Om een definitieve stamboom te maken, onderzochten de wetenschappers 107 sidderalen gevangen in Brazilië, Suriname, Frans-Guyana en Guyana. Ze analyseerden het DNA, onderzochten hun lichaams- en botstructuren en brachten in kaart waar ze werden gevangen.

De gegevens onthulden drie genetisch gescheiden groepen met verschillende geografische leefgebieden, melden de onderzoekers gisteren in Nature Communications.

Electrophorus electricus leeft het verst naar het noorden, voornamelijk in Guyana en Suriname.

Electrophorus varii is verspreid over het laagland van het Amazonegebied, voornamelijk in Noord-Brazilië.

Electrophorus voltai is verder naar het zuiden van Brazilië te vinden.

Hoewel de soort bijna onmogelijk te onderscheiden is op het eerste gezicht, ze hebben allemaal een bruine rimpelige huid en fronsachtige monden, was het team in staat subtiele verschillen in schedelvorm en lichaamsstructuur te vinden. Electrophorus electricus en Electrophorus voltai hebben bijvoorbeeld ingedrukte schedels die mogelijk zijn geëvolueerd als een aanpassing voor het vinden van voedsel op rotsachtige rivierbodems, of voor efficiënt zwemmen in snelstromende stromingen.

De wetenschappers plaatsten de sidderalen ook in opblaasbare zwembaden om de sterkte van hun schokken te meten. Ze ontdekten dat Electrophorus voltai, genoemd naar Alessandro Volta, de uitvinder van de batterij, een schok van 860 volt kan produceren, ruim boven de vorige maximale zap van 650 volt. Ter vergelijking, het steken van een vork in een stopcontact zou je lichaam een schok geven tussen 120 - 240 volt en een teaser ongeveer 1.200 volt.

De sidderalen zijn waarschijnlijk verschillend van elkaar geëvolueerd, nadat ze meer dan 3 miljoen jaar geleden gescheiden waren door de ontwikkeling van een grote Amazone overstromingsvlakte, zeggen de onderzoekers. Ze hebben niet getest of de drie verschillende soorten zouden kunnen kruisen als ze de kans krijgen.