Rechtsstaat vs machtsstaat

Verbazingwekkend en hoogst koddig om – zo plots (!) - uit de mond van de machtsmonopolist van de PL te horen dat het te doen is om de ‘rechtsstaat versus machtsstaat’ ! Net als ‘amnestie voor amnestie’ is het geslepen – bestendig – politiek voering een bedrijf van deze machtsgeile onnozelaar. Geraaskal van de voorzitter van PL, politiek gekissebis, stemmingmakerij slechts ten eigen voordeel. Geheel, deze a – nationalistisch en ‘dorps – (kampong)’ politicus eigen.

Een regelrechte aanslag op het intellect van de natie en een ware aanfluiting van het PL – kader c.q achterban! En natuurlijk is het een gezwam van de voorzitter van PL temeer hij niet eens instaat is (gebleken) duidelijke inhoud te kunnen geven, althans wat die begrippen betekenen voor de politieke ordening. Ontbeert hierdoor elke zeggingskracht en maakt de ordening dan nog onduidelijker. Dat de voorzitter van PL dit nalaat verbaast geenszins. Immers gemis aan concrete indicatie is duidelijk een slag in het luchtledige! Dit kan eenvoudig aan het volgende worden geconcludeerd.

Machtsstaat (v. Dale) is een staat(svorm) waarin de macht en niet het recht de bron is van gezag (synoniem politiestaat). Rechtsstaat is een staat(svorm) die het recht als hoogste gezag handhaaft.
Mr. F. Kruisland (SJB augustus 1992): het begrip ‘rechtsstaat’ houdt in dat de overheid het recht dat de samenleving beheerst en waarvan zij de primaire creator is, ook tegen zichzelf moet laten gelden en voorts, dat de overheid slechts macht heeft over de burgers, voor zover haar door het recht gesanctioneerde bevoegdheid reikt.

Overigens is het nog te betwijfelen of de Republiek Suriname een ‘rechtsstaat’ zou zijn! In artikel 1 van de Grondwet (1987) is immers expliciet aangegeven:
“ de Republiek Suriname is een democratische Staat gebaseerd op de soevereiniteit van het volk en op eerbiediging en waarborging van fundamentele rechten en vrijheden”.
Met andere woorden vooreerst hebben we een democratische regeringsvorm en duidelijk geen rechtsstaat! Weliswaar valt uit het 2e zinsdeel te concluderen dat de rechtsstaat-beginselen van de rechtsstaat worden gehuldigd!

Mr. F. Kruisland (SJB augustus 1992): een democratische regeringsvorm houdt in wezen in, dat de instituten die de staatsmacht hebben en dus de overheid zijn, als zodanig door het volk gelegitimeerd zijn in die zin, dat zij hun macht aan een uitdrukkelijke wilsuiting van het volk over hun bevoegdheid tot machtsuitoefening over hem ontlenen.

In de memorie van toelichting, wet van 8 april 1992 is over bevoegd gezag aangegeven dat constitutioneel hiermede bedoeld wordt: de middels vrije en geheime verkiezingen democratisch tot stand gekomen regering, met de geen militair zijnde president als politiek verantwoordelijk orgaan.
In artikel 52 van de Grondwet – daarnaast – is aangegeven dat de politieke macht bij het volk berust en in overeenstemming met de Grondwet wordt uitgeoefend.
Bepaaldelijk is in artikel 55 verder aangegeven dat De Nationale Assemblee het volk van de Republiek Suriname vertegenwoordigt en de soevereine wil van de natie tot uitdrukking brengt. Dat De Nationale Assemblee als zodanig het hoogste orgaan van de Staat is. Overigens als de ‘rechtsstaat de voorzitter PL c.s. zo nauw aan het hart zou liggen is de grote vraag waarom – al die jaren – is nagelaten dit ook als zodanig te institutionaliseren! Opmerkelijk is verder dat in de ongeveer 9.625 woorden tellende Grondwet geen één (1) keer het begrip ‘rechtsstaat’ is opgetekend!

Democratie wil niet slechts zeggen de wil van de meerderheid, maar betekent even zoveel als rekening houden met de rechten van de minderheid. Naar begrippen van de voorzitter van de PL zou Suriname anno 1975 niet anders dan als een ‘machtsstaat’ moeten worden gekwalificeerd. Trouwens heeft politiek Suriname (regering + DNA) enigszins niet zelf richting ‘machtsstaat’ gekozen als wordt gelet op het bepaalde in de memorie van toelichting wet van 19 augustus 1992 (SB 68-1992): ‘ wordt om praktische redenen overgelaten aan de regering’! Het politiek gekissebis van de voorzitter van de PL getuigt waarlijk van de laatste politieke stuiptrekkingen van de gewisse politieke dood!


A.R. Ramdjielal