Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 17

“He Jules, wat zit je zo somber voor je uit te kijken, sang’psa.”
“W.W.N.P.”
“Doe nou eens normaal, wat bedoel je met WWNP?”
“Wonnie Wil Niet Praten.”
“So what! Ik wil soms ook niet praten.”
“Okay, maar als een journalist haar vraagt over die 6½ ton srd die Ramon met de gouden bril aan belastingscenten heeft uitgegeven, wil ze er niet op ingaan. Wat is dat nou.”
“Ja he, wachten jullie even, ze was op een VES-lezing, ik was daar ook, en dan draait de journalist de camera en stelt haar pats-boem zo een vraag.”
“Ja eigenlijk moet je de persoon eerst vragen of ze bereid is in die setting op zo een vraag in te gaan, en pas dan laat je je camera lopen.”
“Ik zie je Bouta al op de miss India Suriname verkiezing pats-boem vragen:”President, gaat u minister x ontheffen van zijn functie?”
“Je antwoord zou boem-pats zijn.”
“Maar de hele RvM heeft goedgekeurd dat die 6 ton zoveel met ontheffing van de comptabele regels toegewezen kon worden.”
“Maar mijn gunst, dat vertel je ons nu pas, waarom is dat niet meteen gezegd?”
“Maar Owee heeft geen geld om aannemers te betalen, een loh projecten staan nu stil, zoals de Maagdenstraat.”
“Wie zegt dat deze aannemer direct betaald zal worden?”
“Dat is weer een van de tijdbommetjes van die frontregering.”
“Tijdbommetje of niet, nu ben jij regering, joe abi’f pai now.”
“En we weten nog steeds niet welke aannemer volgens welke begroting die Owee-vleugel heeft mogen renoveren.”
“Ik denk dat die informatie ook vrijgegeven moet worden, dan voorkom je allerlei wilde verhalen.”
“Maar d’r argument vind ik toch zo schitterend: ‘als ik op deze kwestie wilde ingaan, was ik naar de persconferentie van de RvM gegaan.”
“Dat krijg je als je zomaar vragen op mensen begint af te vuren.”
“Okay,mooi excuus, maar ik blijf erbij dat er heel wat commotie was voorkomen als men de juiste informatie meteen en duidelijk had doorgespeeld naar de pers.”
“Zie je, jullie willen gewoon aantonen dat het niet botert binnen onze nieuwe regering, binnen dit team vol harde werkers.”
“Ja, harde werkers in het wegsturen van vooral topambtenaren die op Kries lijken, nu ook op Justitie.”
“Dat komt ervan als je net vóór de verkiezingen allerlei mensen op sleutelposities regelt.”
“En dan die radioministerman die eerst het hele trottoir en de wegrand vóór z’n nieuw ministerie heeft laten mollen, een hardwerkende Doe-man, in feite de geschiktste man voor dit ministerie, naar SOSIS verbannen heeft en doodleuk zegt dat niemand hem wat kan of moet zeggen als hij een familielid regelt.”
“Is het niet deze arrogantie die het Front uiteindelijk de das heeft omgedaan?”
“En dan komen buitenlanders hier weer eens onze met pijn, moeite en belastingsgeld opgeleide verpleegsters ronselen.”
“Geef ze ongelijk als ze weggaan, dan kunnen ze een paar jaren euro’s sparen, hier een grond kopen en eindelijk een huis bouwen.”
“Inderdaad, met dat armzalig verpleegsterssalaris kunnen ze niet eens een tweedehandse auto aflossen.”
“Komt eentje over de radio kwijlen over Florence Nightingale en dat verpleegsterswerk liefdeswerk is.”
“Waarom geldt dat dan niet voor ministers en DNA-leden en moet het wel gelden voor die arme verpleegstertjes? Werk uit liefde en sterf van de stress in het driekamerhuis waar ook je ouders, je grootouders, je broertjes, je zusjes, je oudste broer met z’n vrouw en drie lawaaierige kindertjes wonen, alsook een verslaafd neefje, de buitenvrouwen van je vader, de buitenman van je m...”
“Eh, Jules, ouwe%&*% nou eens even niet, wil je.”
“Zeg die afgestudeerde verpleegsters: ‘als je na je diploma vijf jaar hier werkt, krijg je een bouwkavel van de overheid en een zachte lening om te bouwen en je mag dat binnen vijftien jaar aflossen. Dan nemen ze genoegen met dat armenarensalaris en ze gaan niet mee met die ronselaars. Zo hou je je kader in je land en niet met holle frasen en liefdeswerk en dat soort nonsens. Dat vult geen hongerige magen, dat bouwt geen huis op een eigen bouwkavel.”
“Jouw Ronald zou zeggen:’we moeten niet hebzuchtig zijn.”
“Maar heren, goed gekwalificeerde jonge mensen exporteren is ook een waardevast exportproduct, want ze doen buitenlandse expertise op en maken geld naar huis over.”
