Ingezonden: Amnestie, another look!

De zogenaamde commotie rondom amnestie (= vergetelheid) zal weer eens een handig politiek middel van Politiek Suriname blijken te zijn om de realiteit om ons heen -voor even- te verdoezelen, een afleidingsmanoeuvre.

Een donderslag bij helder hemel, democratische rechtsstaat in gevaar en een roep naar referendum wordt hoog van de daken geschreeuwd. Even lijkt het erop dat Politiek Suriname zich “roomser” voordoet dan de Paus. Hypocrieten, wolven in schaapskleren zijn het voor een groot deel; de goede daarbij uitgezonderd. Niks dan politiek (podium) taal; hun politiek deel van het toneelspel -koehandel, verdeel- en heerspolitiek- over de hoofden van het volk. Overbekend is hoe politiek in alle geledingen van onze samenleving is gecorrumpeerd.

Politieke spiegel
Laten we ons zelf en in het bijzonder Politiek Suriname een “politiek” spiegel voorhouden!
In onze Grondwet is in artikel 72 sub g expliciet bepaald dat: in ieder geval amnestie of abolitie bij wet moet worden vastgesteld.
En hoewel velen – onbekend zijn met deze “zwaarwichtige” begrippen blijkt dat Politiek Suriname nooit de behoefte heeft gevoeld dit onderwerp nader uit te werken, te regelen en/of te verduidelijken.

Overigens wordt het volk nu voorhouden dat hij geweten heeft c.q. behoorde te weten - referendum 1987- v.w.b. de bepalingen w.o. rechten en plichten in de Grondwet. Die vingerwijzing moet als zeer kwalijk worden aangemerkt (lage streek). Ondanks de ernstige inhoudelijke bedenkingen, gedeeltelijk tekortschieten e.d. is het volk opgeroepen het (voor) ontwerp te accepteren. Daarbij werd in het vooruitzicht gesteld dat eenmaal aan de macht er een wijziging tot stand zou worden gebracht. En eerst tengevolge van de “gebeurtenissen” van december 1990 (zonder concreet aan te geven!) en toegenomen kritiek van de bevolking zijn enkele wijzigingen tot stand gebracht ( 1992). Opmerkelijk is dat Politiek Suriname het niet nodig achtte om het volk te raadplegen (referendum)!

Ruis
Ook niet m.b.t. Amnestiewet 1989 ondanks de zwaarwichtigheden, de verregaande consequenties voor mens en maatschappij (rechtsorde en rechtszekerheid, gelijkheidsbeginsel bij o.a. de eerbiediging en waarborging van de fundamentele rechten en vrijheden- grondrechten-, orde en veiligheid, “aantasting” democratische principes ). Of maatschappelijke organisaties e.d. zijn geconsulteerd of hun stem hebben laten horen, laat ik in het midden.

Politiek Suriname heeft mijn inziens enigszins zelf gezorgd voor enige “ruis” dat zich nu wreekt als onderstaande zaken in ogenschouw worden genomen.
 Wat zijn de voorname redenen voor amnestie 1989 zijn geweest:
a. de totstandbrenging van de vrede;
b. en ter bevordering van de nationale eenheid en de ontwikkeling;

Wenselijk werd geacht dat voor personen (?) die vanaf 1 januari 1985 (?) tot het tijdstip van de inwerkingtreding (20 aug. 1992) bepaalde omschreven strafbare feiten hebben begaan, het strafbaar karakter daarvan wordt opgeheven.

En in het Staatsrecht: besluit van politieke macht, waarbij bevolen wordt met een begonnen strafvervolging niet voort te gaan. Amnestie daarentegen betekent zoveel als: “ het vrijstellen of herroepen van strafvervolging voor bepaalde daden door het hoogste gezag van de Staat. “ Amnestie kan ook plaatsvinden vóórdat er sprake is van een veroordeling of proces. Bij amnestie verlening wordt de “dader” volledig voor onschuldig gehouden.
c. voor het vestigen van wederzijds vertrouwen;
d. dat amnestie in direct verband staat met de politieke situatie
e. voor het bewerkstelligen van nationale consensus of te wel nationale verzoening.

 dat bij Amnestiewet 1989 gekozen is voor het aangeven van de hoofdpunten voor amnestie verlening.

