Column: Gaat Kathleen Ferrier geschiedenis schrijven?

2 oktober is niet alleen de dag waarop het congres van het CDA in Nederland besloot om samen te werken met de extreem-rechtse PVV, maar is ook de geboortedag van Mahatma Gandhi. Deze dag is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot de dag van geweldloosheid. Op dat congres kwam de geest van Gandhi tevoorschijn op een verrassende manier.

Ik ben geen christen, wel een democraat. Mijn beeld van de Christen Democraten in Nederland is gevormd door types als Maxime Verhagen: met de bijbel in de ene hand en een flinke dosis opportunisme en principeloosheid in de andere door het leven gaan. Op 29 juni 2010 verkondigde hij in Tweede Kamer de stellige overtuiging: “Zo lang de PVV de koran wil verbieden, een hoofddoekjesbelasting wil invoeren en de strijd tegen de islam als inzet van het buitenlands beleid wil, gaat het CDA niet met deze partij aan tafel.”

Op 2 oktober 2010 was hij 180 graden omgedraaid. In die maanden is de wil van Wilders geen spat veranderd. Integendeel, die is alleen maar sterke geworden in zijn extreem-rechtse opvattingen. In die maanden heeft Maxime Verhagen niet alleen aan tafel gezeten met Wilders, maar een regeer- en gedoogakkoord afgesloten waarin de hoofdpunten van de PVV m.b.t. de multiculturele samenleving zijn overgenomen. Dat akkoord ademt de geest uit van de PVV: het wordt allemaal harder. Zo lezen we onder meer: “Het kabinet komt met een voorstel voor een algemeen verbod op gelaatsbedekkende kleding zoals boerka’s. In voorschriften wordt opgenomen dat de politie en leden van de rechterlijke macht geen hoofddoek dragen.” Het mensenrecht om je vrijelijk te kleden hoe je zelf wilt – een hoofddoek, een boerka– wordt aan banden gelegd. Een pleidooi dat de PVV al jaren houdt.

Het kabinet pleit voor de “invoering van een toets waaruit blijkt of de band met Nederland groter is dan de band met andere landen”. Je politieke loyaliteit gaat nu getoetst worden: als je band met Suriname groter is dan je band met Nederland heb je een probleem. Dat pleidooi wordt al jarenlang door de PVV gehouden.
Dat is ook de sfeer van het regeerakkoord van VVD en CDA (het gedoogakkoord van VVD, CDA en PVV heeft deze onderdelen letterlijk gekopieerd), dat bijna voor een kwart gewijd is aan de punten van de PVV.

Hoe is het zover gekomen dat een partij die ongeciviliseerde racistische en extremistische standpunten verkondigt nu deelt in de regeermacht in Nederland? De agressieve toon, de lompe onbeschoftheid, de vermeende superioriteit van de westerse cultuur en de openlijke minachting voor niet-westerse culturen die de PVV uitdraagt hebben het politieke landschap in Nederland veranderd, dat meer en meer de trekken krijgt van een bananenrepubliek.

Dat is geen verdienste van de PVV alleen. De PVV-kiezers zijn niet uit de lucht komen vallen. Zij zijn geen mensen die nooit gestemd hebben en pas toen de PVV op het politieke toneel verscheen aan de verkiezingen hebben deelgenomen. Zij zijn niet alleen mensen die problemen hebben met allochtonen omdat ze in de wijken met vreemde culturen leven. In Volendam zijn geen allochtone wijken, toch heeft deze gemeente massaal op de PVV gestemd. Het aandeel hoger opgeleide stemmers van de PVV is de afgelopen jaren alleen maar gegroeid?

De PVV is gegroeid omdat de andere politieke partijen uit opportunistische redenen zijn gaan roeren in een pot van vooroordelen met een lange geschiedenis. De vermeende superioriteit van de westerse cultuur en openlijke minachting van de niet-westerse culturen stamt uit de periode van het kolonialisme en is NOOIT verdwenen in de westerse beschaving. Die superioriteitswaanzin is onderdeel van de dagelijkse cultuur: “Wij zijn beter en jullie deugen niet.” Dat is geen exclusieve PVV gedachtegoed. Dat is een dominante stroming in de westerse beschaving. Met het ontstaan van een multiculturele samenleving in Nederland zijn vrijwel alle politieke partijen van links tot rechts gaan roeren in dit potje van onbeschaafde opvattingen en hebben het gemaakt tot een dominante politieke opvatting.

Op 2 oktober werd ik echt verrast door het CDA congres. Want daar bleek geheel in de geest van Mahatma Gandhi dat er een sterke tegenstroming is – ongeveer een derde van alle congresgangers – die beschaving boven politiek opportunisme stelde. Mahatma Gandhi heeft ons geleerd om morele principes boven materiële dwang te stellen.

Mensen als minister Hirsch Ballin die tegen de stroom in morele en beschaafde principes durven te stellen boven materiële machtsdrang hebben mijn hart gestolen. In één middag is mijn achting voor dit deel van de Christendemocratie mijlenver omhoog geschoten. Dat soort pleidooien dat vanuit een moreel besef zijn ingegeven zou ik graag ook bij andere partijen willen zien. Die kunnen daar een voorbeeld aan nemen.

Binnen het CDA waren er drie Kamerleden tegen samenwerking met de PVV, waaronder onze eigen Surinaamse Kathleen Ferrier. Er is maar één stem nodig om de nieuwe regering te stoppen. De eerste principiële kracht heeft gecapituleerd: Ab Klink. In plaats van in de fractie te blijven en vervolgens Nee te stemmen, heeft hij de fractie verlaten en daardoor ruimte gegeven aan de pro-VVV krachten in het CDA. Klink schreef in zijn afscheidsbrief dat “de politieke samenwerking met de PVV een onbegaanbare weg is geworden.” Om kracht bij zijn woorden te zetten, had hij juist in de fractie moeten blijven, zodat hij die onbegaanbare weg ook daadwerkelijk kon blokkeren.

Kathleen Ferrier heeft hoge verwachtingen geschapen. In de Surinaamse media verklaart zij steeds hoeveel inspiratie zij heeft gehad van haar vader om zich principieel op te stellen. Zij is integer en principieel. Zo is ze opgevoed. Daarmee schept ze torenhoge verwachtingen. In een vraaggesprek met Radio Nederland Wereldomroep verklaarde zij: “Ik ben absoluut niet van plan om uit mijn fractie te gaan, noch uit de Kamer, noch uit mijn partij.”

De vraag die a.s. dinsdag beantwoord zal worden is: Gaat Kathleen Ferrier geschiedenis schrijven als die sterke Surinaamse dochter van de laatste gouverneur en eerste president van Suriname die Nederland heeft gered van een vrije vlucht naar een bananenmonarchie of gaat ze de geschiedenis in als een voetnoot met de mededeling: het is beter vertoeven in de koelte van de macht dan in de hitte van de strijd.

Sandew Hira

dew.baboeram@amcon.nl