Bloot

Deze houding van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), heel lang naar uitgekeken. Je moet begrijpbare en fatsoenlijke kritiek op de lopende financiële en economische situaties waarmee volkeren worden geconfronteerd, objectief aan hen kunnen uitleggen.

Er zijn weinig politici en regeringen die eerlijk, open en bloot bij een financieel-economisch probleem, noem het crisis, hun ondeskundige keuzes als oorzaak zullen ophangen. Indien het een gevolg daarvan is. Het IMF heeft vaker, bij de ene minder en bij andere meer gedekt ernstige kritische opmerkingen moeten maken. Als je niet thuis bent in de materie zou je nooit weten waar sommige politici het lef vandaan haalden om een trucje belazeren/belazerij van de bevolking en de wereld ten tonele te brengen.

Ik heb vaker deze werkwijze met mensen van het instituut besproken. Er was en misschien is er nog een groot gat tussen hoe het IMF opereert en hoe politici denken het Volk te informeren. Ons land is lid van het IMF met rechten en plichten en niet de politieke partijen. Overigens is dit verhaal ook van toepassing op de rest van de wereldwijde gemeenschap.

Met de nieuwe wereld waarin we heden ten dage leven, volgens sommigen met meer dan een waarheid, moet serieus overwogen worden hoe de werkelijkheid van sommige beleidskeuzes hun effect hebben op de gemeenschappen.

Hoe landen daarmee struggelen als het kwaad is geschied. Hoe de koopkracht door de beesten van inflatie worden opgevreten, letterlijk en figuurlijk. Bij zwakke democratieën hebben we uiteindelijk ervaren wat de uitkomst voor de wereld is bij slecht bestuur.

Laat mij me haasten om aan te geven dat het IMF nadrukkelijker het schulden- en het verarmingsproces op grote schaal als 'lender of last resort' (laatste hoop en redder) zichtbaarder moet maken. Door zijn ervaringen en rekenmodellen.

Zoals eerder aangegeven is het IMF een wereldorganisatie van volkeren en geen partijpolitieke aangelegenheid. Het was goed dat wij onlangs als lid van deze belangrijke internationale organisatie de waarheid hebben gehoord. We hadden dit met kundigheid en heldere visie moeten zien aankomen.

Uiteindelijk klopten vele landen, onder andere zoals Duitsland, Engeland, Zuid-Korea, Maleisië, Griekenland, Jamaica, Barbados en nu Sri Lanka, Ghana en Suriname, aan bij het fonds. Dit kon alleen zijn gebeurd met de bedoeling om de instabiliteit van hun economieën daadwerkelijk te corrigeren.

John van Coblijn