A Soktu fu Mama Sranan

(Verantwoordelijkheid die allen aangaat)

Onze verantwoordelijkheid als medemens in welke samenleving dan ook eindigt beslist niet met ” waarschuwen voor, meerdere malen al voorspeld hebben, dat crisis situaties zich zullen voordoen”.
Neen, wij hebben de verplichting om met volle inzet eraan mee te werken, dat in optimale dialoog en samenwerking, alsmede met alle geoorloofde middelen concrete, duurzame oplossingen worden ontwikkeld voor ontstane crisissituaties op alle levensgebieden, zoals zich nu op het terrein van milieu over de hele wereld en nu ook in Suriname voordoen. Terecht moeten wij thans ook in ons geliefd Land spreken over milieurampen en erkennen, dat de mens daarbij helaas mede veroorzaker is (“Men made Disasters”)

In nationale en internationale organisaties waarin ik al vele jaren mag participeren, zoals de op 04 december 1996 in Suriname opgerichte United Nations Associaton (UNA) Suriname, heb ik altijd de opvatting gehuldigd, dat ontvangen talenten (welke giften zijn van de Allerhoogste) optimaal dienen te worden benut.
Onze inspanningen en de bereikte resultaten zijn dan onze giften terug aan de Allerhoogste, mede ten behoeve van Land en Volk.
Onze verantwoordelijkheid tot verplichte medewerking/participatie onder alle omstandigheden vloeit naar dezerzijdse mening hieruit voort.
Daar mag niemand zich aan onttrekken.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw noopte de politieke koers vanwege buitengewone omstandigheden in ons Land, lijnrecht tegen over elkaar staande Personen, Groepen, Politici, Politieke Partijen, tot Dialoog/Medewerking aan totstandkoming van een breed samenwerkingsverband in het kader van de Her Democratisering in ons Land.

Het Topberaad (waarin traditionele politieke partijen participeerden – onder meer NPS voorzitter Henck Arron, VHP voorzitter Jagernath Lachmon, KTPI voorzitter Willy Soemita, SPA voorzitter Fred Derby, Militair Gezag/25 Februari Beweging Voorzitter Desiree Bouterse--), werd toen tot stand gebracht.

De eerste DNA (De Nationale Assemblee), een “Overgangs Volksvertegenwoordiging” (01 01 1985 tot 13 12 1987) werd vervolgens samengesteld op basis van Decreet A-17. Hierin waren het Bedrijfsleven, de Vakbeweging en de 25 Februari Beweging vertegenwoordigd.

Het was de toenmalige voorzitter Renée Doorson van de ASFA (Associatie van Surinaamse Fabrikanten), die mij op 26 december 1984 tijdens mijn verdrietige verlofperiode in het buitenland (na het plotselinge heengaan op 24 11 1984 van mijn dierbare Moeder Alma Klein-Rigot) uitnodigde om te participeren in de zes personen tellende fractie van de ASFA (Bedrijfsleven) onder leiding van ondernemer Waldo Ramdihal.
Eerder had ik voor deze Organisatie een Commissie inzake een WIPO (World Intellectual Property Organization) Onderwerp ”Recht van de Eerste” voorgezeten (overige commissieleden waren: Roy Bhikharie en Kurt Jessurun)

Dit verzoek had ik kennelijk mede te danken aan mijn parlementaire ervaring in de Staten van Suriname, behorende tot de Fractie van de Nationale Partij Suriname, waarvan ik in 1966 lid werd op rechtstreekse uitnodiging van de Legendarische NPS voorzitter, Johan Adolf Pengel.
Hierdoor kon ik reeds bij de verkiezingen van 1967 als tweede vrouw in de Nationale Volksvertegenwoordiging na het Algemeen Kiesrecht worden verwelkomd. Mijn enig NPS lidmaatschapskaart met Pengels handtekening –welke ik met mij meedraag - dateert nog van die tijd!

Bij de installatie van de ”Overgangs” DNA begin januari 1985 in het Presidentieel Paleis op het Onafhankelijkheidsplein, gaf Doorson in zijn toespraak aan, dat A SOKTU FU PARA daartoe had geleid.
Is het in onze huidige ontwikkeling niet A SOKTU FU MAMA SRANAN, die ons verplicht tot Participatie, Dialoog, ”Mede Hoederschap”, Samenwerking, het nemen van Verantwoordelijkheid?

