Suriname: golden goal of sudden death

President Santokhi heeft voor de nog resterende regeerperiode aangegeven ”in de tweede helft doelpunten te zullen scoren”. De vicepresident is profspeler (geweest) en kan zich daar in elk geval in vinden: een gezamenlijk doel is geboren. Hoewel zelf niet bekend met het voetbalspel, heb ik me eens verdiept in wat er allemaal bij deze sport komt kijken; als je dat relateert aan bijvoorbeeld het regeren en ontwikkelen van een land, dan vind ik een opmerkelijk aantal overeenkomsten.

Voetbal wordt in alle delen van de wereld gespeeld. Sportief vermaak voor kinderen op een schoolerf. Alle jonge voetballers dromen zichzelf een Ronaldo of Messi en wanneer die droom niet uitkomt, dan waan je jezelf gewoon een beetje coach, trainer en spits. Op amateurniveau zijn er enthousiaste vrijwilligers die zorgen voor waardevolle sociale cohesie. Al houden ambitie en resultaat van de club niet altijd gelijke tred, dat mag de pret niet drukken. Op professioneel niveau is voetbal een business op zich waarin groot geld omgaat en clubbelangen enorm zijn. Voetbal kan een land verenigen, groeperingen tegen elkaar opzetten en zelfs kleine oorlogen losmaken.

Het bouwen aan een succesvol team en via een visie/droom samenwerken aan het behalen van de winst (de cup: het schip met geld) is een traject van lange adem. Alle raderen moeten optimaal draaien om naar dat doel toe te groeien. Het beleid moet op orde zijn, net als de financiën. Er moeten spelers verzameld worden die op hun vlak topfit en talentvol zijn, de ondersteunende staf zorgt ervoor dat alle randvoorwaarden op orde zijn. Iedereen kent zijn rol en committeert zich. Dan heb je tijdens een wedstrijd nog te maken met scheidsrechters en de VAR, die alles wat buiten de regels valt bestraffen met geel en rood. De objectieve media zorgen voor 'deskundig' commentaar en houden de koers van de club genadeloos tegen het licht. Tenslotte is er de niet te onderschatten schare supporters die hun club steunen en trouw blijft, door dik en dun.

Als de president het heeft over doelpunten scoren in de tweede helft, dan doelt hij wellicht op het voorwerk dat in de afgelopen jaren is uitgevoerd. De voorbije speeltijd heeft de nodige gele en rode kaarten opgeleverd en de VAR (lees het IMF) heeft meermaals een buitenspel geconstateerd. De Staatsbegroting blijft een valkuil op het groene gras. Intussen geldt voor menig Surinamer dat het zicht op het winnende doelpunt verder weg lijkt dan ooit en het overgrote deel van de supporters zwaait niet meer met de clubvlag.

Voor het bestuur en het team geldt dat bouwen aan succes een stap voor stap aanloop en prioritering vraagt en dat de blik vooral niet op de hoogste sport van de ladder gericht wordt. Is het zinvol om nu al te kijken naar uitblijvende olieopbrengsten (en de huid te verkopen waar de pingo en pakira nog niet geschoten zijn)?

Mijns inziens zou voor de ontwikkeling van Suriname eerst een steviger fundament moeten worden gelegd op het gebied van Staatsinrichting en Instituten als de Rekenkamer, handhaving van wet- en regelgeving etc. Ik hoop in de tweede helft vooral op meer eenheid en transparantie in het spelersteam, waarbij het eigenbelang ondergeschikt is. Kracht ontstaat uit verbinding - verbinding tussen realiteit en het beoogde resultaat zal dichter naar elkaar toe moeten groeien.
Pas dan kan het gouden doelpunt gescoord worden.

T. Sansaar