Suriname laat steken vallen bij aanpak mensenhandel

De regering van Suriname voldoet niet volledig aan de minimumnormen voor het uitbannen van mensenhandel, maar levert aanzienlijke inspanningen om dit te doen. Dat staat in het Amerikaanse 2023 rapport over mensenhandel. De regering heeft volgens het rapport blijk gegeven van toenemende inspanningen in vergelijking met de vorige verslagperiode, gezien de impact van de Covid-19-pandemie op haar vermogen om mensenhandel te bestrijden. Suriname blijft dus steken op Tier 2.

De inspanningen van de regering omvatten meer veroordelingen van mensenhandelaars, onder wie twee politieagenten, en toenemende onderzoeken. De regering heeft ook een tijdelijke opvang voor slachtoffers opgezet en gefinancierd, diensten verleend aan een potentieel slachtoffer en samengewerkt met internationale organisaties en een ngo om een veilige doorreis van een buitenlands slachtoffer naar een derde land mogelijk te maken. De autoriteiten hebben de politie opgeleid en samenwerkingsovereenkomsten op het gebied van wetshandhaving ondertekend met buurlanden.

Op een aantal belangrijke punten voldeed de overheid echter niet aan de minimumnormen. Autoriteiten identificeerden minder slachtoffers. De regering financierde ook onvoldoende inspanningen om mensenhandel tegen te gaan; trainde onvoldoende rechters en pakte onvoldoende hiaten aan in de capaciteit van immigratieambtenaren om buitenlanders die het land binnenkomen te screenen.

Rapportage
Zoals gerapporteerd over de afgelopen vijf jaar, exploiteren mensenhandelaars binnenlandse en buitenlandse slachtoffers in Suriname, en buiten mensenhandelaars slachtoffers uit Suriname in het buitenland uit.

De gerapporteerde gevallen van mensenhandel in het dunbevolkte en afgelegen jungle-binnenland van Suriname, zijn de afgelopen jaren toegenomen. Beperkte overheidsaanwezigheid in het binnenland maakt de volledige omvang van het probleem onbekend, staat in het rapport.

Een zwak immigratiebeleid, moeilijkheden bij het controleren van de grenzen van Suriname en de aantrekkingskracht van de goud- en houthandel hebben geleid tot een toestroom van immigranten uit verschillende landen die Suriname legaal binnenkomen en in het land blijven nadat hun legaal verblijf is verstreken. Deze personen worden bijzonder kwetsbaar voor seks- en arbeidshandel.

Mensenhandelaars richten zich op de toenemende toestroom van migranten, van wie sommigen zonder papieren, naar en door Suriname komen, met name die uit Haïti en Venezuela, evenals die uit Brazilië, Cuba, de Dominicaanse Republiek, Guyana, de Volksrepubliek China, Afrika en Zuid-Centraal Azië. Vooral migrantenvrouwen en -meisjes lopen risico voor sekshandel in Suriname, onder meer in bordelen, massagesalons, kapsalons en illegale goudmijnkampen in het binnenland van Suriname.

Personen die betrokken zijn bij commerciële seks waarvoor in kranten en sociale media wordt geadverteerd, lopen ook het risico het slachtoffer te worden van mensenhandel. Migrerende volwassen en kindarbeiders in de landbouw, winkels, bouw en op vissersboten voor de kust van Suriname, lopen het risico het slachtoffer te worden van mensenhandel, evenals kinderen die in de landbouw, kleine bouw, goudmijnen en informele stedelijke sectoren werken.

Gezien hun illegale status vermijden migrantengroepen hulp van de autoriteiten uit angst voor criminalisering of deportatie, waardoor ze kwetsbaar worden voor mensenhandelaars.

In maart 2020 tekenden de autoriteiten een overeenkomst met de Cubaanse regering om 120 Cubaanse medische hulpverleners toe te staan de pandemie te helpen bestrijden. In 2021 kwamen 51 Cubanen naar het land, naast de ongeveer 50 die al in het land zijn. Na hun vertrek, in juni 2022, arriveerde een groep van 22 Cubaanse medische hulpverleners in het land. Cubaanse medische hulpverleners zijn mogelijk door de Cubaanse regering gedwongen te werken.

Door de Chinezen geleide verenigingen, en naar verluidt enkele Hongkongse mensenhandelaars, rekruteren en exploiteren nationale immigranten uit de Volksrepubliek China voor seks- en arbeidshandel in de mijnbouw-, diensten- en bouwsector. Surinaamse vrouwen in omringende landen lopen risico op sekshandel.

Mensenhandelaars kunnen slachtoffers vervoeren via routes in het binnenland van Suriname die officiële controleposten omzeilen. Er zijn meldingen van corruptie en medeplichtigheid van lokale ambtenaren aan mensenhandelmisdaden die de inspanningen tegen mensenhandel kunnen belemmeren. Terwijl mensenhandelaars overwegend mannen zijn, hebben de autoriteiten ook vrouwenhandelaars vervolgd en veroordeeld.

Personen die zich bezighouden met commerciële seks online, in privéwoningen of in slecht beveiligde clubs in het binnenland, bleven na de opheffing van de pandemische beperkingen in maart 2022, waardoor hun kwetsbaarheid toenam.

Organisaties die de hiv-positieve en LGBTQI+-gemeenschappen vertegenwoordigen, meldden ook dat deze groepen een bijzonder risico liepen, omdat ze als gevolg van de pandemie te maken kregen met marginalisering en toenemende armoede. De pandemie verhoogde het risico op mensenhandel voor laaggeschoolde personen die geen werk konden vinden en de verslechterende economische omstandigheden na de pandemie hebben meer volwassenen ertoe aangezet tot commerciële seks om extra inkomen te verdienen en hebben waarschijnlijk geleid tot een toename van het aantal slachtoffers van kinderhandel, waaronder familiale mensenhandel.

In januari 2023 meldde de regering dat 5.000 kinderen, voornamelijk in het binnenland van Suriname, niet naar school zijn teruggekeerd om hun ouders te helpen na het einde van de pandemische beperkingen. Deze kinderen zijn kwetsbaar voor mensenhandel. Hoewel er in de huidige rapportageperiode geen meldingen zijn geweest van kindersekstoerisme, kan het wel zijn gebeurd, aldus het mensenhandelrapport 2023.