Veel vragen, geen antwoorden bij plotselinge dood van Yash

“Hij was nog maar een knopje aan een tak. Waarom moest dit met hem gebeuren? En wie is eigenlijk de moordenaar?, Waarom blijven mensen zo roekeloos rijden in het verkeer, vanwaar die haast! Hoe kan je een dood op je geweten hebben? en gewoon verder leven?”, zijn de geëmotioneerde vragen die bij familie, buren en burgers van Nickerie rijzen. De negen jarige Yash verloor in een oogwenk vrijdagavond het leven. Hij stak de straat over en werd onderschept door een auto en meters de dood in gesleurd.

Moeder Devika Jagdeo kan dit drama nog steeds niet bevatten. Daarvoor heeft ze haar hele leven nodig. Ze zag haar zoon levenloos op straat liggen, zonder enige beweging en met een bloedplas onder zijn hoofd. Ze gaf antwoorden aan de politieambtenaar zonder erbij na te denken. Zo gaf ze de leeftijd van haar oudste zoon op, die elf is. Yash, is haar tweede zoon en is negen.

Yash zou op 25 juni tien worden. Hij was vol van zijn jaardag. Kort voordat hij overleed had hij zijn vader, die in Nederland is, gesproken. Hij wilde een computer als cadeau hebben. Moeder Devika had bami klaargemaakt. “Mijn zoon had net bami gegeten en lustte stroop. Ik zei tegen hem om soft te drinken, maar hij wilde stroop hebben. Toen besloot hij om stroop te gaan kopen op de hoek bij de supermarkt”, vertelt een moeder het verhaal keer op keer. Op deze manier probeert ze het drama te verwerken. “Geen enkele moeder kan het verdragen om haar kind te verliezen”, huilt ze.

Broertje Trishul is zaterdag vier jaar geworden. Hij kijkt steeds uit naar zijn broer die nog niet terug is van de winkel. De drukte om hem heen, de schreiende mensen en de vele condoleances kan hij maar niet snappen. Telkens loopt hij naar de poort om te kijken waar zijn geliefde broer blijft.

De dood van Yash houdt veel Nickerianen bezig. Omstanders zijn woest en kijken naar de ‘moordenaar’ uit. Gelukkig was hij al afgevoerd, want de gebelgde familieleden en buurtbewoners waren tot alles in staat.

Wat moeten we zeggen? Hoe zullen we een moeder, een vader, een broer en een broertje troosten? “Yash is nu naar een betere wereld en God heeft het zo gewild. Je weet maar nooit waarvoor het goed is geweest en zijn tijd was al aangebroken om te vertrekken. De manier waarop hij deze aarde heeft verlaten, was slechts een excuus”. Zo proberen familieleden en buurtbewoners huilend de moeder te troosten. Maar het moederhart is voorlopig niet te troosten. Ze blijft huilen en roepen om haar zoon. In een oogwenk, door een oorverdovende klap is hij de dood in gesleurd. Totaal onvoorbereid…heeft hij zijn laatste adem uitgeblazen. Yash staat opgetekend als de 41 ste verkeersdode.

Bijschrift: Moeder Devika en haar twee zonen zijn hun geliefde Yash kwijt.

(Wanita Ramnath)