Hoe loopt Suriname de Marathon?

Al maanden wordt de leefbare situatie in Suriname steeds grimmiger; onlangs zijn we weer opgeschrikt door de situatie rond Pikin Saron. De moed zakt nog dieper de schoenen in en elk kleine beetje hoop lijkt steeds weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen.

Ik ben zelf geen hardloper (in veel opzichten) maar ik raakte bijzonder geïnspireerd door Olympisch atlete Sifan Hassan. Enige weken geleden heeft zij in Londen voor het eerst een marathon gelopen en is als magistrale winnares geëindigd.
Verrassend: vol van domme angst wilde ze gewoon proberen hoever ze kon komen.
Opmerkelijk: vlak daarvoor was voor haar de ramadan en de voorbereiding was dus verre van optimaal.
Verbazingwekkend: want onderweg moest zij diverse malen stoppen om de verkrampte benen te rekken en strekken.
Bijzonder: zij had als enige loper in de kopgroep een fles water bij zich, die ze zonder enige bedenkingen aanbood aan haar dorstige concurrenten.

In een interview vertelde ze in prachtige argeloosheid dat ze zichzelf ook heeft verbaasd. Dat er pijn was en ongemak, maar dat doorlopen haar toch de beste keuze leek: “Laat ik toch maar kijken wat wel mogelijk is”. Die houding is tekenend voor de mindset die nodig is voor het best haalbare resultaat.

Suriname rent een eigen marathon en heeft nog een lange afstand af te leggen, voordat het land zich opgewerkt heeft naar meer ontwikkeling en hogere welvaart en welzijn voor alle Surinamers.

Vanuit die gedachte is met een ingezonden artikel “Is Suriname u 1000 uur waard?” een oproep gedaan aan Surinamers om ideeën die zij hebben voor de toekomst van ons land aan te brengen en uit te werken naar concrete plannen. Het is buiten verwachting dat verschillende slimme en veelbelovende voorstellen zijn ingediend. Er is inmiddels o.a. een werkgroep samengesteld om mogelijkheden te verkennen voor initiatieven op het gebied van internationale samenwerking ten behoeve van de ontwikkeling van Suriname (“Laten we kijken wat mogelijk is”).

Heel recent is er een uitgewerkt voorstel ingediend bij de Surinaamse overheid om Speciaal Partnerschap met de Europese Unie aan te gaan. Suriname is interessant voor de EU:
- voor klimaatverandering/groene transitie beschikt ons land over een tropisch regenwoud (deel van de Amazone) en zeer rijke biodiversiteit;
Suriname kan de steun van de EU goed gebruiken, o.a. vanwege een onhoudbare schuldenlast die nog is verergerd door de Coronapandemie, waardoor nu een IMF-programma nodig is. Tegen de achtergrond van de Overeenkomst van Cotonou wordt voorgesteld de politieke, ecologische en economische samenwerking met de EU op te waarderen in de vorm van een speciaal partnerschap. Daarbij met het verzoek om substantiële noodzakelijke steun van de EU (met name voor een sociaal vangnet, groene financiering en schuldherstructurering). Het is nu aan onze overheid of ze de stap richting de EU wil/durft te nemen.


Surinamers kennen die strijd als hun dagelijks leven: het is voor hen bijna (letterlijk) onmogelijk om het hoofd/huis en gezin boven water te houden. En dan is de kunst om je gedachten om te zetten van “het kan niet” naar “wat is nog wel mogelijk”. Hoe dan ook: er is altijd een hoop!

T. Sansaar