Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 143

“He Jules, zag ik je gisteravond niet in het AK-stadion de streetgangstah uit de USA toejuichen?”
“No boi, zag ik jou niet met datzelfde fenomeen met doengroe bril op de foto na de persconferentie in de ballroom van Tor?”
“Wat een commotie was dat rond de komst van zo een krasse-termen versjesopzegger.”
“Ach, ben je afgunstig dat zo iemand een commercieel succes is geworden?”
“Hij vergiftigt de jeugd met racisme en satanisme.”
“Anderen doen dat met fastfood, softdrinks en energiedrankjes.”
“Dat mag, dat is goed voor de wittemancommercie, daarom.”
“Maar vreemd dat dat protest tegen vermeend satanisme, winti en dat soort dingen steeds vanuit een bepaalde hoek komt.”
“Was het uit de hoek van De Bekman van Rome?”
“Nee.”
“Was het een dominee, moelvie of pandit?”
“Nee, het was de Bishop.”
“Die van Grenada? Die is toch al lang doodgecoupt?”
“Nee, het was die van Baas. Die religieuze adviseur die uit ons belastinggeld wordt betaald.”
“Je mag je geloof hebben, maar waarom geef je steeds af op andermans geloof, op winti, op satanisme en dat soort dingen?”
“Simpel: eetmannen houden niet van eetmannen.”
“Wat is dat weer voor alcoholische nonsens?”
“Hij bedoelt: nyan-man no lob nyan-man.”
“Maar hier gaat het toch om religieuze inzichten, niet om eetmannen?”
“Beeldspraak, o jongere zuiplap in ons midden, beeldspraak. Die odo wil zeggen: mensen van hetzelfde allooi, die in principe dezelfde dingen doen en onder dezelfde duiven schieten, die houden niet van elkaar.”
“Maar die show was geslaagd; alleen vond men het te kort. Het publiek vroeg naar meer.”
“En zelfs Prim van Sasur vroeg naar meer; hij zou tegen showpromotor Bravo optreden.”
“Grote mond, soso mofo. Dan moest hij daar zijn gegaan, in dat stadion, vol met mensen die niet op hem lijken, dan had hij op Bravo en die Dik Boss moeten afstappen en zeggen: Pay me royalty's anders I stop the show.”
“Waw, Primmetje gaat royalty's innen van Bravo tijdens show van Rick Kross in het AK-stadion. Voor dié show zou ik duizend U$ voorover hebben.”
“Hoe zou het gesprek zijn verlopen?”
“Okay, la we het dan naspelen. Kijk-luister, ik ben Romeo Bravo, jij bent Lik Tross en Kries is Primlal de Zuigzuur. Zo, Primmetje Paysah, je hebt poen geroken en je bent met drie schichtig kijkende agenten naar het AK-stadion getogen en levend door het publiek gekomen. Nu ben je het podium opgeklommen, ga je gang. Jules, jij bent aan het zingen, joe na rapper.”
“Ai no, ja, ahum, djing-djing, m—f—gangstah, nigg..ah, nigg..ah, m---f--- gangstah, f--- the system, aha, eat from the rich, the %$^&, go for &^%#, the police %&^$#, ahum, ahum, djoeloe-djoeloe...”
“Sir, you must stop the show, cause you didn’t pay royalties.”
“Who are you, ahum, ahum, look at this m---f--- dommie-sombie here, go f---- you &%^$.”
“Eh, wat kebeurt hier, wat moet je? Skeer je wek van die podium, anders ren ik met m’n skop akter je.”
“Meneer Bravo, ik kom de royalty's voor deze show innen. Die zangnummers komen voor op m’n repertoire.”
“Je kletst mang, dondel op of ik trek je van je voete, net als ik met Doekky had kedaan in assemlee, en ik kooi je in die publiek. Bekin eerst al je nummers op je repertwaa te publisjere, dan weet iedereen, want ik kaa ook Rihanna en Byonce laten halen; ik ben de show promotor number one in the nation.”
“Ja, maar de wet zegt dat u....”
“Ach, wakte mang. Wil je honderd U$, bel me, tot ik Pres ben keworde, daarna word ik onbereikbaar. Hier, vang die keld uit de zak van Lonnie Klaas en ruk in, mars, gwe, wekweze, opzoute, aftaaie.”
“Maar maak geen grappen, die man Bravo trekt publiek, plus zegt hij aan het vooral jonge publiek dat hij in 2015 president van het land wil worden.”
