In het belang van het volk en het volk alleen?

Hoe vaker ik het artikel Misiekaba: Gekozen leden worden belet hun werk te doen las, hoe meer ik er van genoot. Vooral waar het gaat om het pleidooi om als parlementariër te werken in het belang van het volk en het volk alleen. En ik denk dat niemand het daarmee oneens kan zijn. Maar na het lezen van het artikel begon ik me nog meer af te vragen of de heer Misiekaba ook zijn functioneren als parlementariër aan een kritisch onderzoek heeft onderworpen. Voor zover hij dat nog niet gedaan heeft, hoop ik dat mijn reactie als een uitnodiging gelezen wordt om dat alsnog te doen en dat tot een gewoonte te maken.

Dat de heren Sapoen en Chitan gekozen zijn door het volk, wordt mijns inziens niet zelden als dooddoener gebruikt. Gemakshalve zeggen we dat parlementariërs door het volk gekozen zijn, maar in werkelijkheid gaat het om een deel van het volk. Het is de partij die door de meerderheid van het volk gekozen is, die dan de grootste politieke partij mag heten en de regering mag vormen. Maar hoe zou de heer Misiekaba het vinden als de tweede grootste partij of combinatie in 2010 of 2015 er in geslaagd was gekozen parlementariërs van zijn partij om te kopen, of laat me dat netjes zeggen: los te weken van zijn partij? Zou hij zeggen dat ze nu eenmaal gekozen zijn door het volk en zelf moeten weten in welke partij ze die zetel willen gebruiken? Zouden er geen kritische vragen door zijn partij gesteld worden ten aanzien van de moraal en integriteit van de overgelopen parlementariërs? En zouden er geen vragen worden gesteld over de integriteit van de partij die ze heeft losgeweekt?

De vergelijking die ik maak, gaat niet helemaal op, kan men tegenwerpen. Want de heren Chitan en Sapoen zijn niet overgelopen naar een andere partij. Daarover kunnen we kort en duidelijk zijn. De wet geeft o.a. aan dat zodra gekozen parlementariërs een eigen fractie vormen, de politieke partij waar ze lid van zijn, het recht heeft ze te terug te roepen. Het is ook de partij die ze kandidaat heeft gesteld – ook al zou die partij in combinatie met een of meerdere partijen de verkiezingen in zijn gegaan. En in dit concrete geval is duidelijk dat Sapoen en Chitan niet langer deel wensten uit te maken van de PL onder leiding van de heer Somohardjo.

Recentelijk nog heeft de heer Sapoen zich vrij negatief uitgelaten over de voorzitter van de PL. Dan zeg ik dat wanneer je dat allemaal vond van de voorzitter van die partij, je de keuze had binnen de partij te streven naar hervormingen – een strijd van lange adem - of uit de partij stappen en wel vóór de verkiezingen van mei 2010 – net zoals de heer S. Moestadja gedaan heeft! Het bevreemdt mij in elk geval niet dat de heer Misiekaba vindt dat deze twee leden belet worden hun werk te doen, omdat het duidelijk is naar welke partij hun sympathie uitgaat. Zeker niet naar de PL! Dat heeft m.n. de heer Sapoen duidelijk verwoord! Trouwens, het zaad van verdeeldheid was al lang gezaaid en ontkiemd. Sapoen mocht toentertijd als minister van HI aanblijven! Dat de heer Misiekaba vindt dat met het terugroepen van de twee heren enge partijbelangen gediend worden, doet wel vreemd aan, daar PL juist twee zetels verliest!

Verder genoot ik van zijn oproep tot het dienen van het belang van het volk. Prachtig is dat. Maar heeft hij zich afgevraagd of het belang van het volk gediend wordt wanneer hij de belangrijkste oorzaken van de huidige crisis verzwijgt? Het zal de kritische lezer en of luisteraar zijn opgevallen dat de heer Misiekaba bij meerdere gelegenheden de daling van de goud- en olieprijzen aanwijst als de hoofdoorzaak van de crisis. Het lijkt me niet moeilijk te begrijpen dat wanneer je meer uitgeeft dan je verdient, je onherroepelijk in ernstige financiële problemen zal geraken. En als je als regeerder ook nog aan miljarden monetair gaat financieren om de verkiezingen te kunnen winnen, dan breng je het volk in gigantische problemen.

Ik heb de heer Misiekaba nog nooit horen zeggen dat verspilling en corruptie en een gebrek aan transparantie en vertrouwen, ons de das hebben omgedaan. Worden de belangen van dat volk met het onthouden van de waarheid door het geachte parlementslid gediend? Wat te zeggen van de de amnestiewet van 2012 die hij met veel verve verdedigd heeft. Was en is die wet in het belang van land en volk? Daar heb ik grote vraagtekens bij. Des te meer daar sprake was van een lopend strafproces tegen de hoofdverdachte. We leven toch in een rechtsstaat waar niemand boven de wet staat?

Het is kostelijk – als je je niet wilt ergeren – om te zien hoe sommige politici het volk willen doen geloven dat anderen het volksbelang ondergeschikt maken aan hun eigen belangen of die van partijen en vergeten eerst goed in de spiegel te kijken.

Carlo Guiamo