HOEDER van Gods Gaven
In zijn Preek bij zijn installatie op 19 maart 2013 zei Paus Franciscus:
”De roeping om te behoeden komt niet alleen voor bij ons, christenen, maar ze reikt veel verder, en is in feite puur menselijk. Deze roeping betreft iedereen.
Het gaat over het behoeden van de hele schepping, de schoonheid van de schepping zoals die wordt beschreven in het boek Genesis, en zoals die ons is getoond door de heilige Franciscus van Assisi. Het gaat over respect hebben voor elk door God geschapen wezen en voor de omgeving waarin wij leven.
Het gaat over het behoeden van mensen, over de zorg voor iedereen, voor elk mens, met liefde. In het bijzonder voor kinderen, voor ouderen, voor hen die zwakker zijn en vaak niet direct onze aandacht hebben.
Het gaat over de zorg voor elkaar in het gezin. Echtgenoten behoeden elkaar, ze nemen als ouders de zorg voor hun kinderen op zich en na verloop van tijd worden de kinderen de hoeders van de ouders.
Het gaat over het beleven van oprechte vriendschappen, waarbij men in onderling vertrouwen voor elkaar zorgt, respectvol en in goedheid. Uiteindelijk is alles aan de zorg van de mens toevertrouwd.
Het is een verantwoordelijkheid die ons allen aangaat.
Wees de hoeder van Gods gaven!” (naar de Nederlandse vertaling van El papa Francisco. Conversaciones con el cardenal Jorge Bergoglio SJ- uitgeverij Adveniat/halewijn-)

Deze bijzondere boodschap behoort de gehele wereld, waartoe ons prachtig land Suriname behoort, hier en nu – en zeker onder de huidige omstandigheden - aan te spreken. Hiermede wordt een ieder opgedragen: Do all the good you can, to all the people you can, in all the ways you can, as often as ever you can, as long as you can.Do not forget to do good and to share with others, for which such sacrifices God is pleased (Hebrews 13:16); citaten uit “God’s Little Instruction Book for the Class of 2002” (Honor Books, Tulsa, Oklahoma)

Het komt mij voor, dat buitengewone ontwikkelingen op huidige levensgebieden in ons Land, waaronder op politiek, financieel-economisch, sociaal –cultureel, educatief – gezondheid- en milieugebied zonder meer aanleiding geven tot serieuze, verplichte bevordering van brede samenwerking en participatie in besluitvormingsprocessen, die moeten leiden tot gewenste fundamentele oplossingen. `

Het laat zich gemakkelijk raden, dat ik het jammer vind, dat de leiding van de politieke organisatie, waartoe ik sinds 1966 behoor, niet (”althans nog niet”?) gekozen heeft voor de eerder aangegeven noodzakelijke participatie en medewerking.

Organisaties (waaronder politieke partijen) dienen niet langs de kantlijn te staan om ondersteuning te verlenen bij de aanpak van collectieve nationale vraagstukken zoals het mede helpen ordenen van financiële -en maatschappelijke vraagstukken

De leiding van de NPS heeft haar visie met betrekking tot het verlenen van ondersteuning. Een nationale opstelling middels participatie in politieke en maatschappelijke sectoren alsook in bestuursorganen en raden verdient ernstige overweging gelet op het kader, waarover de NPS beschikt.
Zoals bekend is gekwalificeerd kader essentieel voor duurzame ontwikkeling.

Overigens is men binnen de NPS bekend met mijn opstelling ten deze, welke tot doel heeft het op structurele en duurzame wijze in dialoog gaan als politieke organisaties op het niveau waar er beslissingen worden genomen indien mogelijkheden zich daarvoor aandienen.
De Nationale Partij Suriname kan dit doen met inachtneming van haar politieke doelstellingen, missie en sociaal democratische ideologie.
De 21ste eeuw vraagt een innovatieve en dynamische politiekvoering van politieke organisaties; hierin past het om vanuit het politieke machtscentrum demarches te ondernemen gericht op armoedebestrijding en duurzame ontwikkeling op nationaal, regionaal en internationaal niveau, waarvoor in de besluitvorming geparticipeerd moet kunnen worden!

Als kritisch constructief en trouw NPS-er (van meer dan 45 jaar) veroorloof ik mij de vrijheid om eerder vermelde visies langs deze weg aan te dragen, terwijl ik tot nu toe uitsluitend via interne schriftelijke communicatie als onder meer lid van de actieve commissie Planning en Ontwikkeling van het JAPIN (Johan Adolf Pengel Instituut) aanbevelingen heb gedaan over noodzakelijke aanpassingen inzake Partijdemocratie.

Het zal u niet verbazen, dat ik mij onder alle omstandigheden voor mijn land Suriname heb ingezet, wat ik nog steeds tracht te doen, ervan uitgaande, dat niet voor individuele personen, maar voor Land en Volk in zijn totaliteit wordt gewerkt, op grond van onze verantwoordelijkheid en plicht om terug te geven aan Suriname, wat in dit, ons Land in ons is geïnvesteerd, via onder meer ouders, onderwijsinstellingen.

