Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 126

“Zo broeders, ik had het jullie de vorige week toch gezegd? De buitenlanders zijn weg, en de zwervers en andere onverlaten worden weer op ons losgelaten.”
“Ja, maar het PCS, voorheen LPI, zegt dat het niet in de bedoeling lag die brada’s daar permanent te accommoderen.”
“Daarmee wordt dus erkend dat het van begin af aan de bedoeling was om hen daar tijdelijk onder te brengen.”
“Zo te zien wel, ja.”
“Maar dat werd in alle toonaarden ontkend.”
”Maar waarom deze mentaliteit? Zeg toch vanaf het begin gewoon eerlijk:Mensen, volk, brada nanga sisa, in het kader van het bezoek van de hooggeëerde buitenlanders schonen we de binnenstad flink op en halen we de zwervers tijdelijk van de straat. Beste, lieve en eendrachtige brada nanga s’sa, als die hooggeachte buitenlanders weer weg zijn, laten we die bedelboys, rapers, rokers, zuipers en snuivers weer los, want er is geen geld op de begroting en niet genoeg opvang en personeel om hen permanent op te vangen.”
“Da waarvoor is er dan zoveel extra geld op de begroting gevraagd?”
“Voor de veiligheid. Zijn we niet bereid dat geld op te hoesten, da gaat het onveilig worden. Veiligheid kost geld, net als onveiligheid.”
“Da wat kost geen geld?”
“Niet geboren worden.”
“Maar door die mooie eerlijkheid van jou zou er een golf van kritiek losbarsten en dat zouden die weledele bezoekers misschien ook horen, dus pas als die weg zijn, mogen we kritisch losbarsten als we door hebben dat het werkelijk een tijdelijke maatregel was.”
“Ach ja, schreeuwen jullie maar, wij storen ons er toch niet aan. We zijn nu legaal aan de macht.”
”Maar daarom wachten sommigen op deze momenten om hun eisen te stellen, want die bureaucratie van de overheid doet alles in traagheid en oneindigheid vervallen.”
“Vandaar dat die luchtverkeerleiders wachten met acties, totdat de kerstdrukte met het vliegverkeer losbarst. Dan hoor je opeens dat er nog steeds niet genoeg luchtverkeersleiders zijn, dat ze nog steeds vergrijzen, dat door deze tekorten sommigen gedwongen worden na de nachtdienst ook een dagdienst te draaien, dat er nog steeds geen nieuwe opleiding gestart wordt, maar na een gesprek met de minister en wat beloften, is alles in orde, gaat iedereen weer aan het werk, zijn er opeens geen tekorten meer en is het geen bezwaar meer om dagdiensten na nachtdiensten te draaien.”
“Natuurlijk niet, als je daarvoor keihard overuren krijgt uitbetaald.”
“Dus dan ging het er meer om: minister, overheid, loekoe mi dja, zie me staan, praat met me, doe me wat beloften, kon regel a tori en dan laat ik ze weer werken.”
“Nee, dat denk ik niet, zo laag zullen vakbondsleiders en hun actievoerende leden toch niet gevallen zijn! Ze voeren echt actie in het belang van de voortgang van de dienst, voor land en volk, voor een veiliger vliegverkeer, voor..., voor...”
“Ach, zuip liever door en droom verder.”
“Werkelijk, het lijkt op wat Jules zegt: steeds hetzelfde liedje: op een strategisch moment ga je als bond in actie, je schaadt wat economische belangen, de minister krijgt dan van hogerhand op z’n donder, rent opeens om met je te praten, het publiek hoort daarna dat het een goed gesprek was, dat er harde afspraken zijn gemaakt en dat de acties zijn opgeschort.”
“Tot volgend jaar, same time, same station, als we weer met diezelfde, intussen nauwelijks ingeloste beloften op tafel komen, in actie gaan, met de minister gaan praten, het was een goed gesprek, misschien zelfs een persstilte ... bla, bla, bla.”
“Net als met die cipiers, steeds weer hetzelfde liedje, dezelfde plaat van niet ingeloste beloften, zoals bevorderingen en benoemingen, hetzelfde actiemodel, bespreking met Supercop II, vervanger van Smokey Long Hair, vervanger van Supercop I, alias ‘the best protected sheriff ever’, die weer in de plaats kwam van die Giller en z’n nefoh Andy, die weer….”
“Ja, ja, is mooi nu.”
“En net als Wilgo Koffer; die zal je nooit in augustus, september, december, januari bijvoorbeeld in actie zien gaan om de altijd weer niet ingeloste beloften aan zijn actiegrage lesgevers in te lossen.”
“Wat bedoel je? Hoe durf je mijn voorzitter van zulke dingen te betichten? En op welke tijden voert hij dan steeds actie, volgens jou?”
“Nou, als de schoolonderzoeken, de mondelinge examens en het landelijk eindexamen gaat beginnen, dat zijn die perioden dat hij en de zijnen in actie komen.”
“Dat komt omdat die overheid gemaakte afspraken maar niet na komt.”
“Elke overheid krijgt die ambtenaren die het waard is.”
“Maar jullie gaan lachen, wij, werknemers in de particuliere sector gaan huilen.”
