Diapura haalt ISO-certificering

Het nierdialysecentrum Diapura is vanaf november van het vorig jaar ISO gecertificeerd. Het kwaliteitscertificaat is binnen drie jaar na oprichting behaald. “Het is een mooie prestatie dat we binnen drie jaar ISO 9001: 2008 gecertificeerd zijn,” zegt Monique Lim A Po, Kwaliteitscoördinator van Diapura, trots.

Het project PLOS III betreffende de ISO-certificering voor bedrijven, gesponsord uit ontwikkelingsgelden, bood het bedrijf de gelegenheid om te certificeren. Bij de intake is onder meer nagegaan of het bedrijf wel geschikt was om mee te doen. Lim A Po: “Eigenlijk waren we bij het eerste gesprek al goed bevonden. We waren sowieso al goed op weg om te standaardiseren. ’t Enige dat ontbrak waren de puntjes op de i.”

Diapura bestaat op 11 maart drie jaar en heeft dit zondag gevierd met een cook out met en voor patiënten. Hiermee werden de patiënten niet alleen leuk bezig gehouden, maar konden zij ook leren hoe zij gezond kunnen koken en lekker kunnen eten. Het nierdialysecentrum werd indertijd opgericht vanuit de grote behoefte aan dialyseplekken. Met ruim 400 dialysepatiënten kon het Nationaal Nierdialyse Centrum Suriname, toentertijd de enige instantie in Suriname waar dialyseren mogelijk was, in slechts een klein deel van de vraag voorzien. Het aantal patiënten neemt langzamerhand toe. Twee jaar geleden telde het centrum nog 53 patiënten, thans zit Diapura op een bestand van 73.

Projectmanager Joanna Baank vertelt dat er in het begin een heel snelle stijging van het aantal patiënten was, dat zich mettertijd heeft gestabiliseerd. “Er zijn natuurlijk ook andere centra geopend, waardoor patiënten makkelijker kunnen kiezen voor een centrum dat het dichtst bij huis is. Want aan dialyse op zich ben je natuurlijk heel veel tijd kwijt.”

Daar kan Steven Tjitrodipo van meepraten. Enkele jaren terug werd na een bloedonderzoek nierfalen bij hem geconstateerd. Onmiddellijk werd hij verwezen naar Diapura, waar hij drie keer per week een spoeling ondergaat. ‘Dat gaat tot nu toe prima. Ik kan nog van alles doen wat ik vroeger deed. Volleyballen. En eten…’ glimlacht hij.

Kwaliteit van leven
Dat is volgens Jim Rasam, Chief Executive Officer van Diapura, de essentie van de oprichting van Diapura. Het gaat er niet alleen om de mensen in leven te houden, het gaat óók om de kwaliteit van het leven. Rasam, die ook huisarts is, vindt het uitermate belangrijk dat nierpatiënten zich ook gezond voelen en buiten hun behandelingen om nog van de kleine dingen van het leven kunnen genieten: “Als je niet goed behandeld wordt, heb je nog giftige stoffen in je lichaam en ben je tot weinig meer in staat. Dus los van het risico dat je nog sneller kan overlijden, kun je niet veel meer doen. Wij maken onze behandelingen zó goed, dat de mensen zich uitstekend genoeg voelen om méér met hun leven te doen.’

Dankzij hun desinfectiesysteem, een grote geiser waarmee alle leidingen met heet water worden schoongespoeld, is Diapura het eerste dialysecentrum in het Caribisch Gebied geweest, die aan de Europese normen voldoet. Internationale kwaliteitsnormen vereisen namelijk dat de leidingen niet alleen met chloor, maar ook met heet water worden gereinigd. De hoge kwaliteitsnorm resulteert erin dat behandelde patiënten aanmerkelijke verbeteringen vertonen.

Zorg
De kracht van Diapura zit niet alleen in apparatuur van hoogwaardige kwaliteit, maar ook in het multidisciplinaire team. Als een patiënt het moeilijk heeft, komt de maatschappelijk werkster in. Verder is er ook de diëtiste die met elke individuele patiënt nagaat wat die wel of niet mag eten. Het is de multidisciplinaire aanpak die maakt dat iemand een betere kwaliteit van leven heeft, naast de dialyse. Een zeer belangrijke schakel in de zorg voor dialysepatiënten zijn de mantelzorgers, de personen die thuis voor hen zorgen. Projectmanager Baank: “We maken het dagelijks mee: je kunt niet zonder de mantelzorgers, de mensen die thuis de zorg op zich nemen. Een patiënt van ons had reeds een been moeten amputeren en wilde nog niet naar een verpleeghuis. Hij zou niet thuis kunnen verblijven als hij niemand thuis zou hebben die voor hem zorgde.”

Aangezien ook voeding heel erg belangrijk is - deze patiënten moeten een bepaald dieet volgen en sommigen kunnen niet voor zichzelf koken -, is de patiënt afhankelijk van de familie of de mantelzorgers. Zij zorgen ervoor dat de patiënt zich aan z’n dieet houdt en moedigen hem aan therapietrouw te zijn. “Vaak weet de patiënt zelf niet op welk tijdstip hij of zij een medicijn moet innemen, of hoe vaak. De persoon die hem verzorgt, weet dat wel. Uit dat soort dingen blijkt hoe belangrijk de verzorger is,” voegt Baank er aan toe.

Samenwerking
Kwaliteitscoördinator Lim A Po is erg blij met de goede samenwerking met andere spelers in de zorgsector. Die bestaat er met het ministerie van Volksgezondheid, de Inspectie, verzekeringsmaatschappijen, het Nationaal Nierdialyse Centrum Suriname en de overige dialysecentra, alsook met de ziekenhuizen, bijvoorbeeld als het gaat om patiënten die doorverwezen worden door de specialisten of patiënten die een shunt moeten krijgen. Met name met het Diakonessenhuis en ‘s Lands Hospitaal is er een prettige samenwerking. Het komt volgens de Kwaliteitscoördinator wel eens voor dat patiënten in een ziekenhuis liggen en bij Diapura dialyseren.

Een nieuwe ontwikkeling waar de Diapura-leiding verheugd over is, is de bouw van een tweede dialysecentrum in samenwerking met het Diakonessenhuis. De samenwerking is een initiatief geweest van het Diakonessenhuis zelf, dat ook patiënten dialyseert, maar over slechts twee stoelen beschikt. Dat betekent dat ze per keer maar twee patiënten kunnen helpen. Maar als ziekenhuis wil het Diakonessenhuis uiteraard ook deze zorg uitbreiden. Omdat er zo weinig stoelen zijn, was er altijd een discussie wie eerst geholpen moest worden: de acute of de poliklinische patiënten. Lim A Po: “Ja, dan kies je altijd voor acuut. Er was maar weinig plek voor poliklinisch.”

Het uitbreiden van de dialysecapaciteit zat dus al in de planning van het Diakonessenhuis en Rasam werd als CEO van Diapura benaderd voor de samenwerking. Het nieuwe dialysecentrum komt niet binnen het ziekenhuis zelf, maar staat op het terrein als een aparte afdeling. Het betreft specialistische zorg en er zal personeel hiervoor moeten worden opgeleid. “Heel mooi als je die goeie samenwerking hebt, want als dialysecentrum heb je ook instabiele patiënten die snel acuut kunnen worden. De behoefte is dus wederzijds.” Eenmaal operationeel, zal ook de afstand voor patiënten die in de buurt van het Diakonessenhuis wonen een zorg minder betekenen.