DIALOOG
Volgens Paus Franciscus is ”de enige manier, waarop een individu, een gezin, een samenleving kan groeien, de enige manier, waarop het leven van mensen vooruit kan gaan, de cultuur van de ontmoeting, een cultuur waarin iedereen een positieve bijdrage kan leveren en waarin iedereen iets goeds kan ontvangen”
In zijn toespraak op 27 juli 2013 tot vertegenwoordigers van de Braziliaanse Gemeenschap in Rio de Janeiro tijdens de Wereld Jongeren Dagen, legde Paus Franciscus sterk de nadruk op “de Dialoog tussen verschillende Generaties, de Dialoog met het Volk, het vermogen om te geven en te ontvangen, terwijl wij openstaan voor de waarheid. Een land groeit, wanneer de verschillende culturele rijkdommen op constructieve wijze met elkaar in dialoog gaan: de volkscultuur, de academische cultuur, de cultuur van de jongeren, de artistieke en de technologische cultuur, de economische en de gezinscultuur, de cultuur van de media (…).Wanneer leiders uit verschillende sectoren mij om raad vragen, geef ik altijd hetzelfde antwoord: dialoog, dialoog, dialoog” (aldus Paus Franciscus)

De Post 2015 Development Agenda, die na lange voorbereiding in aanwezigheid van staatshoofden door de 25-27 september 2015 UN Summit in New York zal worden goedgekeurd-als vervolg op de tijdens de UN Summit van september 2000 door destijds 189 Staatshoofden via de Millennium Declaration aangenomen MDGS (Millennium Development Goals)- zal de Oplossing worden voor de Toekomst.
Leiders van de UN Lid landen, waaronder Suriname doen er daarom goed aan om van meet af aan met de grootst mogelijke zorgvuldigheid te participeren in de behandeling/goedkeuring en daarna implementatie van de in voormelde “”Agenda”” opgenomen ontwikkelingsdoelen, die alle levensgebieden raken.
In dit verband verdient een Presidentiële Commissie met Needs Assessment and Costing Analysis ook voor deze Post 2015 UN Agenda, serieuze overweging.

Voormalig president van de Dominican Republic, Leonel Antonio Fernández (1996 - 2000 en 2004 - 2012) heeft destijds in de Dominicaanse Republiek met onder meer zijn Presidentiële Commissie MDGs veel succes s gehad.
Mensenrechten Educatie als een sleutel tot duurzame menselijke ontwikkeling, zoals in verschillende UN Resoluties wordt aanbevolen, alsmede Model UN Assemblees verdienen eveneens alle aandacht.
Onze Civil Society Organisaties als de United Nations Association (UNA) Suriname – focalpoint van de “Non For Profit Global Organization MDG Global Watch”-, de Stichting ”Gemeenschaps Centrum voor de Vrouw”, de Stichting ”Netwerk Vrouwen Suriname Nederland USA” en de Stichting ”Bigisma Platform” zullen, evenals het geval is geweest rond de MDGs, samen met Nationale en Internationale Partners ook in het “”Post 2015 Development Traject” voortgaan om de nodige bijdragen te leveren.
Omdat zij zich verplicht voelen om gehoor te geven aan de oproep tot structurele dialoog gericht op welzijn- en welvaartsverhoging op nationaal en internationaal niveau.

Geachte Lezers, vanuit mijn individuele medeverantwoordelijkheid voor het welzijn van de (Surinaamse) mens heb ik gemeend om dit artikel met de gemeenschap te delen.
Individuele standpunten en visies delen is een van de kenmerken van de democratie, die gericht is op interactie tussen individuen en groepen van mensen. Ik hoop daarom, dat mijn artikel leidt tot het continueren van constructieve discussies bij de besluitvorming binnen mijn Partij en daarbuiten.
Het ingezette proces van consultaties en inclusieve opstelling van de huidige politieke decisionmakers dient naar mijn mening voortgezet te worden -met op elk niveau inachtneming van het bijzondere belang van Gender evenwicht-, zulks met het oog op het vergroten van draagvlak in de samenleving om de financiële en non-financiële uitdagingen waarvoor wij staan aan te kunnen: immers eendracht schept kracht en creëert perspectieven alsook vertrouwen.
Het is mijn vaste overtuiging dat binnen onder meer eerder vermelde Niet Gouvernementele Organisaties meer dan genoeg kennis/deskundigheid , ervaring/vaardigheid en vooral Liefde voor en Solidariteit met ons prachtig/geliefd land aanwezig is: Sori mi wan Kondre Moi So te So, Pe so Men’ Kulturu e Kon na Wan?!!”

Irma Loemban Tobing-Klein