Boeren moeten uit afhankelijkheidspositie

De positie van landbouwers moet verbeterd worden. Zij moeten uit de afhankelijkheidspositie waarin zij verkeren, geraken. Vaak hebben boeren leningen lopen bij de pelmolenaars om aan landbouw te kunnen doen. Hierdoor kunnen ze bij de oogst niet meer ‘shoppen’ en zijn zij verplicht om de natte padie aan de ‘geldschieter’ te verkopen. Dit loopt niet altijd goed af.

Harrinandan Oemraw, voorzitter van de Surinaamse Padie Boeren Associatie zegt aan Starnieuws dat heel wat opkopers aan voorfinanciering doen. Ruim 75% van de kleine landbouwers maakt gebruik van de voorfinanciering. “Deze boeren hebben vaak geen onderpand en hebben meestal de beschikking van hun rijstarealen ook niet. Bij de banken kunnen ze niet terecht en dan geven zij hun oogst als onderpand. Ook tekenen ze een contract met de pelmolenaar," legt hij uit.

Uitzichtloze situatie
In zo een contract kan dan opgenomen worden dat de landbouwer verplicht is zijn oogst te verkopen aan de desbetreffende opkoper en dat er een rentevoet van 2.5% per maand gehanteerd zal worden. Meestal wordt er contractueel afgesproken dat de boer per baal SRD1 minder zal ontvangen. "De landbouwer heeft geen andere keus en moet dit maar accepteren”, merkt Oemraw op.

De SPBA-topman benadrukt dat er geen werkgelegenheid is voor deze landbouwers. Dit is de reden waarom zij toch in deze sector moeten blijven. “Er is veel vergrijzing in deze sector en jongeren willen niet in een uitzichtloze situatie, zonder toekomst, zijn. De voorfinanciering is aan de ene kant een echte hulp, maar aan de andere kant een strop voor de boer.”

Integrale maatregelen
Badresein Sital, coördinator van het Rijstorgaan, vindt dat er integrale maatregelen getroffen moeten worden voor verbetering van de positie van de landbouwer. “De landbouwers moeten contracttelers worden, waarbij fair trade een rol zal spelen. Zij moeten een onderhandelingspositie hebben en zo kan de afhankelijkheidspositie doorbroken worden. Een landbouwer moet meer een ondernemer dan een producent zijn”, vindt Sital.

Rijstmagnaat Rakesh Narsingh van Rijstbedrijf Narvin, doet ook aan voorfinanciering voor een vaste groep landbouwers. Hij brengt deze boeren 1.5% in rekening. Daarnaast zijn er geen andere eisen. “Boeren moeten zich zo min mogelijk proberen te binden aan pelmolenaars. Er worden percentages van 1.5 tot zelfs 5% gehanteerd. Landbouwers binden zich vaak ongunstig aan contracten en kunnen dan niet elders hun oogst verkopen."

Narsingh meent dat versoepeling van het beleid van de banken zal leiden tot grotere efficiëntie. "De banken moeten met een beter beleid op dit gebied komen, want er is een gat in de markt. Wordt dit gat ingevuld, kunnen de banken meer verdienen en zijn de boeren ook geholpen."

Wanita Ramnath