Er is kritiek overal op het vreemdelingen- en visumbeleid. Dat er aanwijzingen zijn dat groepen vreemdelingen Suriname binnenkomen, ongebreideld, ongedocumenteerd of zelfs met vervalste papieren, is geen publieksgeheim. De lijnen schijnen te lopen tot naar politieke kopstukken, die schijnen actief mee te werken dan wel te gedogen van de ongecontroleerde komst van buitenlanders, al dan niet uit politiek opportunisme en afspraken binnen de besloten fractiemuren.
Gezagsdragers schijnen niet te beseffen dat Suriname behalve een soevereine Staat is, deel uitmaakt van een internationale rechtsorde. Daar worden afspraken gemaakt over het grensoverschrijdende personenverkeer, over document-vereisten, coördinatie tussen landen van origine en bestemming, rechtsbescherming van individuen of heroepen en andere pertinente zaken. Men kan niet zomaar naar eigen believen en goedvinden vreemdelingen toelaten; dat wordt ook niet verwacht van de overheid in een democratische rechtsorde.
Gerefereerd wordt ook aan recente praktijken uit Haïti waarbij Suriname bij de selectie, overtocht en transport de aangeboden diensten van individuele vreemdelingen tegen betaling gebruikmaakte. Een onaanvaardbare en schandalige situatie, aangezien dat duidelijk een smokkel bevorderende en corruptie-faciliterende activiteit is. De bottomline is dat het vreemdelingen- en immigratiebeleid bij uitstek behoren tot staatsaangelegenheden, zonder inmenging van derden.
Wat er thans gebeurt met Haïtianen, Indiërs en Chinezen staat al lang bekend als een verkapte vorm van mensensmokkel met een immigratiemasker. Ook Cubanen en Brazilianen verdienen in dit verband een melding. Er is sprake van verwoekerde vorm van toelating, zonder transparantie en adequate politieke verantwoording, soms aanwijsbare corrupties en nepotisme. Gezagsdragers moeten beseffen dat het vreemdelingenbeleid geen instrument mag zijn voor behartiging van enge politieke en partijbelangen. Suriname gooit hiermee niet alleen zijn reputatie te grabbel maar toont zijn onkunde in de omgang en management van zijn relatieve kleine bevolkingspolitiek.
Een geordende binnenkomst van vreemdelingen is niet meer en minder wat de samenleving verwacht. Terroristen, drugssmokkelaars, sekstoerisme, illegale kindervervoer en mensensmokkel behoren onder alle omstandigheden de grote zorgpunten te zijn in het beleid. De georganiseerde misdaad mag nimmer de overhand nemen en in de Surinaamse context zijn er behoorlijk veel vragen en opmerkingen. Een goed gecoördineerde vreemdelingenbeleid, bemenst met ter zake deskundigen, met aan het hoofd een dynamische, transparante en pragmatische leider, die tevens de nodige inzichten en kennis draagt over de migratie dynamieken buiten de landsgrenzen, en voorts begrip heeft over de migratieprocessen en de uitdagingen, en die een mede daarop afgestemd en samenhangend immigratiebeleidsstrategie ontwikkelt, dat is wat het volk nodig heeft en geen partijpolitiek.
Inmiddels kraaien sommigen uit het parlement van alle richtingen, naar orde en rust, correcties in beleid en van geconstateerde misstanden en uitbanning van vriendjespolitiek. De roep wordt steeds luider en sentimenten duidelijker bij de binnenkomst van luidkeelse aantijgingen van motieven van animositeit en racisme, met wederzijdse vingerwijzingen. Sommige DNA waakhonden voelen zich verantwoordelijk, en willen geen corruptie en pleiten voor zuiverheid in het politieke bedrijf, in casu in het vreemdelingenlandschap.
Ongetwijfeld, handhaving van de rechtsstaat en democratie is een collectieve verantwoordelijkheid, geen voorrecht van de meerderheid zoals vaker ongenuanceerd wordt verkondigd. Dus de maatschappelijke discussies en roep om informatie en inlichtingen, alsmede beleidsombuigingen, namens de bevolking zoals thans in DNA, is wel op zijn plaats en zeer terecht op de politieke agenda. De regering heeft de plicht om informatie verstrekking aan het volk en behoort zelfs iedere schijn van politieke of beleidsblunder op een onderbouwde wijze weg te werken. DNA, vertegenwoordigt het volk en heeft er recht op.
De samenleving, het volk, hunkert naar goed en prudent beleid, eerlijk en transparant. Van critici in DNA wordt verwacht stelling te nemen tegen wanbeleid, amateurisme in de politiek, i.c. krakkemikkig en doorzichtig vreemdelingenbeleid. Dat is een terechte waarneming thans. Natuurlijk mogen migranten binnenkomen in Suriname, de gastvrijheid blijft overeind, echter niet in een vorm van 'wildwest', politiek dubieus, of via een obscure achterdeur opening.
Sardhanand Panchoe
Jurist internationaal recht