“En vroeger ging er regelmatig een topper van het MINOV naar Nederland om daar leerkrachten voor hier te ronselen, dat mocht wel.”
“En wattebout de uitglij van de maand: minister Rasta denkt nog steeds dat hij advocaat van woning- en erfkrakers is.”
“Hij gaat politieambtenaren straffen als ze zomaar hebben geassisteerd bij het neerslaan van bouwsels van mensen die op hem lijken.”
“Morgen ga ik met een groep arme bhaiwa’s en backtrekkers uit de Clarapolder en Southdrain naar Atjonie en ik begin daar aan de rivier en langs de weg vrijstaand bos te kappen en bouwsels neer te zetten en putten te slaan en dat soort dingen. Dan wil ik zien wie de vrijpostigheid gaat nemen om ons weg te jagen.”
“Jij hebt een grote mond. De volgende dag worden jullie in stukjes naar de stad teruggebracht of aan de pirengs in het stuwmeer gevoerd.”
“Nou, Rasta heeft in korte tijd wel wat water in z’n wijn moeten doen; eerst met die overurenbeperking, die is van 60 overuren naar 100 overuren opgetrokken.”
“Dat is geen water maar de halve Surinamerivier in je wijn doen.”
“Dat komt ervan als je te hard van de toren wil blazen omdat je denkt dat je als minister het broertje van de Here God bent.”
“Eh, ma wan sani, nog nooit eerder heb ik dat korps in die viesblauwgrijze uniformen zo snel één vuist zien maken, de bond en zelfs de Raad van Hoge Officieren kwamen in beeld; Bouta sreef bidjie Bond foe tak nanga vlechtenman.”
“Wat zeuren jullie, alles is toch goed gekomen?”
“Maar hij heeft braaksel als braaksel moeten inslikken, a sjwaar’a ghiffo.”
“Omdat hij keihard ordening wilde brengen in dat etnisch gedoe daar in dat korps.”
“Met als resultaat dat hij juist de twee etnische groepen die het overgrote deel van dat korps uitmaken als één macht tegen zich heeft gekregen.Waar sta je dan met je baala-krakers?”
“En die secretaris van de politiebond zei onomwonden dat de politie gewoon door zal gaan met illegale bezetters van gronden desnoods met de harde hand te verwijderen.”
‘Skoowtoe poer mi, woi-woi, bradap, wai-wai, loekoe fa me kies winti, hoeloe-hoeloe, wia-wia, haw-haw, brap-briediebrap.”
“Hé, Sjaak sta op mang, zit geen winti hier te spelen, of krijg je een echte?”
“Marijke zelfs kwam van stal, a fen’ing kans lik Telgt met z’n plan B en plan C, en inderdaad, het was niet te Soennie Point, maar op percelen grenzend daaraan.”
“Dalijk gaat ze ook doodstraf voor wilde occupenten eisen.”
“De overheid moet wat doen, deze arme mensen zijn door de binnenlandse oorlog uit het binnenland verjaagd.”
“Jij slaapt nog zeker, de laatste binnenlandse oorlog is vijftien jaar geleden afgelopen.”
“Maar het wordt ook tijd dat die vrijstaande gronden wel gebruikt worden, want als jij er niets mee doen, weten anderen er wel wat mee te doen, al is het illegaal.”
“Je weet toch, die eigenaren die op Kries lijken doen daar aan veeteelt, speculatie en verkavelingen.”
“En dan geef ik jullie het toppunt van dree-ai: jij als ambtenaar gaat vier uur in de ochtend met een dienstwagen op een overheidsbouwproject met een arbeider zinkplaten stelen.”
“Woi woi, beambte, ik ben bezig te verhuizen, woi-woi. Geef me een brik, no beambte.”
“Wai wai, skoowtoe kies mi.”
“Wat een rotzooi met die bezuinigingen, eindelijk een leuk programma op tv, maar het komt niet meer, de gehuurde wagens moeten terug.”
“Yahoo, me druk’a gas baka nanga mi ongekeurde voertuig sondro rijbewijs dwars’a rood, kruis’a trottoir, in de verkeerde rijrichting, plata ding voetganger tap zeebrapad, yaaah, skowttoe no kan kies mi moro, leve Wonnie en Rasta, yaeh anarchie, wi lobi joe....”
“Ja en dronken als een kanon een bus vol schoolkinderen de droge sloot inrijden.”
“Mijn kind moest in die bus zitten, hij had nooit meer gedronken.”
“Begin jij hier eerst minder te zuipen, stuk sopilall.”
“Kijk naar jezelf, zuiplap.”
“Ober, ijs, ijs, de broeders raken verhit hier.”
“Mi b’o loes’ing mienri ding ouders foe ding ptieng.”
“Zorg jij dat je straks niet in de sloot rijdt.”
“Net als die Ellendie, die is nu uit de A-Combi gereden.”
“Groot gelijk heeft hij. Pengel zei: wat niet bij elkaar hoort, zal niet bij elkaar blijven.”
“Maar wij horen wel bij elkaar, dankzij de sopie.”

Rappa

litap@cq-link.sr