaatzuchtig en uit het hart gevoerd. Idris Naipal moet weten dat Ik, in tegenstelling tot hem en zijn baas (die hij liefkozend 'Chair' noemt), niet aan achterkamertjes politiek doe. Dat in tegenstelling tot Idris Naipal ik niet meer afhankelijk ben van de opdrachten van zijn chair of welke chair dan ook en ik eindelijk in alle vrijheid mijn eigen mening over zaken kan vormen.

Laat mij me haasten u uit te leggen dat Idris Naipal elke dag opdrachten van zijn baas krijgt met betrekking tot het mediagebeuren. Idris Naipal is dus slechts een instrument en weet niet anders dan opdrachten krijgen en blindelings uitvoeren. Ik heb dat ook gekend in de VHP. Hij kan daarom dan ook niet bevroeden dat ik op eigen houtje een artikel kan schrijven met daarin mijn eigen mening verwerkt. (Daar sleept hij dan maar de heer Bouterse en de NDP met de haren erbij als zouden zij de regisseurs zijn van het artikel dat ik heb geschreven op 6 februari). Overigens vind ik dat hij alle opdrachten van zijn 'chair' naar zijn beste vermogens uitvoert. Alleen is hij gewaarschuwd om niet met mijn naam aan de haal te gaan op deze goedkope wijze. Het siert een broodschrijver allerminst.
Maar nu naar de inhoud van zijn artikel. In zijn artikel verwijst hij naar een ingezonden stuk van mij in 2012, toen de amnestiewet nog in behandeling was waarbij ik de volgende mening gaf: Ik ben de mening toegedaan dat de krijgsraad voorbij kan gaan aan de omstreden amnestiewet die nu in behandeling is in DNA en dat de krijgsraad tot het uitspreken van een vonnis kan komen.
Ik neem gevoegelijk aan dat Idris Naipal Nederlands verstaat. Zoals hij Idris Naipal dat zelf aangeeft is het een mening geweest TOEN DE WET NOG IN BEHANDELING WAS. De wet was nog niet aangenomen en er werden door beide kampen argumenten aangedragen om de aanname te vergoelijken of te stuiten. Afhankelijk van de positie die je verkoos in te nemen, ventileerde je een mening. Ik stond toen aan de kant van de nabestaanden. Dat is neem ik aan geen nieuws voor Idris Naipal of het volk want Idris Naipal en de VHP hebben ALLEEN de mening van Sharmila Mansaram in deze kwestie om op te bogen, te teren en te parasiteren.

Laat Idris Naipal aangeven wat hij of enige andere persoon in de VHP heeft betekend voor de nabestaanden. De VHP wenste niet eens ooit een uitgesproken standpunt in te nemen over 8 december. Totdat Sharmila Mansaram in haar eerste DNA zittingstermijn opriep de verjaring van het proces te stuiten. Het siert mensen als Idris Naipal die geen enkele wapenfeit op hun naam hebben staan niet, om nu de moraalridder uit te hangen. Idris Naipal weet ook (indien hij Nederlands verstaat) dat ik in mijn artikel van 6 februari aangeef "hoe recht of krom die amnestiewet ook zou zijn geweest, het is een volwaardig stukje wetgeving".

Ik, Sharmila Mansaram was het namelijk oneens met de aanname van die wet en heb dat zowel indertijd als onlangs (juni 2016) ook gezegd in het programma Bakana Tori van Cliff Limburg. De verwijzing van Idris Naipal (die ook luistert naar Bakana Tori) naar hetgeen IK over de amnestiewet gezegd zou hebben toen die wet in behandeling was en hetgeen ik NU zou zeggen erover volgens hem, is dus klinkklare onzin en mist het politieke doel dat hij denkt te kunnen bereiken daarmee.

Ik ben in mijn artikel van 6 februari bewust niet op de juridisch technische toer gegaan. Maar Idris Naipal moet, indien hij wenst te schrijven over mij en 8 december toch wel meer kaas hebben gegeten van deze materie. Niet Sharmila Mansaram is inconsequent over de amnestiewet want ik spreek in mijn artikel van 6 februari namelijk niet eens een oordeel uit over de inhoud van die amnestiewet , doch wijs op de volwaardigheid van de wet (die wet en elke wet) mbt harer totstandkoming en toepassing. En ik wijs (bij herhaling nu) op de inconsequente houding van de krijgsraad die in een ander geval geen wet opzij zou zetten waarvan zij een paar jaar terug vond dat een constitutioneel hof (dat toen niet bestond en nog steeds niet bestaat) nodig was om de (on)grondwettelijkheid daarvan vast te stellen. Dat heeft niet Sharmila Mansaram gezegd maar dat was DE CONCLUSIE (het vonnis) VAN DE KRIJGSRAAD toen Sharmila Mansaram juist aangaf dat de amnestiewet wel terzijde kon worden geschoven op basis van bestaande wetgeving en verdragen.

Die uitspraak (de CH als csqn) van de krijgsraad waar ik het mee oneens was, heb ik mij eigen gemaakt omdat ik de krijgsraad altijd heb gezien als een autoriteit die weet waar zij mee bezig is. Ik ben toen meegegaan met het oordeel van de krijgsraad dat er dus inderdaad een CH zou moeten zijn ter beoordeling van de toepasbaarheid van de amnestiewet in onderhavige kwestie. De rechtsonzekerheid die daarna werd gecreëerd is niet om over naar huis te schrijven want na een paar jaren absolute stilte rondom het proces, draait plotseling de krijgsraad 180 graden de andere richting op en veegt de wet van tafel op basis van de wetten die er ook in 2012 daar waren geweest (en waarop onder andere ik had gewezen) en de krijgsraad toch niet tot die conclusie had kunnen brengen.

Dat is een zwaar inconsistente houding die neigt naar het blootstellen van een stukje incompetentie. En Idris Naipal zou als geen ander moeten weten dat je je in superlatieven uitlaat als je aan de kant van de nabestaanden staat en het oordeel hoe krom ook tot stand gekomen, in jouw voordeel uitvalt. Dus ook het verwijzen naar passages uit mijn artikelen waar ik een pluimpje geef aan de krijgsraad is irrelevant, oninteressant en onzinnig. Idris Naipal moet als geen ander weten dat ik toen partij-loyale en nabestaanden-loyale standpunten heb ingenomen.

Ik geloof dat het zowel Idris Naipal als de VHP zou sieren om in plaats van mijn positie en handelen op lafhartige wijze te bespreken en te etiketteren en zich met belachelijke memes bezig te houden, gedegen OPPOSITIE te voeren want zelfs dat lijkt een brug te ver voor deze non-valeurs die door het volk naar de oppositiebanken zijn verwezen. Het interesseert het grootste deel van het volk niet wat met het 8 decemberproces gebeurt getuige de verkiezingsuitslag van 2015. Rest mij nog mee te geven dat niet Sharmila Mansaram maar exponenten uit de VHP zichzelf in een kwaad daglicht stellen en dat dat gegeven de komende periode verder uitgekristalliseerd zal worden. Hoeveel van het rechtsstaat ondersteunend liedje van de VHP dan zal overblijven valt nog te bezien. Want rechtsstaat ondersteunen betekent namelijk ook geen corruptie dulden.

Mr. Drs. Sharmila Kalidien-Mansaram
(a tittre personel)