Schrijversgroep 77 richt blik op cultuuragenda politieke partijen

Schrijversgroep 77 wil van politieke organisaties, die deelnemen aan de komende verkiezingen weten wat hun cultuurbeleid is. Op 28 april zullen Wim Bakker (NPS), Soewarto Moestadja (Volks Alliantie), Winston Wirth (NDP) en Rajen Kisoensingh (die onder de vlag van DUS lijsttrekker is in Paramaribo) praten over het cultuur- en taalbeleid dat hun partij voorstaat.

Ismene Krishnadath, voorzitter van Schrijversgroep '77, wijst erop dat cultuur- en taalbeleid door opeenvolgende regeringen stiefmoederlijk wordt behandeld. Dit komt tot uiting in een onduidelijke visie en er worden nauwelijks middelen gereserveerd binnen de overheidsbegroting. Veel projecten van het Directoraat Cultuur worden niet vanuit de overheidsbegroting gefinancierd, maar door donorgelden, waarbij uiteraard rekening gehouden moet worden met de wensen van de donoren. De belangrijkste actie van de overheid op het gebied van taal in de afgelopen regeerperiode is de toetreding tot de Taalunie.

De Schrijversgroep 77 vindt dat het lidmaatschap meer aandacht voor de Nederlandse taal betekende, maar tegelijkertijd een verslechtering van de positie van het Sranan als lingua franca en de overige moedertalen zoals het Sarnami, Surinaams-Javaans, het Saramaccaans etc. Verder is met de toetreding tot de Taalunie ook de invloed van de Nederlandse cultuur versterkt. Een voorbeeld daarvan is het project Inktaap, waarbij middelbare scholieren elk jaar drie Nederlandse of Vlaamse literaire werken lezen om mee te kunnen doen met de verkiezing van de Inktaapprijs, welke naar een van deze boeken gaat. De Inktaapprijs wordt in Nederland of Vlaanderen uitgereikt. De Surinaamse Staatsprijs voor Literatuur is voor het laatst in 1993 uitgereikt.

Het in stand houden en bewaren van de andere talen als deel van ons cultureel erfgoed wordt overgelaten aan particuliere initiatieven. Ook het stimuleren van boekproductie van eigen bodem wordt overgelaten aan het particulieren. Dit zijn individuele personen of stichtingen zoals de Stichting Kinderboekenfestival. Nog steeds zijn de meeste bibliotheken in Suriname gevuld met schenkingen vanuit Nederland. Het in Suriname geproduceerde literaire boek heeft oneerlijke concurrentie van de enorme geschenkzendingen van boeken uit het buitenland.

Krishnadath wijst erop dat de inhoud van deze geschonken boeken vaak niet afgestemd is op de behoeften van onze samenleving. “Het stimuleert onze intellectuele en creatieve ontwikkeling niet als wij onze ontwikkeling moeten baseren op boeken uit geschenkzendingen. Ook ons zelfrespect wordt er niet beter van, als we steeds onze hand blijven ophouden”, aldus Schrijversgroep 77. Boekproductie is kostbaar, wordt niet gesubsidieerd door de overheid, waardoor het lokaal geproduceerde boek vaak buiten het bereik is voor de beurs van veel Surinamers. De overheid zou bijvoorbeeld kunnen beginnen de omzetbelasting op lokaal geproduceerde literaire en studieboeken af te schaffen.

Voor de pauze komen kunstenaars en cultuurwerkers aan het woord. Zo zal Sombra het gedicht 'Sjaki' van Dobru voordragen, Willy Alberga leest een verhaal voor en Murlyn Blokland zingt een politieke satire. Ismene Krishnadath en Kadi Kartokromo geven het verlanglijstje voor Surinaamse cultuurontwikkeling door. Na de pauze mogen vertegenwoordigers van politieke partijen hun zegje doen. Het publiek krijgt ruim de gelegenheid vragen te stellen. De leiding van de avond is in handen van historicus Jerry Egger. De discussie wordt gehouden in Tori Oso.