Viering historische dagen verspilling overheidsgelden

(Aangeboden)

Voor een goede en gezonde samenleving in Suriname zou het goed zijn een grondig onderzoek te doen naar de leef- en woonsituatie van de arme kinderen en ook naar de toekomstmogelijkheden van vooral de vrouwen, die bijna elke dag het slachtoffer zijn van huiselijk geweld. In politieke kringen is er herhaaldelijk op gewezen, dat indien de studiefaciliteiten op het platteland, dat wij gemakshalve ‘boitie’ noemen, en ook in het binnenland, niet drastisch worden aangepakt en verbeterd, er weinig verbetering en vooruitgang te merken zullen zijn.

Vroeger kon Suriname via het Planbureau onderzoeken laten uitvoeren over vraagstukken die binnen de samenleving een belangrijke rol spelen, maar nu kan dat niet meer. Het Planbureau is niet meer zo actief en het is bijna op sterven na dood. Geen goede zaak voor een land in ontwikkeling en dus ook niet voor Suriname. De intentie om historische hoogtijdagen zoals de afschaffing van de slavernij en de aanvang van de drie soorten contractarbeid in Suriname, te vieren is bijna een soort cultureel erfgoed geworden.

Grootheid achterban
Vooral de lustrumvieringen van deze dagen krijgen speciale aandacht, maar er is nooit wetenschappelijk onderzocht wat het effect is van deze vieringen op het proces van de natievorming in het land. Tegenwoordig bestaat de indruk dat bij al de drie lustrumvieringen in Suriname, het gaat om kleine groepsbelangen die om het populair te zeggen een ‘njang’ willen maken bij de overheid en bij het bedrijfsleven. Geen enkele organisatie kan met goed fatsoen vertellen om welke doelgroep het gaat, hoe groot die doelgroep is en natuurlijk ook niet wat het wensenpakket is van die doelgroep. Dus aldoor teveel vaagheden.

Er rijzen tegenwoordig ook veel vragen over de ‘grootheid’ van de achterban van een subsidieaanvrager. De oorzaak hiervan ligt bij het resultaat van de politieke steekproeven. Daarin blijkt steeds weer, dat de respondenten (ondervraagden) die in de streekproef hun ras of etniciteit kenbaar moeten maken, steeds meer de term ‘gemengd’ noemen. De ‘gemengden’ zijn hierdoor de ‘grootste’ bevolkingsgroep van Suriname aan het worden. De indruk bestaat ook dat de jonge Surinamers meer gemengd zijn dan etnisch gebonden. En natuurlijk is het een goed recht van elke Surinamer om een historische datum te herdenken en te vieren, maar dan rijst onmiddellijk de vraag wie de activiteit dan moet betalen?

Cultuur-sociologisch onderzoek
Bij zulke gevallen verdient het daarom de aanbeveling, dat er van overheidswege een degelijk landelijk cultuur-sociologisch onderzoek wordt uitgevoerd, opdat eenieder vooraf kan weten wat de overheid gaat financieren en wat niet. De particuliere organisaties die financieel sterk genoeg zijn, weten dan ook welke activiteiten zullen lukken en welke niet.

Misschien kan het resultaat van zo een groot landelijk onderzoek ook het langverwachte handvat zijn voor het organiseren van elke regionale of internationale activiteit en ook het antwoord zijn op de vraag of het aantal nationale vrije dagen correct is en ook en vooral of de religieuze dagen voor het hele land en ook voor iedereen moeten gelden? Er zal hopelijk ook duidelijk blijken dat Suriname slechts twee belangrijke nationale feestdagen kent en die zijn: Onafhankelijkheidsdag en Nieuwjaarsdag.

Suriname heeft gelukkig genoeg bekwame gedragswetenschappers in huis om dit onderzoek uit te voeren en dan weet ook iedereen waar we aan toe zijn.


Benjamin S. Mitrasingh