“Hoezo? Jullie verdienen toch goed, dankzij het consumptief koopgedrag van zeker 45.000 ambtenaren?”
“Ja, maar jullie krijgen een fikse salarisverhoging, wij niet.”
“Fikse? Boi, no mik’mi lafoe.”
“Nou, die 10% met twk tot en met januari 2012 is toch meer dan niets.”
“Okay, het is meer dan niets. Maar hoeveel meer dan niets? En heeft men de ambtenaren voorgerekend waarop ze ongeveer kunnen rekenen zodat zij zich niet nu al in de schulden jagen, denkende: ‘mi ow kies was flinke hap srd?”
“Nee, men heeft gewoon het percentage en de twk op tafel gegooid.”
“Okay dan. Laat mij de dan globaal wat voorrekenen. Neem het gemiddelde bruto-salaris van een ambtenaar, dus zonder aftrek van neks nog, stel dat is 1250,- srd, nou, 10% erbij is 125,- srd. Dus nu verdien je 1375,-, maar er gaat meer af voor AOV, pensioenpremie, SZF, loonbelasting en al die mikmak. Dus stel dat je 900,- srd van je oude bruto-salaris van 1250,- overhield, in je handje kreeg, dus 350 ging er vanaf. Nu gaat er van je verhoogde salaris van 1375,- niet 350 vanaf, maar bijvoorbeeld 400,- srd. Van die verhoging van 125,- srd krijg je dus maar 75,- in handen. En dan krijg je twee manden twk erbij, dus tweemaal 125,- is 250,- bruto. Maar ook deze twk wordt belast en krijg je daarvan niet 250 srd in handen, maar minder, omdat het een hoger bedrag is, dus die aftrekposten erop zijn ook hoger. Van die twk van 250, krijg je misschien 130,- in handen.”
“Wachte, wachte, je maakt me broeja met al die getallen, rustig rustig, dus je wil me zeggen, dat iemand met een salaris van 1250,- per maand vanaf december bruto 1375 plus twk 250, dat is 1625,- ziet staan op z’n salarisslip, maar na van al die aftrekkingen krijgt hij 1100,- in handen. Reëel gaat hij dus vooruit van 900,- naar 1100,-, dus maar met 200,- srd. En velen in die salarisgroep denken aan het dubbele!”
“En dit geldt tot en met juni 2013, want dan is die twk ingelopen en dan krijgen jullie gewoon z’n 1375,- minus de boel.”
“Maar dan hebben we een kat in de zak gekocht.”
“Nee, jullie hebben een kat in de zak gehad. En degene die het meeste verdient bij elke salarisverhoging, is die overheid, direct gevolgd door de handel.”
“Ja, want intussen zijn de prijzen nu al aan het stijgen. En al schreeuwen velen via de radio dat Prijszetting moet optreden, het gaat niet werken zoals men dat wil.”
“Maar Prijszetting kan niet veel doen, als die winkelier kan aantonen dat hij die spullen voor een x-bedrag heeft gekocht en dat hij z’n winstmarge niet heeft overschreden.”
“Dan moet men de importeurs aanpakken.”
“Wahahaha, woei, woei, wahahahah, je kan zien dat je nog een beetje jong bent. In dit land? Importeurs aanpakken? Ie law no, boi? Je kan eerder het zogenaamde Betwist Gebied gaan heroveren, dan de machtige klasse der importeurs gaan aanpakken.”
“Dan moet de overheid zelf gaan importeren.”
“Kost veel meer belastinggeld, plus je creëert een ander nest of nesi van corruptie.”
“En het heeft in het verleden ook niet al te lang gewerkt, kennen jullie nog die tijd van het CIS?”
“CIS? Wat was dat?”
“Hebben ze je dat ook niet op school geleerd? CIS stond voor Centraal Importbedrijf Suriname. Dat bedrijf heeft een tijdje gedraaid, maar vraag me niet hoeveel overheidsgeld daar in een bodemloos vat is gestort.”
“Overdrijf je nou niet een beetje?”
“Echt niet! Nee, importeren is geen overheidsbisnis, maar echt iets voor slimme en snelle particulieren.”
“Dat is tweemaal tegengesteld aan die overheid.”
“En je zal zien wat er met de prijzen van de nutsvoorzieningen in het eerste kwartaal volgend jaar zal gebeuren; die zullen zeker gaan stijgen. Daar komen we niet onderuit.”
“En om dat een beetje op te vangen, komt er wat later in het jaar weer een kleine loonsverhoging: geven en nemen.”
“Maar beste heren, dat is toch overal ter wereld het overheidsbeleid? Wij lopen in een wolk zoete dromen en willen we alles gratis en pico bello krijgen.”
“Maar die voorman van Milieubeheer zei op de radio dat ze doorgaan met de stad schoonhouden; ze stoppen echt niet nu die buitenlanders weg zijn.”
“Ten eerste had hij het niet over die weer losgelaten zwervers en ten tweede heten ze geen Milieubeheer meer.”
“Okay, de mannen van Eeuwig Groen.”
“Nee mang, ‘Openbaar Groen.”
