‘Leven zoals je wil’ maakt land aantrekkelijk voor kolonisten
Wat in de geschriften veel minder wordt verteld tot zelfs bewust of onbewust wordt verzwegen, is dat dit zo genoemde ‘samenraapsel van onsaamhorigen’ vooral bestond uit mensen die in het Europa van toen werden vervolgd vooral vanwege hun geloof of politieke gezindheid en in de zo genoemde Nieuwe Wereld een veilig heenkomen zochten en dat vaak ook vonden. Omdat ze zowat allen vanwege een of andere grote tegenspoed hierheen waren gekomen (soms ook om uit de handen van de justitie in hun land van herkomst te blijven), ontwikkelden zij een soort saamhorigheidsgevoel dat zich vooral uitdrukte in een grote verdraagzaamheid jegens elkaar. Ze tolereerden elkaar in feite voornamelijk om hun ‘gezellige vrijbuiterssamenleving’ in stand te houden, waar ze niet alleen vrij van vervolging waren, maar waar er zowat van alles gedoogd werd. Ze merkten dat deze samenleving met haar vruchtbare grond en weelderige natuur, hen de kans bood te leven zoals zij dat graag wilden. (Zie hiervoor de Nieuwe West-Indische gids, het artikel Suriname van 1651 tot 1868 op blz. 17). Zij kregen daarbij de kans om hun eigene op allerlei gebied (religie, taal, rituelen en folklore) zoveel als mogelijk te behouden; van samensmelting was veel minder sprake. Het was (en is) meer het zo vreedzaam mogelijk naast elkaar leven.
Dit leven van vrijheid werd in de kolonie Suriname (eerst Willoughbyland geheten) gaandeweg duidelijk minder en werd afgewisseld met perioden waarin de gouverneurs (later presidenten) deze vrijheden sterk beperkten, maar juist daardoor kwam in deze perioden de diepgewortelde drang naar vrijheid, overhellend naar losbandigheid, weer naar boven, tot vandaag de dag, Om als voorbeeld te gebruiken: een amandelboom wordt nooit echt een manjaboom, hoeveel traangas en zweepslagen je er tegenaan gooit.
Het is echter wel opvallend dat dit karakter van ‘leven zoals je wilt, vrij en blij uit je bol kunnen gaan, en je zo min als mogelijk houden aan wetten en regels’ duidelijk plaatsgebonden blijkt te zijn. Dit stelde Ruben Ravenberg in een e-mailwisseling met ondergetekende, waarmee ik het roerend eens ben.
Dezelfde burgers die zich hier niet of beter: nauwelijks willen houden aan regels en wetten, staan namelijk 10 uren later netjes in de rij op Schiphol en daarbuiten, maken geen tyuri bij de slager als ze niet meteen geholpen worden, houden zich opeens wel aan de verkeersregels en maximumsnelheden en staan niet demonstratief aan de kant van de weg te urineren. Hoe dat komt? Dat komt omdat ze donders goed weten dat er daar streng wordt gecontroleerd op de naleving van de gestelde regels en dat er keihard, zonder aanziens des persoon, wordt opgetreden tegen overtreders, veelal middels het heffen van keiharde boetes, terwijl er hier van alles gedoogd wordt, vaak meer uit een vorm van gemakzucht. Wel ben ik realist genoeg om te erkennen dat de ‘vrijbuitersleefwijze’ (om dat maar zo te noemen) niet een-twee-drie uit het collectief denken van onze samenleving gehaald zal kunnen worden. In feite zal daar tot ver in de toekomst wat van blijven hangen, en waarom mag dat niet? Het moet wel beter gekanaliseerd en waar nodig beperkt worden ten algemene nutte.
Het is typerend dat de binding met deze gemeenschap en de natuur alhier vanaf de koloniale tijd bij velen is blijven hangen als zij hier een tijdje vertoefd hadden en verder trokken. Dit is te halen uit hun reisverslagen, brieven en wetenschappelijke publicaties. Er is iets in, en aan deze samenleving dat hun boeide (zie bijvoorbeeld de publicaties van de Maria Sibylla Merian en John Stedman en vele anderen tot vandaag de dag). Zie ook het artikel op Starnieuws van 2 december 2022, getiteld Braziliaanse pastor heeft heimwee naar Suriname en van Diederik Samwel van 19 maart 2023, getiteld Talloze tinten groen.
Robby Parabirsing
Vandaag
-
08:50
VHP zal nieuwe regering opbouwend maar kritisch ondersteunen
-
06:52
Adhin: Simons en Rusland krijgen volledige parlementaire steun
-
04:54
Ook vandaag regen en onweersbuien
-
02:57
Rusland: Vp-schap is geen beloning, maar een opdracht voor Suriname
-
00:59
Column: Waar aasgieren regeren en reigers waken
-
00:00
Simons: Presidentschap is geen beloning, maar werk
Gisteren
- Column: Borrelpraat no. 879
- Jennifer Simons, eerste vrouwelijke president van Suriname
- Opvallende afwezigheden overschaduwen BRICS-top in Rio de Janeiro
- HVB: Vrouwelijk leiderschap opent nieuwe weg
- Fractieleiders spreken hoge verwachtingen uit bij felicitatie
- President neemt afscheid: 'Leiders dienen, het volk regeert'
- Schietincident beëindigt feest aan de Ephraimzegenweg
- DNA kiest Simons tot president en Rusland tot vp
- Korte Assembleevergadering verwacht; 34 stemmen nodig
- Suriname: Wachten op het busje,… het komt maar niet!
- Delegatie Israël naar Qatar ondanks geschil over staakt-het-vuren
- Champions League of hulpbronnenvloek?
- Onweer dient zich al vroeg aan op deze zondag
- BRICS bereikt akkoord over gezamenlijke verklaring voor top in Rio
- CV Rusland: Man van beleid, integriteit en bruggenbouwer
- Simons schrijft geschiedenis als eerste vrouwelijke Surinaamse president
Eergisteren
- Politiebericht over 67-jarige vrouw omgekomen bij brand
- Caricom boekt vooruitgang met regionale voedselzekerheid
- Structurele steun voor leerstoornissen in onderwijs
- Dalai Lama: 'Ik wil nog 40 jaar leven'
- Vrouwen Magenta tonen kracht via vakopleiding
- De eerste vrouwelijke president van Suriname
- Petronas start morgen boorcampagne in Blok 52
- Bejaardentehuis getroffen door brand: Vrouw komt om het leven
- Newmont: Reductie personeel te Merian deel van kostenbeheersing
- Personeel FVO eist cao-onderhandelingen: Leiding wijst op dienstweigering
- Ook op deze zaterdag dienen zich onweersbuien aan
- Oude handelsstad van 3.500 jaar oud ontdekt in Peru
- 169 bloeddonoren gehuldigd in Congreshal
- Simons eerste vrouwelijke president; symboliek, verwachtingen en werkelijkheid