Crisis, zelfevaluatie en geestelijk leiderschap

(Aangeboden)

We leven in een tijd van crisis, waarbij over en weer beschuldigingen en ontkenning alledaagse kopstukken worden in onze dagbladen en andere nieuwsmedia in Suriname. Ik geloof dat wij opbouwend kritiek en zelfevaluatie moeten meenemen in het proces naar natievorming en duurzame ontwikkeling.

Ik heb de afgelopen zondag tijdens mijn prediking heel kritisch mijn eigen performance binnen het huwelijk onder de loep genomen, als kerkelijke leider. Het is natuurlijk gemakkelijker om vinger te wijzen en de splinter te zien in de ogen van de ander, maar de vraag is: hoe staat het met de balk in je eigen ogen?
Ik had het echt niet gemakkelijk tijdens mijn eigen prediking afgelopen zondag. Mijn onderwerp was 'het huwelijk', als basis voor een gezonde gemeente en gemeenschap. Op een luchtige, ietwat komische en openhartige wijze sprak ik over mijn tekortkomingen in mijn achttien jaren huwelijk. Ik gaf aan hoe wij mannen soms boos worden op onze vrouw; harde woorden gebruiken die de vrouw in een hoek drukken; allesweter spelen en toch lastige fouten maken et cetera. Om de kern van de prediking goed te laten doordringen noemde ik mezelf een monster... ik gluurde hoe enkele vrouwen instemmend naar mij keken alsof zij mij wilden zeggen: “Ik heb ook een monster thuis.” Het lijkt wel 'Beauty and the Beast'.

De vrouw zou een oorzaak kunnen vinden in de man zijn gedrag om hem niet meer te respecteren of ze kan een rede vinden in Gods Woord om haar man toch te respecteren, ondanks zijn slecht en afkeurenswaardig gedrag soms. Let wel iemand respecteren betekend niet dat je een slaaf bent van de ander of eens bent met de ander. Respect zegt niet veel van de ander, respect zegt gewoon wie jij bent ondanks het gedrag van de ander. Wederzijds respect werkt natuurlijk altijd beter.

Mannen hebben behoefte aan respect en erkenning, terwijl de vrouw behoefte heeft aan liefde. De man wordt in de Bijbel gestimuleerd om zijn vrouw lief te hebben en te behandelen zoals hij graag heeft dat anderen hem behandelen.
Als wij eerlijk zijn naar onszelf toe dan hebben wij geen ruimte om een vinger te wijzen naar een ander; trouwens als een vinger wijst naar de ander, dan wijzen er drie naar onszelf toe.
Wij hebben in deze tijd van crisis praktische, inspirerende en eerlijke leiders nodig, zodat het volk niet moedeloos en radeloos wordt. Let wel, ik heb geen problemen met mensen die willen staken of op straat willen komen. Het is wel niet mijn methode.

In dit kader was de Bijbelstudie van Apostel Steven Reyme afgelopen dinsdag- en donderdagavond voor mij heel bemoedigend. Wij hebben met z’n allen geluisterd naar de economische realiteit zoals de economen het beschrijven. Daarna hebben we ook mogen luisteren naar wat de Wil van God is voor de gelovigen ten tijde van een crisis. Geen zwevend verhaal dus. Het thema was: Wat doen wij in tijden van Crisis.
Drie dingen gaf hij als kerkelijke leider aan die belangrijk zijn in tijden van crisis:
A. Je moet jezelf de realiteit onder ogen houden. Leef niet ontkennend!
B. Kijk naar het groter plaatje. Waar gaan wij naar toe, waar koersen wij naar toe? Maak plannen om nieuwe fundamenten te leggen.
C. Het principe van de scorebord. Wat is de stand van zaken, zodat ik weet waar ik moet aanpassen, bijstellen e.d.?
Voorbeelden hoe wij het bovenstaande in de praktijk kunnen brengen.
1. Geestelijke leiders moeten als vaders het volk bemoedigen om niet ontmoedigd te raken.
2. Elke crisis biedt nieuwe kansen die wij moeten benutten. (Onze creativiteitszin wordt getriggerd)
3. Tijdens crisis moet wij leren om behulpzaam te zijn naar de andere toe. (geef kleren weg die je niet meer kan aantrekken vanwege je omvang)
4. Tijdens een crisis leren wij bezuinigen. (Eet een tjauwmin, roti, bami of BB met R minder)
5. Wij leren onze bronnen te delen (Jij plant antroewa en ik plant boulanger)
6. Tijdens een crisis worden echte leiders geboren, zoals Jozef en Daniël die het volk hebben kunnen redden.

Laten wij open blijven om kritiek aan te horen, maar laten wij niet alleen maar kritiek uiten, doch leiderschap tonen in onze eigen omgeving, thuis, aan het werk, in onze buurt, in onze politieke partij, in onze gemeente en in ons land.
Een schrijver heeft recentelijk heel mooi erop gewezen dat wij terug moeten naar fundamentele zaken. Wij zullen nu, meer dan ooit, moeten beseffen dat wij in een unieke situatie zijn om met vereende krachten de geschiedenis van dit land te herschrijven voor de generatie die wacht om van ons het vaandel over te nemen.

Pastor Orlando Olmberg