Opmerking:Politiek Suriname heeft zich toen de vrijheid veroorloofd de wijze en procedure van amnestieverlening over te laten aan de regering, die het één en ander bij staatsbesluit zou mogen regelen/vaststellen!. Een “blanco mandaat” m.a.w. “dictatuur van de regering”!

“Vrede” was de toverformule (1989) dat doorgangs het tegenovergestelde van oorlog aangeeft! Zeer opmerkelijk dat nu wordt aangegeven dat er (toen) sprake was van gewapende schermutselingen. En dat het toen ging om zaken zoals berovingen, verkrachtingen, brandstichtingen, mishandelingen en levensberoving.
Verbazingwekkend dat dit alles als anders wordt gesteld/aangemerkt dan de december moorden. Levensberoving of moord is moord en elk moord is één teveel.

“Crime against humanity”/misdrijf tegen menselijkheid. Internationaal gedefinieerd als: dat een bepaald feit een misdrijf tegen de menselijkheid oplevert, indien dat feit deel uitmaakt van een systeem van terreur gericht tegen de bevolking of onderdelen daarvan d.w.z. Indien in redelijkheid kan worden geconstateerd, dat er sprake is van een systematische schending van rechten van de mens.

 Andere zaken die de nodige vraagtekens oproepen zijn:
 het proces, de wijze van identificatie van personen die voor aanmerking zouden komen;
 het orgaan dat volgens de Trias Politica-leer geroepen zou zijn de strafbare feiten vast te stellen en uit te spreken;
 het orgaan dat bevoegd zou zijn om het strafbaar karakter daarvan- nogmaals niet op te heffen doch vrij te stellen of herroepen (DNA, regering of een ander orgaan?);
 ratio vaststelling datum van 1 januari 1985.

Misdaad loont
Overigens blijkt dat daadwerkelijk misdaad loont als daar tegenover gekeken wordt naar de gebrekkige, niet veel betekenende voorzieningen/maatregelen voor. de vele onschuldige burgers/slachtoffers.
Zie hier het hypocriete van Politiek Suriname. Zeker ook als zij dit volk het Constitutioneel Hof (art. 144 GW) hebben onthouden; omwille van slechts eigen belang!

Immers niet denkbaar is dat vele besluiten na toetsing aan de Grondwet, beoordelen van de verenigbaarheid onverbindend verklaard zouden kunnen worden. Waaronder Amnestiewet 1989 na toetsing in het bijzonder aan de artikelen 1, 8, 14, 54, 88 en 131 lid 3.
En wat voor de zogenaamde exit- regeling, Fiso, geldelijke en andere voorzieningen van de vp's (vanaf 1988), de koppeling van de geldelijke voorzieningen/schadeloosstelling van regerings- en DNA-leden aan de ambtenarenbezoldiging, onverenigbaarheid van de politieke ambten (president, vicepresident, DNA-lid) met bijv. het ambtenaarschap, functioneren politieke partijen (art. 53 GW), rechtsgeldigheid der verkiezingen vanaf 1988 als gelet wordt op in het bijzonder art. 183 van de GW.

Tot slot een boodschap aan Politiek Suriname.
Introspectie wordt aanbevolen gerelateerd aan art. 6 van de GW: “welzijn en welvaart over alle lagen van de bevolking” in relatie met/ indachtig art. 54 van de GW.: “de plicht om hun taak uit te oefenen in het algemeen belang” en hun eed of verklaring van belofte: “ gehoorzaamheid aan de Grondwet en aan alle wettelijke regelingen alsmede trouw aan de Republiek Suriname”.

En aan het volk van Suriname: pas op uw winkel!

A.R. Ramdjielal