Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 153

“Wat’n week, wat’n week, vol speculaties, geruchten en analyses.”
“Ja, baja, Baas aanvaardt het ontslag van twee van z’n buddies, makkers, vrienden, maties, brada’s.”
“Daaraan zie je toch dat het een doorgestoken kaart is?”
“Of een rookgordijn om het vastgelopen financieel beleid te camoufleren.”
“Jij praat weer die Ronald-club na die te Wanica heftig zieltjes probeert te winnen door maar op de regering af te geven.”
“Basis taki: Het laat me koud; ze hebben 15 jaar lang de kans gehad en er een troep van gemaakt.”
“Maar dat ministers-wisselen als pampers is ook maar niets; als dat zo vijftien jaar doorgaat...”
“N’a owru siki fu todo.”
“Ik zeg: er was ruis op Owee, dus basja Ramon kon gaan.”
“Ik zie het zo: ’Beste Buddies, de verkiezingen naderen en we zijn tot nu toe bezig geweest meer onszelf en onze vriendjes te mickey mouwsen....”
“Wat bedoelt hij met ‘te mickey-mouwsen?”
“Ze zijn Mickey Mouse, din mik’ing, begrepen? Concessies, vergunningen, onderhandse gunningen, helicopterbedrijf opzetten, wagen en kantoor laten pimpen, dat is mickey-mouwsen.”
“Maar we hebben een gouddeal.”
“Met dalende goudprijs.”
“Stelletje negativisten! Kijk naar al het goeds dat deze regering met voortvarendheid tot stand heeft gebracht en bezig is te volbrengen.”
“Maar door een paar hot items in eigen gelederen naar huis te sturen, heeft Baas een duidelijk signaal gegeven aan z’n twee coalitiepartners, want daar is het volgens mij uiteindelijk om te doen.”
“Hoe bedoel je?”
“Ik bedoel: ik haal twee van mijn eigen captains weg, om daar een paar werkpaarden te zetten die in de komende twee jaren wonderen zullen verrichten. Nu gaan jullie, mijn beste coalitiepartners, hetzelfde moeten doen, want anders gaan we als team straks met zwakke kaarten de verkiezingen in.”
“En het beste is dat ik op cruciale posten mijn eigen ministers zet, wachte, straks als ik even terug ben van wekkeweest om weer weg te gaan.”
“Tekre-tjekre-Somo mi lobi: ‘Pres, je mag al mijn ministerszetels terugnemen, dan gedoog ik je regering, met onze zes zetels vormen we een hechte eenheid. Ik blijf uw trouwe bondgenoot, samen uit, samen thuis, ik uit China, jij uit Haiti, mi casa n’a you casa, of wat die blabberspreuk ook was.”
“Somo weet waarom hij dit allemaal zegt.”
“Maar ik hoor niets van onze Lonneman. Is die ook uitlandig?”
“Die weet waarom hij zwijgt als ‘Comma’ aan zet is.”
“Dat is politiek op hoog niveau.”
“Maar dat zijn we intussen toch gewend? Ook van Paul Wong-pienter? Niet voor niets komt die uit de leerschool van ome Jopie Popi himself?”
“Was Paul PL een NPS-ser?”
“Oh, jongste zuiplap in ons midden, wat weet je toch weinig van de moderne politieke geschiedenis. Ooit gehoord van het illustere drietal, de drie moeskatiers, namelijk Lee Kong Fong, Liesdek-Clarke en Somohardjo?”
“Ehm, eh, ja, nee, iets met een hongerstaking.”
“O, o, ik schaam me om je povere kennis. Iets met ‘hongerstaking’, ja, okay, maar dat was politiek op hoog niveau, op de wip gaan zitten en proberen van beide wallen te eten ten eigen voordele, daar hebt’ie ’t geleerd.”
“Jasses, wat praat je krom Hollands.”
“Is de alcohol praat.”
“Tenminste ken ik m’n spreekwoorden en zegswijzen. De hedendaagse jeugd leert zulk een moderne schooltaal, dat ze geen spreekwoorden en vaste uitdrukkingen kennen en geen zin beschaafd kunnen ontleden.”
“Ik zeg daarom over die ministersontslagen: Als de vos de passie preekt, boer, let op je kippen.”
