Soekhai (VHP): ‘Voor 650 miljoen US gaan we over op biobrandstof’

Wie niet beter weet, zou denken dat de Oranje-gekte een week of drie vóór het WK flink om zich heen heeft gegrepen in Alkmaar. Op alle erven wapperen oranje vlaggen. Maar we zijn hier niet in Holland maar op Commewijne. Het planten van al die vlaggen in Alkmaar is vooral de verdienste van de lokale politicus Dhiradj Soekhai (23) die grote kans maakt op een zetel in de Nationale Assemblee. Hij staat op twee in Commewijne voor het Front en de voortekenen lijken gunstig.

Als het zover komt, gaat Soekhai er alles aan doen om de agrarische sector in zijn district weer tot ontwikkeling te brengen. Kwestie van randvoorwaarden regelen om zoveel mogelijk particulier initiatief te stimuleren: “De vruchtbare grond was er altijd en zal er altijd blijven. Het is niet eindig in tegenstelling tot onze natuurlijke hulpbronnen. Daarom vind ik agrarische ontwikkeling zo belangrijk.”

Soekhai studeerde MPA Bestuurskunde (distance learning VS) en volgt tegenwoordig een opleiding delfstofproductie. Daarnaast is hij mede-eigenaar van een importbedrijf. Dit voorjaar stapte hij op als voorzitter van het jeugdparlement om zich verkiesbaar te stellen voor de VHP. Dat die stap zou komen lag voor de hand. De partij zit hem in het bloed. Op zijn dertiende ging hij al met zijn vader op campagne voor de VHP: "Binnen de cultuur van het hindoeïsme heb ik geleerd me dienstbaar op te stellen en op te komen voor kwetsbare groepen, natuur en milieu. Bovendien vind ik het leuk om me in te zetten voor de gemeenschap."

Als parlementariër wil Soekhai concrete plannen ontwikkelen voor de Surinaamse landbouw. Omdat hij nu eenmaal is opgegroeid in een landbouwgebied. Bovendien wil hij direct en tastbaar laten zien op welke manier hij zijn district vertegenwoordigt in de Assemblee: “Als ik word gekozen ga ik me daar honderd procent voor inzetten. Geen andere baan erbij; dat kan helemaal niet. Ik ga er ook voor zorgen dat ik op vaste tijden in de week zichtbaar en aanspreekbaar ben voor mensen in mijn district. Een soort spreekuur of poli. De communicatie tussen politici en burgers moet veel intensiever, ook buiten verkiezingstijd. Ik denk overigens dat dat een minpuntje is van de huidige regering: ze hebben zich te weinig laten zien. Het is mijn streven om dat anders aan te pakken."

Soekhai denkt aan de opzet van een agrarisch kennisinstituut in Suriname dat voldoende gekwalificeerde ingenieurs aflevert. Ook is het de bedoeling dat de overheid consequent grondbeleid voert en landbouwers die daar recht op hebben, titel geeft op eigen grond: "De suikerrietplantages bij Mariënburg kunnen we bijvoorbeeld weer tot leven wekken voor de bio-energie. We hebben uitgerekend dat dit 650 miljoen US dollar kost. Het zou 1500 mensen aan een baan helpen. Punt is dat Suriname dat niet zelf kan financieren; daar hebben we buitenlandse investeerders voor nodig."

Dan moet de huidige regering alleen wel blijven zitten en dat is precies waar het volgens Soekhai bij deze verkiezingen om draait. De kiezer stemt voor of tegen het Nieuw Front. Een uitgemaakte zaak, zegt hij: "Wie kijkt naar alle verworvenheden in de afgelopen jaren heeft maar één keuze. Ga maar na: vrede, veiligheid en vooruitgang. Elke periode waarin de VHP in de regering zat, is Suriname erop vooruitgegaan."

Soekhai sluit een samenwerking van Front en Megacombinatie niet op voorhand uit. Volgens hem zijn er binnen de NDP genoeg capabele mensen. Maar het is wel oppassen geblazen, voegt hij eraan toe: "Bij de NDP zeggen ze voortdurend dat we niet naar de geschiedenis moeten kijken. En dat is ook eigenlijk logisch omdat ze maar weinig hébben om op terug te kijken. Wie terugdenkt aan de periode tussen ’96 en 2000 met het plunderen van de staatskas herinnert zich de neerwaartse trend onder de NDP."

Maar de angst voor zo’n nieuwe periode groeit. Sinds de opiniepeilingen een forse winst voor de Megacombinatie voorspellen, ziet Soekhai om zich heen hoe ondernemers onzeker worden, de koersen onder druk staan en sommige mensen hun geld op een buitenlandse rekening storten. ‘Eigenlijk zegt dat al genoeg, toch?’


(tekst: Diederik Samwel, foto: Ranu Abhelakh)