Ingezonden: Het Republikeinse Paradigma

In de United States of America zal in 2012 om precies te zijn in november nieuwe presidentsverkiezing worden gehouden. Anticiperend op deze verkiezing worden reeds op diverse gebieden voorbereidingen getroffen door zowel de zittende president Barack Obama van de Democratische Partij als door de Republikeinen. De voorbereidingen zijn voor wat betreft het verzamelen van financiële middelen, strategie bepaling en issues om een goede campagne te garanderen, voor beide partijen haast identiek. Maar specifiek moeten de Republikeinen eerst intern strijd voeren om de nominatie van de presidentskandidaat die het dan moet opnemen tegen de Obama, die reeds te kennen heeft gegeven voor een tweede zittingstermijn te gaan.

De Democratische Partij heeft ook reeds geaccordeerd dat Obama haar onbetwiste presidentskandidaat voor de komende verkiezing zal zijn. Het is evenwel van groot belang te moeten wijzen op de discussie in de United States of America om een derde partij de ruimte te bieden voor deelname aan de presidentsverkiezing. Dus, niet alleen het bekende fenomeen van een onafhankelijk presidentskandidaat naast de twee politieke blokken, maar hier gaat het om een derde politiek blok toe te laten. Deze discussie wordt echter nog niet breed gedragen in dat land, omdat van hoog tot laag, van oud tot jong er nog steeds in ruimere mate gedacht wordt in termen van Democrat and Republican.

Zelfs de in 2009 opgedoken Tea-party denkt niet aan directe loskoppeling van de Republikeinse partij. Voor zij die dat nog niet door hebben of weten, moet ten aanzien van de Tea-party gesteld worden dat de leiders van deze z.g. partij tot de ultra rechtse vleugel van de Republikeinse partij behoren. Het behoeft dus geen enkel onderzoek om vast te stellen dat het grootste deel van de Tea Party leden segregatie, etniciteit en etnocentrisme hoog in de banier houden. Hierover later meer. In elk geval is de strijd naar de verkiezing van 2012 reeds losgebroken in Amerika. Het is raadzaam ook dit proces naar de verkiezingen toe goed in de gaten te houden. Vooral zal belangrijk zijn om vast te stellen of Amerika een solide samenleving is als naar buiten toe wordt gedemonstreerd. Ik betwijfel dat.

Nominatie presidentskandidaat Republikeinen.
Welke personen hebben zich in deze strijd geworpen? De kandidaten zijn Mitt Romney, Ron Paul, Rick Perry, Herman Cain, Michele Bachmann, Newt Gingrich en Jon Huntsman. In de peiling staan echter Herman Cain en Mitt Romney als de favorieten. Het is opvallend dat de zo gepropageerde Sarah Palin, vooral door de conservatieve TV zender FOXSNEWS in geen velden te bekennen is. Haar bewonderaar, de journalist John Hannity zal mijns inziens erg teleurgesteld zijn. Ik kan mij niet voorstellen dat Hannity het gedurfd heeft te stellen dat Sarah Palin enige gelijkenis zou kunnen tonen in een face to face debat met de top intellectueel en pragmaticus Barack Obama.

De Republikeinen hebben zo te zien toch wel enkele nuchtere denkers en strategen die wijselijk het meedoen van Palin aan de nominatiestrijd op tijd kunnen neutraliseren. In de politieke gangen wordt wel gesteld dat zij zich niet kandidaat heeft gesteld voor de nominatie. Wie de Amerikaanse politiek goed volgt en analyseert, zal evident zijn opgevallen dat na de periode van W. Bush.sr. een zichtbaar leiderschapsprobleem zich manifesteert in de Republikeinse partij. Velen hebben zich de vraag gesteld hoe het mogelijk is geweest, dat een historicus (W. Bush.jr.) die het vermogen ontbeert causaliteit in nationale maar vooral internationale vraagstukken te identificeren alvorens actie erop los te laten ooit president van Amerika kon worden. Het antwoord is duidelijk, leiderschapsprobleem.

Het zal mij te ver voeren om in dit artikel de mogelijke oorzaken van deze leiderschapsproblematiek te behandelen. Toch kan gesteld worden dat er zeker sprake is van een samenhang van het falend kapitalisme en het voornoemde leiderschapsprobleem. De alom bekende hebzuchtigheid van de Wallstreet kapitalisten, die steeds leidt tot kortzichtigheid waardoor er geen progressieve modaliteiten ontwikkeld kunnen worden om sociaaleconomische vraagstukken te lijf te gaan, doen de republikeinen steeds maar denken aan het de eng privé belangen. De Republikeinen hebben door dit gedrag voor een belangrijk deel de binding verloren met de mainstreet, die de productiekrachten levert. De cultuur, het gedrag van de Wallstreet de afgelopen decennia vertoont een identiek beeld met het paradigma van de republikeinen over mens en maatschappij.

Hoewel democratische kapitalisten ook deelnemen aan de Wallstreet activiteiten, hebben zij in hun strategie opgenomen een humanface te geven aan het kapitalisme. Hiermee bereikt men dat er geen vervreemding of niet te dichten distantie of kloof met de productiekracht leveranciers ontstaat. Denkt u in deze aan de Healthcare programma van de Obama administratie. De conservatieve Republikeinen hebben er alles aangedaan om dit programma tegen te houden en verloor mede daardoor steeds het contact met de massa, vooral het zwarte deel van Amerika.

Herman Cain is om strategische overweging in de strijd geduwd door de Tea-party republikeinen. Neemt u van mij aan. Hij zal de nominatie niet halen, ondanks het feit dat hij al weken voorstaat in de diverse polls die georganiseerd worden. De ware opzet is dat Cain een deel van de mainstreet black weer trekt naar de republikeinse partij en dat de zwarte leider Obama daardoor schade leidt met het gevolg dat hij niet herkozen wordt in 2012. Overigens een zeer doorzichtige strategie. Dat Cain nu beschuldigd wordt van zaken die hij in eerdere werkkring verkeerd zou hebben gedaan, is ook een doorzichtige afgesproken strategie.

Zowel het kamp van Mitt Romny als van Rick Perry haasten zich te ontkennen iets te maken te hebben met de z.g. lastercampagne. Dit alles maakt deel uit van het scenario om Obama te verslaan. Het mag niet verrassend zijn dat de schuld van de z.g. lastercampagne toegeschoven wordt richting de Democraten. Uiteraard hebben de democraten reeds door wat er in het Republikeinse kamp afspeelt en derhalve zult u ook zien dat de strategie van de Republikeinen averechtse werking zal hebben. De Republikeinen zullen nooit toestaan dat de uiteindelijke strijd om het presidentschap van Amerika tussen twee zwarten gaat. Ik denk niet dat er iemand in Suriname rondloopt met deze naïeve gedachte. Roep op om deze ontwikkeling op de voet te volgen.

Bert Eersteling