“Ik zeg: Waar rook is, is vuur.”
“Daarom Baas taki: er volgen nog meer. En ook bepaalde Directeuren van ministeries zijn niet veilig.”
“Dan zeg ik: Als er één schaap over de dam is, volgen er meer.”
“No problem, al deze figuren worden op onze kosten doorbetaald en krijgen een pensioen voor de rest van hun leven.”
“Vandaar dat ik een ex-minister ontspannen zag rondfietsen.”
“Wattebout: Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.”
“Slaat zeker op die zieltjeszoekers in Para.”
“Ach, klets jij, je bent gewoon bang dat wij daar onze zetels terugwinnen.”
“Liever een half ei, dan een lege dop.”
“Dat slaat duideljk op ome Wong-Paul-Pienter.”
“Of: als het kalf verdronken is.....sj... hoe gaat het door..eh.. valt men er zelf in.”
“Wahahaha, jij bent zeker van de hedendaagse school met al die dumptaalboekjes uit het Koninkrijk Alexander Willem de Vierde.”
“Praat jij maar liever niet, want die broeders die op jou lijken hebben flink huisgehouden daar op Er-Roow. Eerst verdwijnt honderdduizend, want een of andere dommie kon het verschil tussen een lege en een volle geldtrommel niet voelen.”
“Dan opeens, als het onderzoek flink vordert, komt die geldtrommel boven water; zogenaamd zat er 100.000 srd in.”
“Ik vraag me af: met al die strenge comptabele regels en strenge kascontroles, kunnen allerlei figuren zomaar trommels met ons belastinggeld nemen en lenen en wegzetten en terugzetten? Wat voor bacovenwinkel haalt men met ons belastinggeld uit?”
“Ja, en na dit voorval ontmantelt men snel-snel die kluis daar op het ministerie. Wat een toestand.”
“Uit een andere ministeriekluis verdween eens toch ook een negentig kilo pure cook. Wat een jarenlang gehaal en getrek was dat om de schuldigen te veroordelen, weten jullie nog?”
“Wie weet hoe vaak al zulke trommels met geld heen en weer zijn verplaatst.”
“Nou, met die vorige directrice daar was het ook een gerommel van-daar-heb-je-me-niet.”
“Maar dat werd met de politieke mantel der liefde bedekt. Omdat je strategische coalitiepartner bent, gaan je partijboeven vrijuit, beschermen wij dat geboefte, maar wij die eventjes tien kilometer te snel rijden in Coronie, moeten honderden srd’s boete betalen.”
“Kies joe mooi, dan moet je niet bezopen, met ongeldig rijbewijs met honderdtwintig per uur een politiewagen inhalen, waar je zestig mag rijden.”
“Niet voor niets laat die RO-minister, hoe heet die, Floyd Patterson, dat onderzoek op z’n ministerie gewoon doorgaan?”
“Nee mang, dat was een legendarische bokser, maar dat staat mooi, hij bokst daar tegen z’n corrupte eigen kweek, nu pas, nu opeens, nu ze daar ferm tegen de lamp zijn gelopen, ai.”
“Liever laat dan nooit.”
“Ik zeg: liever nooit dan laat. Blijf met je tentakels van ons belastingsgeld af, vandaar dat wij met zo weinig inspiratie onze belastingspenningen gaan afdragen.”
“Maar het zijn die zelfde ‘wij’s’ die elke verkiezing weer dit soort geboefte aan de macht helpen.”
“Tja, dat is ons lot. Baja, laat Baas desnoods allemaal weghalen en daar en stel anti-corrupte bloedhonden zetten, dan wint hij de volgende verkiezingen glansrijk.”
“Zoniet, dan komt de overjarige bejaardenclub terug; met Ronald aan het stuur, dan kijken jullie zuur, dat is puur.”
“Dat hoop je maar, maar dat zal niet gebeuren. Baas ow set’a tori boeng.”
“Maar luister no, kon set’a tori dja ook boeng. Ober, een rondje voor mijn vrienden, op hun kosten natuurlijk.”
“Ai, typisch, je hebt net je 140 jaar hier-zijnde gevierd; wordt toch wat vrijgeviger.”
“Hij wacht op 150 jaar.”
“Zeuren jullie niet. Proost.”

Rappa