Paramaribo viert eigen feest

De middagzon zakt naar de horizon en automatisch gaat de straatverlichting aan. De avond valt over de hoofdstad van Suriname. Het is koeler geworden, men pakt zijn vervoer en gaat toeren en wandelen. In de korte schemerperiode tussen middag en avond, is een toename van het verkeer waar te nemen. Paramaribo komt in beweging. De richting van de verkeersstroom laat zich makkelijk raden: Onafhankelijkheidsplein!

De ruiters zijn nog steeds op het plein, maar de rust is absoluut verdwenen. Op het gras bij het Vlaggenplein geven beoefenaars van de Capoeira vechtsport een gratis show. Een parade van voertuigen in alle maten en kleuren, rijdt in een zich langzaam bewegende file rond het Plein naar de Waterkant. “Toch even kijken hoe het eruit ziet zonder militaire parade en defilé”, moeten de mensen hebben gedacht.

Eigen feestje
Paramaribo beweegt ook zonder auto’s. Op een gegeven moment ontstaat een file van langzaam lopende voetgangers, die zich vanaf de Heiligenweg in de richting van de Palmentuin begeven. “Het maakt niet uit wat ze in Nickerie doen, wij doen hier wat we gewend zijn te doen”, zegt Kevin strijdvaardig, terwijl hij met zijn vrienden in de menigte verdwijnt.
In de Palmentuin demonstreren thaiboksers van Simson Gym gevechtstechnieken. Het publiek is onder de indruk. Op een behoorlijke afstand van elkaar proberen twee deejay’s de muzikale aandacht van het publiek te trekken. De verkopers van drank en voeding hebben ook een goede avond, want het publiek heeft ‘money in the pocket’.

De echte feestgangers bewegen, aangemoedigd door de alcohol, op de tonen van de muziek. Zij staan aan het begin van een ‘bewogen’ avond. Het merendeel van het publiek houdt het tegen acht uur ’s avonds voor gezien. De nieuwsgierigheid is bevredigd en de drukte rond het Onafhankelijkheidsplein neemt af. De mensen bewegen zich weer naar huis, tenslotte is maandag is een gewone, keiharde werkdag.