Ingezonden: Religie, verscheidenheid of eenheid?

Religie is het instrument om liefde en vrede te realiseren. Innerlijke liefde voor en vrede met zichzelf, die zich dan verspreid naar liefde voor en vrede met elkaar.

Bijbelse definitie van liefde: de liefde is geduldig, vriendelijk, niet jaloers. Doet niet gewichtig en is niet trots, kwetst niet, is niet egoïstisch en voelt zich nooit beledigd. De liefde beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen, verwacht het altijd van God en houdt stand. (1 Corinthiers 13:4-7)

Bijbelse definitie van jaloezie:
Maar als u door jaloezie en ruzie vol wrok zit, kunt u zich nergens op beroemen, dan zou u de waarheid geweld aandoen. Want jaloezie en egoïsme lijken in de verste verte niet op Gods wijsheid; nee, zijn aards, ongeestelijk en duivels. Waar jaloezie en eerzucht zijn, vindt u wanorde en meer van dat kwaad. (Jakobus 3:14-16)

Suriname is een land waarin meerdere geloofsovertuigingen voorkomen. Misschien verschillend in benadering, maar wel allemaal met dezelfde boodschap en het doel; liefde voor en vrede met elkaar. Jammer genoeg worden we vaak aangeleerd dat het Gods wil is dat we op geestelijk gebied afstand van elkaar moeten houden wanneer onze interpretaties en oorspronkelijke leer van elkaar verschillen. Religie is goed bedoeld, maar of het goed wordt beleden is een ander punt.

Er wordt zoveel strijd gevoerd over welke interpretatie de beste is en wat God allemaal eigenlijk bedoelt, terwijl de kern van de boodschap verloren gaat. Velen strijden om hun gelijk te krijgen over wie het dichtst bij God staat om zodoende de geldigheid van hun interpretatie zo hard mogelijk te doen gelden. Maar het menselijk verstand is zo beperkt en functioneert alleen op basis van ervaringen, wat is aangeleerd, en het vermogen om zelf bepaalde zaken te verwerken en te begrijpen. En om God te kunnen begrijpen, wordt God zo klein gemaakt omdat Hij anders binnen het begrip van het beperkt verstand niet zou kunnen passen. Uiteindelijk worden we meer geconfronteerd met een menselijke interpretatie dan met een goddelijke interpretatie.

De ultieme wens is dat de uiteindelijke boodschap, die alle religiën in zich bergen en uiteindelijk ook alleen om draaien, namelijk liefde voor God en voor elkaar, prioriteit mag genieten. Dat we ons niet zo richten op onze verschillen om steeds maar te kijken wat de ander verkeerd doet in de ogen van God, dat meestal uiteindelijk toch gebaseerd is op een menselijke interpretatie. Maar dat we ons meer richten op onze verschillen waaruit we van elkaar kunnen leren. Die verschillende interpretaties die ervoor zorgen dat we naar elkaar toegroeien en ons inspireren om de wil van God op een daadwerkelijke liefdevolle en vredige manier te doen. Tenslotte willen we aan het eind van de dag allemaal hetzelfde?
Zou het te hooggegrepen zijn om te mogen aannemen dat God God is omdat God alleen in staat is de loop der omstandigheden te bepalen, en dat ook liefdevol doet? En als dat zo is, we onmogelijk te maken kunnen hebben met een jaloerse God die eerzuchtig is en uit is op wanorde en meer van dat soort kwaad? En dat we dus juist te maken hebben met een liefdevolle schepper, die de omstandigheden zodanig heeft geleid dat de verschillende religiën op een en hetzelfde grondgebied samen MOESTEN komen, met als doel HET VOORBEELD te zijn van een geestelijke eenwording?

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat Suriname, niet alleen RIJK is voor wat betreft de natuurlijke hulpbronnen, maar ook RIJK is op geestelijk gebied. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat we met zoveel verschillen, waaronder ook de religieuze verschillen, bij elkaar zijn samengevoegd omdat Suriname ook de potentie bezit om te komen tot een geestelijke eenwording, dat kan doordringen tot in het diepste van het meest pure van ons wezen... ONDANKS onze verschillende geestelijke verschillen. Bijvoorbeeld: door te bidden met christelijke woorden, ondersteund met de kracht van de Moslim en de nederigheid van de Hindoe. Het praktisch toepassen van de liefde met de Boeddhistische openheid en zachtheid. Het tonen van het respect voor de tradities en rituelen zoals onze marron- en inheemsen landgenoten dat tonen. Het omgaan van de geestelijke opvattingen met een atheïstische nuchterheid. En te bewegen door het leven met vloeibaarheid en acceptatie van de Taoïst.

Suriname verkeert juist in de voorbeeldige en bevoorrechte positie om een religieus smeltkroes te zijn van eenheid IN verscheidenheid, en niet om het voorbeeld te zijn van verscheidenheid in eenheid.

Rumi Knoppel
Samen Bouwen
rknoppel@yahoo.com