Bij het 48e jaar van de onafhankelijkheid zit Suriname weer in een dieptepunt. Tekenend voor het dieptepunt is ook wat zich onlangs voordeed in De Nationale Assemblee. Willen we blijvend hieruit geraken dan zullen we de Surinaamse politiek radicaal moeten vernieuwen. Gaan we door met het kiezen van politieke leiders die inhoudelijk op elkaar lijken, dan zullen zaken slechts in de marge veranderen. Dit is de boodschap geweest op een open kadervergadering die de PALU vorige week hield in haar partijcentrum.

In de toespraken op de open kadervergadering is hard uitgehaald naar het huidige regeerbeleid dat op belangrijke punten sterk lijkt op het beleid van de vorige regering. Een kleine groep van Friends and Family is rijker gemaakt met zogenaamde Open Markt Operaties. Tijdens de vorige regering is een kleine groep van Friends and Family bevoordeeld met belastingontheffingen. Vervolgens zijn toen onder het mom dat “de regering geen geld heeft en met de rug tegen de muur staat”, vele leningen genomen en zijn zaken monetair gefinancierd. De vele devaluaties als gevolg hiervan ook onder deze regering, hebben ons volk inmiddels in grote armoede en ellende gestort. Het leven is voor velen zo ondraaglijk geworden dat ze als het ware in wanhoop wegtrekken naar het buitenland.

Voor de zoveelste keer is de formule toegepast waarbij het volk tot ver onder de armoedegrens is verarmd. Wij kennen met zijn allen deze oude politieke zienswijze die vanaf 1948 bestaat: slecht nagedacht over de oplossing van nationale problemen, de belangen van een kleine groep friends and family is leidend en bepalen het regeerbeleid, de samenleving continu etnisch dan wel partijpolitiek verdelen, omkoopbaar???, de samenleving afhankelijk maken en geen inzicht  hebben in ons eigen kunnen om Suriname als een onafhankelijk land tot ontwikkeling te brengen.

De PALU is van mening dat indien de regering in 2020 eerst gebruik had gemaakt van de eigen mogelijkheden dat Suriname er nu veel  beter voor zou staan. Als we eerst versneld de achterstallige belastingen van meer dan SRD 5 miljard hadden geïnd die achtergelaten waren door de vorige regering. Als we eerst Surinamers die vandaag de dag bijna US$ 2 miljard hebben gespaard hadden uitgenodigd om te investeren in  winstgevende productieprojecten. Als we dat eerst hadden gedaan, dan hadden  we waarschijnlijk niet eens naar het IMF hoeven te gaan, omdat we onze schuldverplichtingen zouden zijn nagekomen. Dan waren ook de vele devaluaties niet nodig geweest. Maar indien we dan alsnog naar het IMF hadden moeten gaan, dan zouden de eisen van het  IMF niet zo zwaar zijn uitgevallen voor ons volk.

De PALU is daarom de mening toegedaan dat dit soort beleid dat we ook in deze regeerperiode meemaken niet een beetje kan worden bijgesteld. Het moet gewoon radicaal anders!