Kamerdebat in Nederland op 9 september 2015

In de Tweede Kamer van Nederland vindt er op 9 september een Kamerdebat plaats over de relatie Nederland-Suriname. De belangstelling onder de Surinaamse Nederlanders (gepensioneerden en werklozen van 55 jaar en ouder) om terug te keren naar Suriname is groot.

Ik heb de Kamerleden van de Tweede Kamercommissie van Buitenlandse Zaken verzocht de volgende zaken in hun vergadering van 9 september te behandelen en onder de aandacht van de verantwoordelijke minister te brengen:

1) Remigratiewet:
Per 1 juli 2014 is de basisvoorziening afgeschaft en krijgen remigranten geen éénmalige vergoeding meer. Een groot deel van de Surinaamse Nederlanders van 55 jaar en ouder- die geen werk heeft - wil terug naar Suriname, daar zij aan de lijve ondervindt, dat zijn situatie met de dag slechter wordt in Nederland. Van de bijstandsuitkering vermeerderd met eventuele toeslagen (huur en zorg) blijft er gemiddeld € 100,- over om een maand te voorzien in voeding. Sommige mensen houden soms minder over en belanden bij de voedselbank. Een deel van deze Surinaamse Nederlanders wil een beroep doen op de remigratie-regeling, maar zet de procedure uiteindelijk niet in gang, daar zij bij een positief besluit van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) geen geld heeft om zijn vliegticket en de verhuiskosten te betalen. De mensen kunnen met een bijstandsuitkering onmogelijk het bedrag bij elkaar sparen voor het kopen van een vliegticket en de vervoerkosten van hun kleding en persoonlijke zaken.

Tot 1 juli 2014 kreeg een alleenstaande een bedrag van € 2.140,-- om zijn vliegticket en verhuiskosten te betalen. Vanaf 1 juli 2014 krijgt een remigrant dus € 0. Remigranten zullen maandelijks wel een bedrag van ca € 473,82 ( inclusief tegemoetkoming ziektekostenverzekering) in Suriname ontvangen op het moment, dat zij daadwerkelijk in Suriname wonen.

Deze mensen zien het in Nederland echt niet meer zitten. Zij voelen zich gevangen in een ‘gouden kooi’. Het gevolg hiervan is dat zij ziek worden. Zij gaan vaker naar de huisartsen, ziekenhuizen , psychologen etc. Ze kosten Nederland uiteindelijk meer geld. Ter vergelijking: Iemand met een bijstandsuitkering ( alleenstaande ouder) met toeslagen ontvangt een bedrag van ca € 1.200,- . Een Surinaamse Nederlander die remigreert ontvangt €473,82. Zonder ingewikkelde berekeningen te maken, moet het toch voor alle partijen in de Tweede Kamer duidelijk zijn, dat het goedkoper is om een Surinaamse Nederlander, die wil remigreren, ook een eenmalig basisbedrag mee te geven. De Nederlandse overheid is per saldo goedkoper uit. De Surinaamse Nederlanders van 55 jaar en ouder, die weggaan, zullen in de toekomst ook een lager AOW-bedrag ontvangen. De Nederlandse overheid bespaart ook hierop.

Derhalve het verzoek: Laat Nederland in de remigratiewet opnemen, dat de mensen, die terugkeren naar Suriname een eenmalige basisvoorziening krijgen van € 1.500,- voor de aankoop van hun vliegticket en een bijdrage voor de verhuiskosten.
2) AOW-uitkering in Suriname:
Surinaamse Nederlanders, die in Nederland een AOW-uitkering hebben, mogen in Suriname wonen. Het bruto AOW-bedrag wordt dan overgemaakt naar Suriname. In Nederland is de te betalen belasting van de AOW-uitkering laag in verband met de loonheffingskorting.
Verhuist de Surinaamse Nederlander naar Suriname en wordt het AOW- bedrag naar Suriname overgemaakt, dan zal de Surinaamse Nederlander in Suriname een hoger bedrag aan belasting betalen. De gepensioneerden, die terugkeren naar Suriname hebben hetzelfde bedrag, dat zij netto in Nederland ontvangen, hard nodig, om aan de kosten van wonen en andere primaire levensbehoeften te kunnen voldoen. De meeste Surinaamse Nederlanders die terugkeren, hebben een laag bedrag tot geen aanvullend pensioen.

Het verzoek is: Nederland en Suriname praten jullie met elkaar en repareer deze kwestie op grond van artikel 25 en 26 van het belastingverdrag tussen Nederland en Suriname.


Dennis Lapar
directeur van Stichting FinanceSuriname