Zijn er kansen voor toerisme in economisch slechte tijden?

Bijna een jaar geleden schreef ik een artikel waarin ik mensen opriep om mee te
denken hoe het toerisme naar Suriname gestimuleerd kon worden. Ik vroeg
antwoorden van gewone doorsnee Surinamers en mensen die zich betrokken voelden bij Suriname.

Bijna iedereen sprak van de potentie die de verschrikkelijk mooie natuur heeft
en men noemde de diversiteit van culturen die een rijke gevarieerde keuken tot
resultaat heeft. Aantrekkelijke punten die als promotiemateriaal kunnen dienen.
Maar er werden ook veel verbeterpunten genoemd.

Zo werd Paramaribo door veel mensen genoemd als een stad in verval, slecht
onderhouden met een vieze binnenstad. En dat is nu net de plaats waar de meeste toeristen als eerste mee kennis maken, nadat zij van het vliegveld bij hun
verblijfsaccomodatie zijn aangekomen. En een eerste indruk blijft vaak hangen.
Eigenlijk is het de tweede indruk, want de aankomst is ook niet altijd wat de
mensen hadden verwacht; een verschrikkelijk trage douaneafhandeling.

En dan komt de volgende schrik. De vliegreis was duur, maar Suriname was
aangeprezen als een prettig geprijsd land waar het goed toeven is. Dit klopt ook
wanneer men een hapje wil eten en een drankje wil nemen. Maar wanneer je bij een touroperator naar binnen gaat om een aantal tours te boeken naar de vooraf
aangeprezen bestemmingen, rol je van je stoel af bij het horen van de prijzen.
De mensen die op mijn artikel reageerden, noemden unaniem de gevraagde prijzen voor de excursies als veel te hoog. Één van de mensen sprak zelfs over ripp-off prijzen. Alles is geprijsd in euro's of dollars. En het lijkt of er sprake is
van kartelvorming want de prijzen van de diverse touroperators lopen niet
uiteen.

Een tweedaagse tour naar Galibi kostte vorig jaar 175 euro. Tegen de toen
geldende koers 700 SRD. Voor een echtpaar dus 1400 SRD. Voor dit bedrag moet
menig Surinamer een maand of meer werken. Volstrekt absurd. En we spreken hier
over één van de goedkopere tours. Een vakantie van 3 weken waarin men wil
genieten van al het moois is dus allerminst aantrekkelijk geprijsd. Een wereld
te winnen dus.

Wanneer ik dan weer een bericht lees over een voorgenomen samenwerking tussen Suriname en Guyana om het toerisme te promoten, denk ik aan de 4 p's van de marketing mix. Product, plaats, prijs en promotie. Al deze P's hebben invloed op het uiteindelijke resultaat.
Wanneer we de P's van product en prijs bekijken zien we dus dat naar de mening
van velen, er het nodige te verbeteren valt. Het product moet zijn, wat de klant
verwacht en daarbij moet de prijs in evenwicht zijn. Pas daarna kan men denken
aan de promotie van het product.

Zoals ik aan het begin al aangaf stelde ik mijn vraag bijna een jaar geleden op
5 oktober 2015. En in dat jaar is er veel veranderd. De economie is verslechterd
waardoor de koers van de Euro versus SRD op dit moment 1 : 8,35 is en de
bevolking begint hierdoor steeds meer te morren. De criminaliteit is aantoonbaar
hoger en het Zika-virus is ook in Suriname aanwezig. De omstandigheden zijn er
dus niet beter op geworden. De kwaliteit van het product Suriname, is minder
geworden. En toch is de prijs van het product in verhouding hoger geworden.
Reken maar even mee. De Tour naar Galibi kost nog steeds 175 euro. Tegen de
huidige koers 1460 Srd. De inflatie in het afgelopen jaar was 60%. Dit
inflatiepercentage geldt niet voor de personeelskosten, want de salarissen zijn
hetzelfde gebleven. Verhoudingsgewijs zijn de excursies en tours dus duurder
geworden, maar heel concreet profiteren alleen de touroperators en houden zij
meer geld in hun zak. Product en prijs raken dus nog meer uit evenwicht.

Het zou te prijzen zijn wanneer zij het toerisme in deze tijden zouden
stimuleren door de prijzen te verlagen, desnoods te prijzen in SRD's. Breng
prijs en product in evenwicht. En de regering geef ik het advies om voorlopig
geen geld in de bodemloze put die promotie heet te gooien, maar dit geld te
gebruiken om het product Suriname te verbeteren. Iets wat deze regering wel
predikt, maar in al die jaren nooit heeft gedaan.

Zelf ben ik altijd optimistisch. Ik gaf het al aan, ik kom steeds terug naar
Suriname, en wil ook andere mensen laten kennis maken met de mooie dingen die
het land te bieden heeft. Komend jaar zal ik onder de naam Faya Lobi Reizen een
groepsreis naar Suriname organiseren. Maar ik ben eerlijk tegen de deelnemers.
Er zijn geen witte stranden en verwacht niet de stad zoals in de reisfolders en
ja er is armoede. Maar ook zal ik de positieve zaken en met name de enorm
gastvrije bevolking aanprijzen. Want Suriname verdient toerisme en de positieve
bijdrage die het aan de economie kan leveren.

Gerard Davina
Nederland

Reacties zijn welkom, eventueel naar:
op.vakantie.in.suriname@gmail.com