Wie is er verantwoordelijk voor de veiligheid?

Er is al heel veel gezegd over de gebeurtenissen van 17 februari. Terugkijkend kunnen we enkele zaken stellen:
In een deel van de media wordt er geen onderscheid gemaakt tussen actievoerders en plunderaars. Terwijl daar pertinent wel een scheiding is aan te brengen. Alle aangekondigde protesten zijn tot nu toe vreedzaam verlopen. Dit heeft niet met aantallen te maken (zie april 2017: massaal protest, duizenden op straat). Tegenover een enorme massa staat de politie machteloos. En een kleine organisatie van activisten kan daar nooit verantwoordelijk voor worden gesteld.
   
Diverse arrestanten (onder wie actievoerders) zijn recentelijk te politiepost Geyersvlijt gemolesteerd. Of dit was om bekentenissen af te dwingen, is het volk niet bekend, maar moet de politie wel weten. Dat Pakittow inmiddels niet meer vast zit, duidt wel op het feit dat hij (als activist en organisator) de plunderingen niet had geregeld.

Nu wordt er vanuit diverse regeringshoeken ferm gezwaaid met macht:
- Minister Mathoera geeft aan dat het leger zal worden ingezet, wat ongrondwettelijk is, want binnenlandse veiligheid is de taak van de politie.
- De sterke mannen Linscheer en Tjin Liep Shi kwamen in ‘To the Point’ (23-2) uitleggen hoe er zal worden opgetreden bij volgende protesten, zonder zich er rekenschap van te geven dat er richtlijnen zijn vanuit de OAS ten aanzien van vreedzame acties. (Zie: Protest Human Rights): rubberen kogels, terwijl er met scherp geschoten is uit een A. Kalashnikov- 47 geschut 7.62/39). Waterkanonnen.
- Op internet is een rekening van US$ 160.000 te zien voor de aankoop van traangas en bijgaande equipment. Terwijl de OAS aangeeft dat dit niet is toegestaan.

1. Dreigen met geweld: zie hierboven.
2. Surveillance: we volgen elke beweging die je maakt, we houden je in de gaten.
3.  Discriminatie: niet alle protesten zijn gelijk. Activisten gelijkstellen aan plunderaars. Weet u nog hoe de regeringspartijen ook protesteerden vóór de verkiezingen van 2020? Nu wordt protesteren verboden? Het Plein is weer afgezet.
4. Het buigen en bewapenen van het wetssysteem. Voor activisten gelden andere regels: ze kunnen worden opgesloten. Bekentenissen afdwingen.

De ratificatie van diverse internationale wetgevingsproducten geven Surinamers de mogelijkheden vreedzaam te protesteren. De OAS en Amnesty zijn op de hoogte gesteld. Laten wij ons het zwijgen opleggen: Nee!!!

Een gevolg van de handelingen van de regering is wel dat diverse activisten, naast vele bekende mensen in de samenleving die achter de acties staan, nu niet met hun naam in de media willen. Dat heeft de overheid dan wel bereikt. Maar er zijn - en blijven - altijd mensen bereid op te staan tegen ongelijkheid, oneerlijkheid en staatsterreur.
 
De veiligheid moet gegarandeerd worden door de politie, het is ten eerste haar verantwoordelijkheid. En niet die van activisten.