Hulde aan slaven die verdronken voor de kust

Het lijkt alsof de verdronken slaven hebben gewacht op dit moment. Het aangeboden cassavebrood, sterke drank, kalebassen en bloemen worden onmiddellijk opgenomen door het rivierwater. Op vrijdagmiddag heeft Stichting 10 Oktober een hulde gebracht aan de 'afgekeurde slaven die uit de schepen overboord werden gegooid' bij de samenvloeiing van de Suriname- en de Commewijnerivier. “Wi tyar’ grani gi den wan san’ futu no miti gron”, lichtte Leo Atomang, voorzitter van de stichting toe. Het is voor het eerst dat de slaven die bij ‘mada mofo’ de dood vonden, zijn herdacht.

Verschillende organisaties hebben tal van activiteiten gehouden op Marrondag. Stichting 10 Oktober is een stap verder gegaan dan de normale activiteiten die traditie geworden zijn. Al in het ochtendgloren zijn er plengoffers gebracht te Nieuw Combé aan de Kleine Saramaccastraat. Daarna is de groep getrokken naar het monument van 10 Oktober 1760, om plengoffers te brengen en kransen te leggen. Met de Maratakka 2 is gevaren naar het onheilsgebied. De gebrachte offers waren ook bedoeld voor de verdronken slaven van het schip Leusden in 1738. Het schip zonk na vastgelopen te zijn op een zandbank in de monding van de Marowijne. Op 16 personen na werden de 664 Afrikanen opgesloten in het ruim. De luiken werden dichtgetimmerd omdat de bemanning vreesde overmeesterd te worden. Het schip verging met de 664 slaven aan boord.

De reis naar de plek begon met ‘golven breken’. Het water was erg onstuimig, maar de oude en zeer ervaren Maratakka 2 liet zich niet afschrikken en kwam er moeiteloos door. De tocht van anderhalf uur werd opgeluisterd door ‘live’ muziek en zang van verschillende bands. Al feestend kwam de boot aan bij mada mofo. Op de plek aangekomen was er eerst een moment van bezinning. Een ‘winti’ bracht enkele boodschappen en wees op het belang van het kennen van de eigen geschiedenis. Plechtig werden de offers gebracht. Het water was veel rustiger tijdens de ceremonie. Na de offers werd er muziek gemaakt voor de slaven. Af en toe liet een ‘winti’ van zich horen. De dansers gaven zich vanaf toen tot aan de terugkomst op de SMS-pier helemaal over aan de muziek. Enkelen raakten bijna in trance.

Na de boottocht trok de groep in Poolo Waka naar de Palmentuin. Hier werd een open dag gehouden. Het thema voor dit jaar was Bribi. Geloof in jezelf’ “Het gaat goed met de marrons. Wij hebben nog een lange weg te gaan maar het bewustzijn is aan het groeien” zegt een vermoeide maar tevreden Atomang. “If yu bribi in yu srefi gaat de omgeving ook geloven in jouw. Als men in je gelooft gaat men je vertrouwen. Als men je vertrouwt sma o gi yu verantwortu.”

René Gompers

            video