“Maar ze klagen terecht dat ze vandaag om tien uur schoonmaken, en om drie over tien begint men weer rommel te smijten.”
”Ik ben van het Singapore-model: ik sla je een boete van 1000 srd voor elke prop, poetfles, leeg zakje of andere rommel die je dumpt. Dan wil ik zien welke stoere bink dan vanuit zijn of haar auto- of busraam nog rommel op straat gooit.”
“Maar als je die boete niet kan betalen?”
“Drie dagen hechtenis of een kilometer aan bermen schoonmaken.”
“Maar die meneer van Openlijk Groen...”
“Openbaar Groen, zuiplap.”
“Onderbreek me niet, en je bent er zelf eentje, okay, die maneer zei dat die vervuiling vooral plaatsvindt bij de eindhaltes van de lijnbussen.”
“Mi Jedo, wat is er dan simpeler om daar meer bakken te zetten en meer potige milieu-agenten die mogen beboeten? Dat is toch veel effectiever en goedkoper dan al die voorlichtingscampagnes waar degenen die er juist naar moeten luisteren, er juist niet naar luisteren.”
“Nu wil Verwilderd Groen...”
“Openbaar Groen, mang!”
“Ja okay, nu willen ze bij de stoplichten en drempels, dus plaatsen waar mensen vaart verminderen of stoppen en net daar dan vuil uit de wagen of uit de bus dumpen, bakken zetten, zodat ze vanuit hun auto hun rommel daarin kunnen dumpen.”
“Maar mijn hemel, hoor iets hier, dan ga je mee met die kwalijke gewoonte. En voordat je het denkt, gooit eentje er een hele zak rommel in of een dode hond in een zak in zo een bak.”
“Inderdaad, en je zal ook zien hoevelen er simpel naast smijten. Men moet gewoon afleren om rommel uit voertuigen te smijten. Juist op die plekken moet men een wachthuisje met een ambtenaar van Zedig Groen erin....”
“Openbaar Groen, koppige donder...”
“Ja, okay, met een digitale camera in de aanslag. Wie gooit, wordt gelijk gefotografeerd. Zo ook met snelheidsovertreders en racers. Gewoon een agent of twee met een digitale camera die ook bewegende beelden opneemt. Dan wil ik zien of mensen hun gedrag niet gaan aanpassen.”
“Maar soms lijkt het alsof we bang zijn om dit soort maatregelen door te voeren, alsof we vrezen onze eigen familie, vrienden, kennissen, rasgenoten, geloofs- en/of dorpsgenoten en zo te moeten beboeten.”
“Net zo met die rijdende discotheken en motro’s zonder demper die tot diep in de nacht mensen die van hun nachtrust willen genieten, zwaar storen. Zo ook met asociale dierenbeulen die hun dwingende honden aan de ketting leggen. En maar gejank en gejank vlak bij je slaapkamer. Alles mag in dit land.”
“Dan lijkt het me beter dat we massaal op houden met klagen en maar rustig doorgaan met doen waar we zin in hebben en iedereen wegjagen die strengere controle wil.”
“Daarom moest tante Es van Onderwijs weg.”
“Maar dan moet ze wat meer loskomen en niet te strak zijn.”
“Nou, laatst heeft ze een goede beurt in DNA gemaakt door gedegen in te gaan op vragen van de Assemblee.”
“Haar beantwoording stak met kop, staart en schouder boven dat oppervlakkig gebabbel van bepaalde van haar collega’s uit.”
“Ach, die zitten daar meer om eigen belangen. Kijk dat hele gedoe rond het William Kraanplein. De ene zegt stop dat ding, de andere zegt: ik ga door, wie ben jij, de derde zegt: geef me de stukken om te bestuderen.”
“Die stukken zullen wel in orde zijn. Dus niets aan de hand, de werkzaamheden gaan gewoon door.”
“Maar dat kan toch niet: een Stichting die met overheidssteun daar werkzaamheden uitvoert?”
“Waarom kan dat niet? Dan wordt dat verpauperde William Kraanplein eindelijk opgetjuund. Is gewoon weer die dorpsjaloezie van jullie. Zelf deden jullie er niets aan en nu anderen wat doen, is het één geschreeuw.”
“Heren, geen geschreeuw hier, even rust in de tent. Ik vraag jullie één minuut stilte in acht te nemen voor de 13 ongewapende burgers en twee militairen die dertig jaar geleden gemarteld en na snelrecht geëxecuteerd zijn.”
“Wachte, maar ....die zelf-amnestie,...”
“God zal oordelen, laat het rusten....”
“Vergeven, vergeten...”
“Wraak, bloedwraak, bloed...”
“Daders, schuldigen, aanzetters, uitvoerders…”
“Die hoofdverdachte, die moet achter slot en grendel…”
“Dan zal alles opeens goed gaan in dit land...”
“Het is een politiek proces…”
“Gerechtigheid, waarheidscommissie, rechtsgang, ......”
“Archieven publiceren…”
“Heren, ik vroeg om rust in de tent. Die minuut gaat nu in...”

“........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................”

“Ik dank jullie voor het betoonde respect.”

Rappa