Een markante uitspraak

In eerste instantie las en beluisterde ik verbouwereerd de uitspraak van de president, of misschien de voorzitter van de NDP, omtrent de landrechten problematiek van de binnenlandbewoners. De uitspraak is gedaan op een recente persconferentie naar aanleiding van het dreigend conflict tussen Iamgold c.q.de regering en de gouddelvers van het dorp Nw.Koffiekamp, verenigd in Makamboa. Ik realiseerde mij heel snel dat ik mij nimmer verrast mag gevoelen als politici per moment uitspraken doen.

Wat zegt de president concreet. Hij geeft aan dat de mensen, in dit geval de binnenlandbewoners, moeten nalaten te denken dat gebieden, gronden die jarenlang bewoond zijn door hun voorouders automatisch hen toekomen. 'Zo werkt dat niet volgens de grondwet', zegt hij tot slot. Hij heeft met deze uitspraak een duidelijk signaal gegeven aan niet alleen de mensen/bevolkingsgroepen die zich beroepen op de rechten op gronden, maar ook aan zijn speciale gezant, Martin Misidjan, belast met het landrechtenvraagstuk. Ik ben goed bekend met de mening van deze speciale gezant van de president met betrekking tot het voornoemde vraagstuk. De klus wordt met deze uitspraak van de president voor de speciale gezant heel erg moeilijk om te klaren, ervan uitgaande dat hij zijn visie over dit vraagstuk niet gewijzigd heeft.

Laat mij voor de goede orde aangeven dat de heer Misidjan, weet heeft dat ik de andere zijde van zijn benadering van het vraagstuk huldig. Ik heb dat ook in een artikel gedeeld met de gemeenschap. Het komt in het kort hierop neer dat ik het vraagstuk niet benader vanuit een landrechten invalshoek, maar vanuit het perspectief van een slecht, onbehoorlijk en onrechtvaardig grondbeleid. Dus, zeg ik, niet het recht op de grond is het main vraagstuk, maar het grondbeleid. Het landrechten vraagstuk vloeit voort uit het eeuwen oud gevoerd kapitalistisch geëngageerd grondbeleid. Dat de Indianen en bosnegers zich beroepen op de rechten op de gronden die zij eeuwen bewonen, is het logische gevolg van de hebzucht van kapitaalkrachtigen en kapitalisten naar grond om hun sociaaleconomische machtspositie of status quo uit te breiden c.q. te versterken. Deze hebzucht heeft in landen in Latijns-Amerika, Noord-Amerika, Afrika etc geleid tot volkerenmoord en ontheemding.

U kunt zich nog herinneren de taferelen ter zake in landen als Brazilië, Bolivia, Colombia, Guatemala, Chili, waarbij de generaals met machinegeweren boeren gemoord en verdreven hebben van gronden die zij in de wildernissen in cultuur hebben gebracht. Het zogenoemde traditioneel (cultuurgebonden) leven van deze volkeren, maar ook het menswaardig bestaan werd door de hebzucht van de kapitalisten naar grond, serieus bedreigd. Tegen deze achtergrond moet u het ingrijpen van de VN middels conventie 169 zien. Het recht van bestaan volgens de traditie van de in stamverband levende volkeren en de inheemse bevolking moet met deze conventie een halt worden toegeroepen. Deze conventie waarbij Suriname partij is, doch niet tot ratificatie is overgegaan, biedt zij het niet volledig, enige mate van bescherming aan het bestaan van bedoelde volkeren tegen de hebzucht van de kapitalisten en kapitaalkrachtigen naar grond. Ik zou in mijn conceptie van en over het grondbeleid, waarover ik in dit artikel niet veel zal schrijven, de conventie 169 niet nodig hebben.
Een goed grondbeleid vanuit een progressieve ideologie geeft garantie aan elk lid van de samenleving. In elk geval zou het grootgrondbezit in mijn benadering afgeschaft worden.

Ik ben toch heel erg benieuwd hoe de speciale gezant tot een juiste formulering zal komen om het onderhavige vraagstuk op te lossen. Dit tegen de achtergrond van de gesignaleerde spanningsvelden tussen de centrale overheid en de in stamverband levende en indigenous volkeren over het landrechten vraagstuk.

Bert Eersteling