Column: Excuses?!?

“De PVV wil dat de regering alsnog excuses aanbiedt voor de passieve houding van de Nederlandse regering in ballingschap ten aanzien van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.”
“De Nederlandse regering in ballingschap heeft vrijwel niets ondernomen tegen de vervolging van Joden in de Tweede Wereldoorlog. Koningin Wilhelmina stelde de racistische misdaden vrijwel niet aan de kaak in haar radio-toespraken. Het is tijd om daar officieel excuses voor te maken vinden de voormalig vicepremiers Gerrit Zalm (VVD) en Els Borst (D66). Zalm en Borst speelden in 2000 een grote rol in de onderhandelingen over de compensatie van geroofde Joodse tegoeden.”
“Van alle door de nazi's bezette landen werden in Nederland in verhouding de meeste joden opgepakt en afgevoerd naar de vernietigingskampen. De jacht op joden werd voornamelijk uitgevoerd door Nederlandse politieagenten die daarbij een verbeten sadisme aan de dag legden.”

Zomaar wat citaten uit de Nederlandse pers in de afgelopen week.
Ik las ze met grote verbazing. In 1999 en 2000 hebben Joodse organisaties akkoorden bereikt met de Nederlandse overheid, banken, de beurs en verzekeraars over bezittingen die geroofd zijn geweest van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog, die slechts vijf jaar duurde. Het ging niet om vergoedingen voor het leed dat de Joden is aangedaan, maar alleen de vergoeding voor de roof van goederen die in bezit waren van Joden. In totaal ging het om € 364 miljoen.
Leidende politici in Nederland vinden nu dat naast deze betalingen ook formeel excuses moeten worden aangeboden voor de passieve houding t.a.v. de Joodse Holocaust.

De huichelachtigheid is weerzinwekkend.
Niemand heeft geroepen: “Niet doen! Hou ermee op! Niet steeds vervallen in de rol van slachtoffer. Jullie moeten geen slachtoffers zijn, maar je lot in eigen handen nemen. Kijk naar de toekomst. Kijk niet achterom. Wat doe je met de Joden die gecollaboreerd hebben bij de roof van Joodse bezittingen? Die waren er ook. Zij hebben meegeholpen om hun eigen broeders en zusters te beroven. Laten we trots zijn op onze voorouders en stoppen met ons te vernederen door geld te vragen voor de beroving van onze voorouders.”
Niks van dit alles bij het vraagstuk van de Joodse holocaust.
Alle argumenten die gebruikt worden bij die andere misdaad tegen de menselijkheid – de Zwarte Holocaust – zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Niemand rept erover.
Een grotere vorm van hypocrisie is nauwelijks denkbaar.

In het geval van de Zwarte holocaust waren de Nederlandse geen passieve toeschouwers maar net als de nazi’s in de tweede wereldoorlog actieve participanten in deze misdaad. Als je alleen voor passief toekijken eist dat er excuses moet worden aangeboden, wat zou je dan eisen voor de actieve deelname aan een misdaad waarbij niet enkele duizenden, maar vele miljoenen slachtoffers zijn gevallen. Daar zijn niet de bezittingen geroofd, maar mensen van vlees en bloed, dochters en zonen van vaders en moeders. Dat is niet gebeurd gedurende vijf jaar, maar gedurende enkele eeuwen.

Voor de Zwarte Holocaust die vele malen erger was dan de Joodse Holocaust – zowel qua omvang van het aantal slachtoffers als qua duur van de misdaad – en waar de Nederlanders geen passieve toeschouwers zijn, leidt de gedachte van excuses, laatst staan herstelbetalingen, tot spontane buikkrampen.
Hoe zou dat komen? Het antwoord is simpel: het komt door het diepgewortelde racisme in de Nederlandse samenleving dat deze misdaad ontkent. En die worteling is ontstaan door geschiedvervalsing, die tot de dag van vandaag nog doorgaat.
Dat is de oorzaak van die hypocrisie die zo scherp naar boven is gekomen in de afgelopen week met de roep om excuses voor de passieve houding tijdens de Joodse Holocaust.

Sandew Hira