Leerlingen Hirasinghschool leren over achtergrond Divali

Leerkrachten en Mulo-leerlingen van de J. Hirasinghschool hebben in verband met Divali een Hawan, (dienst) bijgewoond in de Arya Dewaker Tempel. Patrick Wadoe en Tanwier Boedhoe van het tweede leerjaar vertellen aan Starnieuws, dat zij bhajans hebben gezongen en na de mandir terug naar school zijn gekomen. “We hebben natuurlijk prasad gegeten, maar ook bara’s en andere snacks”, zegt Boedhoe. Het ontbreekt de leerlingen niet aan eten of drinken ook al zijn de vegetarische gerechten snel op en dan is het tijd om een tori te praten met vrienden en collega’s.

Op de schaduwrijke binnenplaats van de school lopen de leerlingen op hun gemak rond in westerse en Indiase kleding. Boedhoe legt uit dat op deze school veel niet-Hindostanen zitten zoals, ”Creool, Javaan, Mix, Chinees, Braziliaan, eigenlijk alle bevolkingsgroepen en iedereen doet gewoon mee met alles”. Voor Wadoe is het pas de tweede keer in zijn leven dat hij Divali viert. Hij omschrijft de gezamenlijke viering op school, “als leuk en gezellig en anders dan kerst of nieuwjaar”.

Betekenis belangrijk
De Hirasinghschool telt 160 leerlingen en 13 leerkrachten, vertelt schoolleider Chitra Lalta. “Het is een school van de gemeente Arya Dewaker en naast godsdienst behoort Hindi ook tot het vakkenpakket”. De schoolleider geeft aan dat de leerlingen leren om mantra’s te reciteren en bhajans te zingen, “ze leren het niet als een versje, maar ook de betekenis erachter”. Zo wordt de religieuze betekenis van het Divalifeest na de pauze klassikaal besproken. De leerlingen krijgen ook de gelegenheid om hun ervaringen met elkaar te delen en daarbij uitleggen waarom ze het lichtjesfeest willen vieren.

Lalta die vanaf 2005 leiding aan de school geeft, weet uit ervaring dat de leerlingen zo enthousiast zijn over het Divalifeest, dat zij ’s avonds meelopen in de verschillende fakkeloptochten. Haar Divaliboodschap luidt als volgt: “Laat alle wrok- en haatgevoelens achterwege, leef in vriendschap met elkaar, doe je best om straks iets te worden in de maatschappij”.

Edward Troon