Milieu-tijdbom tikt in het Sarakreek-gebied

De bewoners van het Sarakreek-gebied hebben geen toiletten of latrines, waardoor ontlasting van de mensen rechtstreeks in het stuwmeer en de rivier terechtkomt. In het stuwmeer wassen de dorpelingen hun kleren, halen er water uit om te koken en poetsen er hun tanden. Toegang tot veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen is opgenomen in de millenniumdoelstellingen die de Verenigde Naties in 2000 heeft vastgelegd.

BEP-parlementariër Ronnie Asabina vindt het jammer dat de millenniumdoelstelling niets zegt over de drinkbaarheid van water “en dus niet de kwaliteit van het water en de duurzaamheid van de waterwinning.” Volgens de volksvertegenwoordiger zijn de plaatselijke gemeenschappen onvoldoende in staat om de lont helemaal uit het kruitvat te halen. “De toenemende vervuiling is een stille crisis die kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, voedselschaarste een armoede.” Hij wijst erop dat in het gebied steeds meer stemmen opgaan om de Staat voor het gerecht te slepen voor het ontberen van zuiver water.

Niet alleen het water laat veel te wensen over, maar ook de elektriciteitsvoorziening. De acht dorpen in het Sarakreek-gebied met ongeveer 2.500 bewoners hebben voor enkele uren per dag elektriciteit. Het gebeurt ook vaker dat zij wekenlang helemaal geen elektriciteit hebben en dus in het donker moeten leven en wonen. De dorpelingen hebben maandag tijdens een hoorzitting hun wensen en grieven kenbaar gemaakt.

Zo willen de plaatselijke vrouwenorganisaties trainingen op het gebied van ondernemerschap. Er is gesproken over de klimaatverandering die voor de landbouwers funest wordt. Infrastructuur, vergunningenbeleid en de afzet zijn ook onderwerpen geweest tijdens de hoorzitting. De goudmijnbouw in het gebied brengt problemen en uitdagingen van illegaliteit en veiligheid met zich mee. Het aantal overvallen met vuurwapengeweld is toegenomen, weten de dorpelingen. Ze leven in angst en onrust, kampen met verwarring, verbanning, verdrijving en toenemend groot grondbezit. Asabina zegt dat de lokale bevolking nauwelijks wordt betrokken bij de verlening van mijnbouwrechten en activiteiten van private investeerders. “De indringers overtreden traditionele regels en negeren de rechten van de plaatselijke bewoners.”

De dorpelingen geven toe dat er op het gebied van regulier en basis onderwijs grote stappen voorwaarts zijn gezet. Lebi Doti staat als model voor scholen in het binnenland en de kustvlakte, stelt Asabina. “Voor het eerst heb ik meegemaakt dat er een overschot is aan bewoonbare leerkrachtenwoningen in het binnenland.” Te Duwatra wordt een compleet nieuwe school opgezet op een strategische locatie.