“Hij zegt: hij gaat de armen rijk maken.”
“Zoals hij rijk is geworden?”
“Maar Romeo Bravo als president, mijn hemel, nee, dan vertrek ik uit dit land.”
“No problem, er zijn er genoeg die je plaats zullen innemen.”
“En waarheen ga je dan? Naar die oorlogszuchtige Noord-Koreaanse president-jongen die zich wil doen gelden en op de rode knop wil drukken?”
“Zelfs Fidel heeft voor hem gewaarschuwd.”
“Of wil je naar het land met straks de Koning van Oranje, waar fascisme en racisme en armoede steeds meer de kop opsteken?”
“Nee, echt niet, maar Bravo als president, mi Masra, behoede ons daarvoor.”
”Wat precies maakt dat je nu al de Here vraagt om behoeding daarvoor? Als de man legaal stemmen verwerft, legaal gekozen wordt, wat dan?”
“Tja, dat zeg ik ook. Wij wilden toch algemeen kiesrecht? Welnu, dan moet je de uitkomst daarvan respecteren.”
“Maar het niveau, die scholing, ons aanzien in de wereld met zo een ...”
“Met zo een wat? Zeg het, durf het openlijk te zeggen.”
“Nou, die voorgaanden waren ook niet veel soeps: een joker, een rancuneuze, een zuiplap, een gevonniste. Da la we kijken wat een ex-bankrover en ex-terrorist ervan maakt.”
“Die man is een vrijheidsstrijder geweest, de Robin Hood uit de jungle, zo werd hij toch vanuit de Noordzee gepromoot?”
“Maar kijk hoe hij stemmen trekt: met geld gooien, gewoon, smijt a moni ien’a publiek.”
“En wat doen z’n collega’s dan? En z’n voorgangers? Smeten en smijten die ook niet met geld, niet zozeer openlijk naar het publiek, maar gedekt naar hun relaties en connecties?”
“Wil je dat van Bravo goedpraten met die rommel van z’n collega’s en voorgangers?”
“Absoluut niet; ik wil ook dat de verdiensten van ons goud onze totale gemeenschap ten goede komen en niet een kleine club.”
“En dat de kwikvergiftiging van ons binnenland stopt.”
“En er een eerlijk en transparant grond- en concessie-uitgiftebeleid komt.”
“Misschien zal Bravo dat als Pres bewerkstelligen.”
“En je kan zeggen wat je wil: hij is de enige die die ‘akterband’ van’em kan controlen. Haal je hem niet binnen, dan laat hij die massa los en dan hebben we de poppen echt aan het dansen.”
“Maar Bravo als president, mi Gado, alleen het idee al.”
“Wil je de huidige dan nog een termijn?”
“Desnoods, hoewel, het wil hem maar niet goed lukken.”
“Wil je dan die Somo?”
”Hemeltje nee, die is in staat om alle domeingrond aan nep-stichtingen te geven, tot zelfs de middenbermen van de Coppenamestraat, alias Jagernath Lachmonstraat.”
“Wil je Chandrikapersad Seki Bai?”
“Ai, mama mia, daar roep je weer eentje.”
“Jij, Chandrkapersad, denk je dat ik het niet weet, als je daar op het terras op Leiding-zoveel je sopie zit te drinken....”
“Hé, wie had dat weer gezegd?”
“Basis tijdens een van sem berm-redes.”
“We moeten een integere, kundige, beschaafde, in het buitenland geaccepteerde presidentskandidaat hebben...”
“Die ook nog die vier die we zonet noemden, kan overrulen! Want die willen allemaal ook president worden.”
“Inderdaad, dan wie gaat met zijn of haar integer of heilig gezicht deze boys kunnen overtroeven? Tante Jenny?”
“Die werd zelfs door een passerende soundwagon de mond gesnoerd.”
“Karl de Kristen?”
“Die heeft steeds weer mot, nu met Alie-bucs, de super integere.”
“Maar mijn gunst, dan hebben we voor de volgende president niet veel keuze.”
“Het wordt weer eens: de minst slechte en niet de beste.”
“Ik vind dat niet opwekkend, laten we dan maar weer wat vloeibare brandstof voor onze hersencellen laten aanrukken; heren een rondje van mij.”
“Yahoo, joe for next Pres, dan drinken we tenminste voort.”

Rappa