Vakbeweging levert heftige kritiek op concessie zoetwater

De vakbeweging heeft zware kritiek op de manier waarop zoetwater zal worden geëxporteerd. Zij vindt het niet in de haak dat één bedrijf, Amazone Resources, een concessie heeft gekregen over het hele land. Bijna alles lijkt gericht op het veiligstellen van individuele en groepsbelangen. Op deze manier wordt de ontwikkeling van het hele land op het spel gezet, vreest de vakbeweging.

De Raad van Vakcentrales (Ravaksur) is vrijdag op een persconferentie ingegaan op de situatie in het land en de druk die deze legt op werknemers. De export van oppervlaktewater is een serieus ‘issue’. De manier waarop men te werk gaat, klopt niet, stellen Robby Berenstein (C-47) en Armand Zunder (PWO). De vakbondsleiders zijn sceptisch over Amazone Resources omdat er haast niets over het bedrijf bekend is, menen zij.

Berenstein pleit ervoor dat de Surinaamse Waterleiding Maatschappij (SWM) belast wordt met waterbeheer, watervoorziening en de export ervan. Volgens de plannen van de overheid moet er een waterautoriteit opgezet worden hiervoor. “SWM is al lang bezig met waterwinning, ze heeft een zekere ervaring. Het moet niet zo zijn dat SWM alleen goed is om de burgerij te voorzien van water, ongeacht de problemen die ze daarbij ondervindt. En nu er geld te maken is un’ no sab’ den sref’ srefi. Wij vinden dat als maatschappijen water willen exporteren, ze bij één waterautoriteit moeten zijn, en die is de SWM.”

Individuele en groepsbelangen
De vakbeweging is totaal niet vrolijk over het presidentieel besluit dat Amazone Resources in staat stelt oppervlakte water te exporteren. Gesteld wordt dat hiermee één bedrijf al het beheer over Surinaams water gekregen heeft. “Nu heeft Amazone Resources, via een presidentieel besluit, voor veertig jaren een concessie voor al onze rivieren. Dit betekent dat als SWM oppervlaktewater wil winnen voor Commewijne, ze eerst naar Amazone Resources moeten gaan, plus iem pai,” legt Berenstein uit. “Dit houdt in dat je aan een bedrijf, waarvan niemand weet waar ze vandaan komen, toestemming moet gaan vragen om je eigen zoetwater te gebruiken. Dit kan niet!” Berenstein stelt dat er juist geïnvesteerd moet worden in SWM om de nieuwe rol naar behoren in te vullen. Het beheer over de eigen watervoorraden moet niet uit handen gegeven worden.

Het besluit van de regering is teveel gericht op het behartigen van individuele belangen dan wel groepen, meent Berenstein. De export moet niet ten koste van alles gaan. Het is zaak dat de eigen bevolking helemaal voorzien wordt. “Unu sma no hab’ watra ete. Dan w’o go prakser’ taki w’o voorzie tra sma in tra kondre. Het moet niet ten koste van alles gaan. Zeker niet het milieu.” Berenstein hoopt dat er rekening gehouden is met de gevolgen van de klimaatsverandering waarbij de rivieren soms droog komen te staan.

Belangrijker dan goud
Zunder heeft geprobeerd wat meer te weten te komen over Amazone Resources en de concessie. “We zijn niet gewend concessies te verstrekken voor heel Suriname,” haalt armand Zunder, aan. “Concessiehouders worden verwezen naar een bepaald gebied, Merian in Sipaliwini, Suralco op Paranam, bijvoorbeeld. Hier is dat niet het geval. Het geldt waarschijnlijk voor heel Suriname. Het gaat ook nog om water, een natuurlijke hulpbron belangrijker dan goud, bauxiet en wat dan ook. Als je een probleem hebt met water dan zit de natie in problemen.”

Amazone Resources is op geen enkel effectenbeurs te vinden, deelt Zunder mee. Hij stoort zich ook aan de manier waarop men te werk gaat. “Het bedrijf is niet beurs genoteerd. Ze zeggen zelf op hun website dat er nog geen milieustudie is verricht. Maar men heeft al getekend in Suriname. Dit klopt helemaal niet,” zegt Zunder. “Bovendien hebben we nog geen wetgeving voor water. Het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen is wel voornemens om vier wetsproducten in 2017 te laten behandelen. Wat men nu doet, is vooruitlopen op zaken terwijl het gaat om een uiterst belangrijke natuurlijke hulpbron van dit land.”

René Gompers