Afscheid van Patricia Etnel, een vurige stem en warm hart

Assembleevoorzitter Marinus Bee sprak: “De Nationale Assemblee zal zonder jouw vurige debatten en interrupties niet meer hetzelfde zijn.” Volgens hem waren het juist de soms onconventionele uitingen van Etnel die haar uniek maakten — en betekenisvol voor zowel wie haar waardeerden als wie zich aan haar stoorden. Feit blijft: iedereen haalde een duidelijke boodschap uit haar optreden.

Etnel was meer dan volksvertegenwoordiger. Ze had een brede maatschappelijke betrokkenheid: actief in diverse organisaties, sportverenigingen en als docent aan de Centrale Opleiding Verpleegkunde en Aanverwante Beroepen (COVAB). Volgens directeur Angèle Wallerlei-Kumbangsila oversteeg haar rol als docent het traditionele lesgeven. Ze bouwde persoonlijke vriendschappen op met studenten en wist hen op bijzondere wijze te inspireren.

Nichten en zussen beschreven Patricia als het familielid “bij wie altijd het licht binnenkwam”: luidruchtig, warm, en een verbindende kracht in de familie. Wat haar vooral typeerde was haar uitgesproken mening en onvermoeibare strijd voor sterke gezinnen – die volgens haar de basis vormen van een gezonde en welvarende samenleving – én haar inzet voor kansarmen en minderheidsgroepen. Ze schroomde niet om haar verontwaardiging luid en duidelijk te uiten. Bee herinnerde aan een van haar bekende uitspraken in het parlement: “No mek mi skopu karate dya. Mi no kan de volksvertegenwoordiger dan mi volk e pina.”

Bisschop Karel Choennie, die nauw betrokken was bij het leven van Etnel en haar familie, gaf een persoonlijke beschrijving van haar karakter. Hij vertelde hoe hij haar in verschillende situaties heeft meegemaakt, en typeerde haar als iemand met passie – nooit koud, altijd warm, altijd in beweging. “Patricia had altijd passie, en dat is wat een mens voortstuwt om vast te houden aan grote idealen,” zei de geestelijke.

De plechtige dienst, die live werd uitgezonden, werd bijgewoond door vele politici, andere notabelen, familieleden, vrienden, journalisten en geïnteresseerden. Aan het einde volgde een krachtig applaus voor de overledene. Na een laatste groet werd de kist met het lichaam van Etnel uitgedragen, terwijl het lied Ala libi suma, de soso waka man werd gezongen – voor velen het moment waarop emoties vrij kwamen. De lijkstoet – gevormd door genodigden en belangstellenden – trok richting Grun Dyari, het partijcentrum van de NPS. Onderweg werd gestopt bij het gebouw van De Nationale Assemblee, waar Etnel volgens Bee en de beschop haar hart voor Suriname toonde en de harten van velen wist te winnen.